Je bent hier:

Entyvio 300 mg

Lees de ervaringen met Entyvio 300 mg

Deel jouw ervaring met dit medicijn

BIJLAGE I

SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Entyvio 300 mg poeder voor concentraat voor oplossing voor infusie

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Elke injectieflacon bevat 300 mg vedolizumab.

Na reconstitutie bevat elke ml 60 mg vedolizumab.

Vedolizumab is een gehumaniseerd IgG

-monoklonaal antilichaam dat wordt geproduceerd in de

ovariumcellen van de Chinese hamster (CHO-cellen) door middel van recombinante

DNA-technologie.

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Poeder voor concentraat voor oplossing voor infusie.

Witte tot gebroken witte, gelyofiliseerde koek of poeder.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Colitis ulcerosa

Entyvio is geïndiceerd voor de behandeling van volwassen patiënten met matige tot ernstige actieve

colitis ulcerosa die ontoereikend reageerden op, niet meer reageerden op of intolerantie vertoonden

voor conventionele therapie of een tumornecrosefactor-alfa-antagonist (TNFα-antagonist).

Ziekte van Crohn

Entyvio is geïndiceerd voor de behandeling van volwassen patiënten met matige tot ernstige actieve

ziekte van Crohn die ontoereikend reageerden op, niet meer reageerden op of intolerantie vertoonden

voor conventionele therapie of een tumornecrosefactor-alfa-antagonist (TNFα-antagonist).

Pouchitis

Entyvio is geïndiceerd voor de behandeling van volwassen patiënten met matige tot ernstige actieve

chronische pouchitis die een proctocolectomie met aanleggen van een ileoanale anastomose met pouch

hebben ondergaan voor colitis ulcerosa en die onvoldoende reageren of niet meer reageren op

behandeling met antibiotica.

4.2

Dosering en wijze van toediening

De behandeling moet worden gestart door en onder toezicht staan van gespecialiseerde

beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die ervaren zijn in de diagnose en behandeling van colitis

ulcerosa, de ziekte van Crohn of pouchitis (zie rubriek 4.4). Patiënten moeten de bijsluiter en de

patiëntenwaarschuwingskaart krijgen.

Dosering

Colitis ulcerosa

Het aanbevolen dosisschema van intraveneuze vedolizumab (vedolizumab i.v.) is 300 mg, toegediend

via intraveneuze infusie, in week 0, 2 en 6, en daarna om de 8 weken.

Therapie bij patiënten met colitis ulcerosa dient te worden stopgezet als er geen bewijs van

therapeutisch voordeel wordt waargenomen tegen week 10 (zie rubriek 5.1).

Sommige patiënten die een verminderde respons hebben ervaren, kunnen baat vinden bij een

verhoging van de doseringsfrequentie naar vedolizumab i.v. 300 mg elke 4 weken.

Bij patiënten die een respons hadden op behandeling met vedolizumab, kunnen corticosteroïden

worden verlaagd en/of stopgezet in overeenstemming met de standaardzorg.

Herbehandeling

Als de therapie wordt onderbroken en de behandeling met vedolizumab i.v. opnieuw moet worden

gestart, kan dosering om de 4 weken worden overwogen (zie rubriek 5.1). In klinisch onderzoek

bedroeg de periode van onderbreking van de behandeling maximaal 1 jaar. De werkzaamheid werd

opnieuw verkregen, zonder evidente toename aan bijwerkingen of infusiegerelateerde reacties tijdens

de herbehandeling met vedolizumab (zie rubriek 4.8).

Ziekte van Crohn

Het aanbevolen dosisschema van vedolizumab i.v. is 300 mg, toegediend via intraveneuze infusie, in

week 0, 2 en 6, en daarna om de 8 weken.

Patiënten met de ziekte van Crohn die geen respons hebben vertoond, kunnen baat vinden bij een dosis

vedolizumab i.v. in week 10 (zie rubriek 4.4). De therapie moet vanaf week 14 om de 8 weken worden

voortgezet bij patiënten die een respons vertonen. Bij patiënten met de ziekte van Crohn dient de

therapie te worden stopgezet als er geen bewijs van therapeutisch voordeel wordt waargenomen tegen

week 14 (zie rubriek 5.1).

Sommige patiënten die een verminderde respons hebben ervaren, kunnen baat vinden bij een

verhoging van de doseringsfrequentie naar vedolizumab i.v. 300 mg elke 4 weken.

Bij patiënten die een respons hadden op behandeling met vedolizumab, kunnen corticosteroïden

worden verlaagd en/of stopgezet in overeenstemming met de standaardzorg.

Herbehandeling

Als de therapie wordt onderbroken en de behandeling met vedolizumab i.v. opnieuw moet worden

gestart, kan dosering om de 4 weken worden overwogen (zie rubriek 5.1). In klinisch onderzoek

bedroeg de periode van onderbreking van de behandeling maximaal 1 jaar. De werkzaamheid werd

opnieuw verkregen, zonder evidente toename aan bijwerkingen of infusiegerelateerde reacties tijdens

de herbehandeling met vedolizumab (zie rubriek 4.8).

Pouchitis

Het aanbevolen dosisschema van vedolizumab i.v. is 300 mg, toegediend via intraveneuze infusie, in

week 0, 2 en 6, en daarna om de 8 weken.

De behandeling met vedolizumab moet tegelijk worden geïnitieerd met de standaardzorg antibiotica

(bijv. een kuur van vier weken met ciprofloxacine) (zie rubriek 5.1).

Stopzetten van de behandeling moet worden overwogen indien er geen bewijs van therapeutisch

voordeel wordt waargenomen van 14 weken behandeling met vedolizumab.

Herbehandeling

Er zijn geen gegevens met betrekking tot herbehandeling beschikbaar voor patiënten met pouchitis.

Bijzondere patiëntengroepen

Oudere patiënten

Bij oudere patiënten hoeft de dosis niet te worden aangepast. Farmacokinetische analyses van de

populatie toonden geen effect van leeftijd aan (zie rubriek 5.2).

Patiënten met een nier- of leverfunctiestoornis

Vedolizumab is niet onderzocht bij deze patiëntenpopulaties. Er kan geen doseringsadvies worden

gegeven.

Pediatrische patiënten

De veiligheid en werkzaamheid van vedolizumab bij kinderen in de leeftijd van 0 tot 17 jaar zijn niet

vastgesteld. Er zijn geen gegevens beschikbaar.

Wijze van toediening

Entyvio 300 mg poeder voor concentraat voor oplossing voor infusie is uitsluitend voor intraveneus

gebruik. Het moet worden gereconstitueerd en verder verdund vóór intraveneuze toediening.

Entyvio 300 mg poeder voor concentraat voor oplossing voor infusie wordt toegediend als een

intraveneuze infusie over een periode van 30 minuten. Patiënten moeten tijdens en na infusie onder

toezicht blijven (zie rubriek 4.4).

Raadpleeg rubriek 6.6 voor instructies over reconstitutie en verdunning van het geneesmiddel vóór

toediening.

4.3

Contra-indicaties

Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen.

Actieve ernstige infecties, zoals tuberculose (TBC), sepsis, cytomegalovirus, listeriosis en

opportunistische infecties, zoals progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML) (zie

rubriek 4.4).

4.4

Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik

Vedolizumab i.v. moet toegediend worden in een zorgsetting die is uitgerust voor behandeling van

acute overgevoeligheidsreacties, zoals anafylaxie, voor het geval die zich voordoen. Geschikte

monitoring- en medische ondersteuningsmaatregelen moeten beschikbaar zijn voor onmiddellijk

gebruik wanneer vedolizumab i.v. wordt toegediend. Alle patiënten moeten tijdens elke infusie

voortdurend onder toezicht blijven. Tijdens de eerste 2 infusies, moeten ze gedurende ongeveer 2 uur

na voltooiing van de infusie worden opgevolgd voor klachten en symptomen van acute

overgevoeligheidsreacties. Voor alle volgende infusies moeten patiënten gedurende ongeveer 1 uur na

voltooiing van de infusie onder toezicht blijven.

Terugvinden herkomst

Om het terugvinden van de herkomst van biologicals te verbeteren moeten de naam en het

batchnummer van het toegediende product goed geregistreerd worden.

Infusiegerelateerde reacties en overgevoeligheidsreacties

In klinisch onderzoek zijn infusiegerelateerde reacties (IRR) en overgevoeligheidsreacties gemeld,

waarbij de meerderheid licht tot matige van aard was (zie rubriek 4.8).

Als een ernstige IRR, anafylactische reactie of andere ernstige reactie voorkomt, moet toediening van

Entyvio onmiddellijk worden stopgezet en een aangewezen behandeling worden ingesteld

(bijvoorbeeld epinefrine en antihistaminica) (zie rubriek 4.3).

Als een lichte tot matige IRR voorkomt, kan de infusiesnelheid worden vertraagd of onderbroken en

een aangewezen behandeling worden ingesteld. Zet de infusie voort zodra de lichte of matige IRR

afneemt. Artsen moeten voorafgaande behandeling overwegen (bijvoorbeeld met een

antihistaminicum, hydrocortison en/of paracetamol) voordat de volgende infusie plaatsvindt voor

patiënten met een voorgeschiedenis van lichte tot matige IRR op vedolizumab om hun risico’s tot een

minimum te beperken (zie rubriek 4.8).

Infecties

Vedolizumab is een darmselectieve integrineantagonist waarvan geen systemische

immunosuppressieve werking is vastgesteld (zie rubriek 5.1).

Artsen moeten zich bewust zijn van het mogelijke verhoogde risico op opportunistische infecties of

infecties waarvoor de darm een defensieve barrière is (zie rubriek 4.8). Behandeling met vedolizumab

mag niet worden ingesteld bij patiënten met actieve, ernstige infecties totdat de infecties onder

controle zijn, en artsen moeten overwegen om de behandeling niet toe te dienen bij patiënten die een

ernstige infectie ontwikkelen tijdens chronische behandeling met vedolizumab. Voorzichtigheid is

geboden wanneer het gebruik van vedolizumab wordt overwogen bij patiënten met een chronische,

ernstige infectie die onder controle is of met een voorgeschiedenis van recidiverende, ernstige

infecties. Patiënten moeten voor, tijdens en na behandeling nauwlettend worden opgevolgd voor

infecties.

Vedolizumab is gecontra-indiceerd bij patiënten met actieve tuberculose (zie rubriek 4.3). Voordat

behandeling met vedolizumab wordt gestart, moeten patiënten in overeenstemming met de lokale

klinische praktijk worden gescreend op tuberculose. Als latente tuberculose wordt gediagnosticeerd,

moet een geschikte behandeling worden gestart met een anti-tuberculosebehandeling in

overeenstemming met de lokale aanbevelingen, voordat behandeling met vedolizumab wordt gestart.

Bij patiënten die met TBC worden gediagnosticeerd tijdens behandeling met vedolizumab, moet

behandeling met vedolizumab worden stopgezet totdat de TBC-infectie is verdwenen.

Sommige integrineantagonisten en sommige systemische immunosuppressiva zijn geassocieerd met

progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML); dat is een zeldzame en vaak fatale

opportunistische infectie die wordt veroorzaakt door het John Cunningham-virus (JC-virus). Door te

binden aan het α

-integrine dat tot expressie komt op

gut-homing

lymfocyten oefent vedolizumab

een immunosuppressief effect uit specifiek op de darm. Hoewel geen systemisch immunosuppressief

effect werd waargenomen bij gezonde personen, zijn de effecten op de functie van het systemische

immuunsysteem bij patiënten met een inflammatoire darmziekte niet bekend.

Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten met vedolizumab behandelde patiënten opvolgen

voor nieuwe of verergerende neurologische klachten en symptomen, zoals vermeld in het educatief

materiaal voor artsen, en moeten, als deze voorkomen, neurologische verwijzing overwegen. De

patiënt moet een patiëntenwaarschuwingskaart krijgen (zie rubriek 4.2). Als PML wordt vermoed,

mag behandeling met vedolizumab niet worden toegediend; eens bevestigd, moet de behandeling

definitief worden stopgezet.

Maligniteiten

Het risico op maligniteit is groter bij patiënten met colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn.

Immunomodulerende geneesmiddelen kunnen het risico op maligniteit vergroten (zie rubriek 4.8).

Voorafgaand en gelijktijdig gebruik van

biologicals

Er zijn geen gegevens beschikbaar van klinisch onderzoek met vedolizumab voor patiënten die eerder

zijn behandeld met natalizumab of rituximab. Voorzichtigheid is geboden wanneer het gebruik van

vedolizumab bij deze patiënten wordt overwogen.

Patiënten die eerder zijn blootgesteld aan natalizumab moeten normaal minstens 12 weken wachten

voordat behandeling met vedolizumab wordt ingesteld, tenzij anders geïndiceerd door de klinische

toestand van de patiënt.

Er zijn geen klinische onderzoeksgegevens beschikbaar over het gelijktijdige gebruik van

vedolizumab met biologische immunosuppressiva. Daarom wordt het gebruik van vedolizumab bij

deze patiënten niet aanbevolen.

Levende en orale vaccins

In een placebogecontroleerd onderzoek met gezonde vrijwilligers resulteerde een enkele dosis van

750 mg vedolizumab niet in een daling van de percentages van beschermende immuniteit voor het

hepatitis B-virus bij personen die met 3 doses van recombinant hepatitis B-oppervlakteantigeen

intramusculair waren gevaccineerd. Personen die aan vedolizumab waren blootgesteld, hadden lagere

seroconversiepercentages na toediening van een gedood, oraal choleravaccin. De invloed op andere

orale en nasale vaccins is niet bekend. Het wordt aanbevolen dat alle patiënten alle nodige

immunisaties krijgen in overeenstemming met de huidige immunisatierichtlijnen voordat behandeling

met vedolizumab wordt ingesteld. Patiënten die met vedolizumab worden behandeld, mogen

niet-levende vaccins blijven krijgen. Er zijn geen gegevens over de secundaire overdracht van infectie

door levende vaccins bij patiënten die vedolizumab krijgen. Toediening van het influenzavaccin moet

met een injectie worden gegeven, in overeenstemming met de gebruikelijke, klinische praktijk. Andere

levende vaccins kunnen tegelijkertijd met vedolizumab worden toegediend, maar dan uitsluitend als de

voordelen duidelijk opwegen tegen de risico’s.

Inductie van remissie van ziekte van Crohn

Inductie van remissie van ziekte van Crohn kan bij sommige patiënten tot 14 weken duren. De redenen

hiervoor zijn niet volledig bekend en zijn waarschijnlijk gerelateerd aan het werkingsmechanisme. Dit

dient in overweging genomen te worden, in het bijzonder bij patiënten met ernstige, actieve ziekte bij

aanvang die niet eerder behandeld werden met TNFα-antagonisten (zie ook rubriek 5.1).

Exploratieve analyses bij subgroepen uit het klinisch onderzoek naar ziekte van Crohn suggereren dat

vedolizumab toegediend aan patiënten zonder gelijktijdige behandeling met corticosteroïden minder

effectief kan zijn voor inductie van remissie bij de ziekte van Crohn dan bij patiënten die reeds

gelijktijdig corticosteroïden krijgen toegediend (ongeacht gelijktijdig gebruik van

immunomodulatoren; zie rubriek 5.1).

4.5

Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie

Er is geen onderzoek naar interacties uitgevoerd.

Vedolizumab is onderzocht bij volwassen patiënten met colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn bij

gelijktijdige toediening van corticosteroïden, immunomodulatoren (azathioprine, 6-mercaptopurine en

methotrexaat) en aminosalicylaten. Farmacokinetische analyses van de populatie duiden erop dat

gelijktijdige toediening van dergelijke middelen geen klinisch betekenisvol effect had op de

farmacokinetiek van vedolizumab.

Bij volwassen patiënten met pouchitis is vedolizumab gelijktijdig toegediend met antibiotica (zie

rubriek 5.1). De farmacokinetiek van vedolizumab bij patiënten met pouchitis is niet onderzocht (zie

rubriek 5.2).

Het effect van vedolizumab op de farmacokinetiek van geneesmiddelen die regelmatig gelijktijdig

worden toegediend is niet onderzocht.

Vaccinaties

Levende vaccines, in het bijzonder levende orale vaccins, moeten bij gelijktijdige toediening met

vedolizumab met voorzichtigheid worden gebruikt (zie rubriek 4.4).

4.6

Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding

Vrouwen die zwanger kunnen worden

Vrouwen die zwanger kunnen worden, moeten effectieve anticonceptie gebruiken om zwangerschap te

voorkomen en het gebruik ervan voortzetten gedurende minstens 18 weken na de laatste behandeling.

Zwangerschap

Er is een beperkte hoeveelheid gegevens over het gebruik van vedolizumab bij zwangere vrouwen.

De resultaten van dieronderzoek duiden niet op directe of indirecte schadelijke effecten wat betreft

reproductietoxiciteit (zie rubriek 5.3).

Uit voorzorg heeft het de voorkeur het gebruik van vedolizumab te vermijden tijdens de

zwangerschap, tenzij de voordelen duidelijk opwegen tegen het mogelijke risico voor zowel de

moeder als de foetus.

Borstvoeding

Vedolizumab is aangetroffen in de moedermelk. Het effect van vedolizumab op zuigelingen die

borstvoeding krijgen en het effect op de melkproductie zijn niet bekend. In een lactatieonderzoek met

alleen melk dat de concentratie vedolizumab evalueerde in moedermelk van vrouwen met actieve

colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn die borstvoeding gaven en vedolizumab kregen, bedroeg de

concentratie vedolizumab in moedermelk ongeveer 0,4% tot 2,2% van de concentratie in het serum

van de moeder zoals blijkt uit historische studies naar vedolizumab. De geschatte gemiddelde

dagelijkse dosis vedolizumab die de zuigeling opnam, bedroeg 0,02 mg/kg/dag, wat overeenkomt met

ongeveer 21% van de gemiddelde dagelijkse dosis van de moeder, aangepast voor het

lichaamsgewicht.

Als vedolizumab gebruikt wordt bij vrouwen die borstvoeding geven, moeten het voordeel van de

behandeling voor de moeder en de mogelijke risico’s voor de zuigeling in overweging worden

genomen.

Vruchtbaarheid

Er zijn geen gegevens over de effecten van vedolizumab op de vruchtbaarheid bij de mens. Effecten

op de mannelijke en vrouwelijke vruchtbaarheid zijn niet formeel geëvalueerd in dieronderzoek (zie

rubriek 5.3).

4.7

Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen

Duizeligheid is gemeld bij een klein aantal patiënten. Daarom heeft vedolizumab een geringe invloed

op de rijvaardigheid en op het vermogen om machines te bedienen.

4.8

Bijwerkingen

Samenvatting van het veiligheidsprofiel

De vaakst gemelde bijwerkingen zijn infecties (zoals nasofaryngitis, infectie van de bovenste

luchtwegen, bronchitis, griep en sinusitis), hoofdpijn, nausea, pyrexie, vermoeidheid, hoesten,

artralgie.

Infusiegerelateerde reacties (met symptomen zoals dyspnoe, bronchospasme, urticaria, overmatig

blozen, rash, verhoogde bloeddruk en verhoogde hartfrequentie) zijn ook gemeld bij patiënten

behandeld met vedolizumab.

Lijst van bijwerkingen in tabelvorm

De volgende lijst van bijwerkingen is gebaseerd op ervaring tijdens klinisch onderzoek en na het op de

markt brengen en wordt vermeld volgens systeem/orgaanklasse. Binnen de systeem/orgaanklassen

worden bijwerkingen vermeld onder de volgende frequentiecategorieën: zeer vaak (≥ 1/10), vaak

(≥ 1/100, < 1/10), soms (≥ 1/1.000, < 1/100), zeer zelden (< 1/10.000) en niet bekend (kan met de

beschikbare gegevens niet worden bepaald). Binnen iedere frequentiegroep worden bijwerkingen

gerangschikt naar afnemende ernst.

Tabel 1. Bijwerkingen

Systeem/orgaanklasse

Infecties en parasitaire

aandoeningen

Frequentie

Zeer vaak

Vaak

Bijwerking(en)

Nasofaryngitis

Bronchitis,

gastro-enteritis,

infectie van de bovenste

luchtwegen,

griep,

sinusitis,

faryngitis

Luchtweginfectie,

vulvovaginale candidiasis,

orale candidiasis,

herpes zoster

Pneumonie

Anafylactische reactie,

anafylactische shock

Hoofdpijn

Paresthesie

Wazig zien

Hypertensie

Orofaryngeale pijn,

neusverstopping, hoesten

Interstitiële longziekte

Anaal abces, anusfissuur,

nausea, dyspepsie, constipatie,

abdominale distensie, flatulentie,

hemorroïden, rectale hemorragie

Rash, pruritus, eczeem,

erytheem, nachtzweet, acne

Folliculitis

Artralgie

Soms

Immuunsysteemaandoeningen

Zenuwstelselaandoeningen

Oogaandoeningen

Bloedvataandoeningen

Ademhalingsstelsel-,

borstkas- en

mediastinumaandoeningen

Maag-darmstelselaandoeningen

Zeer zelden

Zeer vaak

Vaak

Zeer zelden

Vaak

Niet bekend

Vaak

Huid- en onderhuidaandoeningen

Skeletspierstelsel- en

Vaak

Soms

Zeer vaak

Systeem/orgaanklasse

bindweefselaandoeningen

Frequentie

Vaak

Algemene aandoeningen en

toedieningsplaatsstoornissen

Vaak

Soms

Bijwerking(en)

Spierspasmen,

rugpijn, spierzwakte,

vermoeidheid,

pijn in de ledematen

Pyrexie, infusie gerelateerde

reactie* (asthenie en

borstongemak)

Reactie op infuusplaats

(waaronder: pijn op infuusplaats

en irritatie op infuusplaats),

infusiegerelateerde reactie,

koude rillingen,

het koud hebben

* gerapporteerd in EARNEST pouchitis-studie

Beschrijving van geselecteerde bijwerkingen

Infusiegerelateerde reacties

In de gecontroleerde onderzoeken GEMINI 1 en 2 (naar colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn) had

4% van de met vedolizumab i.v. behandelde patiënten en 3% van de met placebo behandelde patiënten

een bijwerking die door de onderzoeker werd gedefinieerd als een infusiegerelateerde reactie (IRR)

(zie rubriek 4.4). Geen enkele voorkeursterm, gerapporteerd als een IRR, kwam voor bij een

percentage van meer dan 1%. De meerderheid van de IRR’s waren licht of matige van aard en < 1%

resulteerde in stopzetting van de onderzoeksbehandeling. De waargenomen IRR’s verdwenen

doorgaans met geen of minimale interventie na de infusie. De meeste infusiegerelateerde reacties

kwamen voor in de eerste 2 uur. Van die patiënten die infusiegerelateerde reacties hadden, hadden die

welke een dosis vedolizumab i.v. hadden gekregen, meer infusiegerelateerde reacties in de eerste 2 uur

dan de met placebo behandelde patiënten die infusiegerelateerde reacties hadden. De meeste

infusiegerelateerde reacties waren niet ernstig en kwamen voor tijdens de infusie of in het eerste uur

na voltooiing van de infusie.

Eén ernstige bijwerking van IRR werd gerapporteerd bij een patiënt met de ziekte van Crohn tijdens

de tweede infusie (gemelde symptomen waren dyspnoe, bronchospasme, urticaria, overmatig blozen,

rash, verhoogde bloeddruk en verhoogde hartfrequentie) en werd met succes behandeld door

stopzetting van de infusie en door behandeling met een antihistaminicum en intraveneus

hydrocortison. Bij patiënten die vedolizumab i.v. kregen in week 0 en 2, en daarna placebo, werd geen

stijging van het percentage van IRR waargenomen bij herbehandeling met vedolizumab i.v. na verlies

van respons.

In het gecontroleerde onderzoek EARNEST (naar pouchitis) met vedolizumab i.v. werden

overgevoeligheidsreacties, waaronder IRR’s, gemeld bij 3 van de 51 proefpersonen (5,9%) in de groep

die vedolizumab ontving en bij 2 van de 51 proefpersonen (3,9%) in de groep die placebo ontving. De

individuele voorkeurstermen omvatten mondulceratie, zwelling, perifeer oedeem, borstongemak,

asthenie, acuut nierletsel, obstructieve luchtwegaandoening en overmatig blozen. Alle voorvallen

werden gemeld als mild tot matig in intensiteit, geen ervan werd als ernstig beschouwd en geen ervan

leidde tot stopzetting van het onderzoek.

Infecties

In de gecontroleerde onderzoeken GEMINI 1 en 2 (naar colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn) met

vedolizumab i.v. bedroeg het percentage van infecties 0,85 per patiëntjaar bij de met vedolizumab

behandelde patiënten en 0,70 per patiëntjaar bij de met placebo behandelde patiënten. De infecties

bestonden voornamelijk uit nasofaryngitis, infectie van de bovenste luchtwegen, sinusitis en

urineweginfecties. De meeste patiënten zetten de behandeling met vedolizumab voort nadat de infectie

verdwenen was.

In de gecontroleerde onderzoeken GEMINI 1 en 2 met vedolizumab i.v. bedroeg het percentage van

ernstige infecties 0,07 per patiëntjaar bij de met vedolizumab behandelde patiënten en 0,06 per

patiëntjaar bij de met placebo behandelde patiënten. Na verloop van tijd was er geen significante

stijging in het percentage van ernstige infecties.

In het gecontroleerde onderzoek EARNEST (naar pouchitis) met vedolizumab i.v. ervoer slechts 1 van

de 51 proefpersonen (2,0%) in de groep die vedolizumab ontving een ernstige infectie met

gastro-enteritis. Deze proefpersoon is ter observatie opgenomen in het ziekenhuis, is genezen en heeft

het onderzoek voltooid.

In gecontroleerde en open-label onderzoeken (naar colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn) bij

volwassenen met vedolizumab i.v. zijn ernstige infecties gemeld, waaronder tuberculose, sepsis

(sommige fataal), salmonella-sepsis, Listeria-meningitis en cytomegaloviruscolitis.

In klinische onderzoeken (naar colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn) met vedolizumab i.v. was het

percentage infecties bij patiënten die met vedolizumab werden behandeld en een BMI van 30 kg/m

meer hadden, hoger dan bij degenen met een BMI van minder dan 30 kg/m

In klinische onderzoeken (naar colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn) met vedolizumab i.v. werd er

een enigszins hogere incidentie van ernstige infecties gemeld bij patiënten die met vedolizumab

werden behandeld en eerder waren blootgesteld aan behandeling met een TNFα-antagonist vergeleken

met patiënten die niet eerder een behandeling met een TNFα-antagonist hadden ontvangen.

Maligniteit

In het algemeen duiden de resultaten van het klinische programma tot nu toe niet op een verhoogd

risico op maligniteit bij behandeling met vedolizumab; het aantal maligniteiten was echter klein en

langdurige blootstelling was beperkt. Veiligheidsevaluaties op lange termijn lopen nog.

Melding van vermoedelijke bijwerkingen

Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op

deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico’s van het geneesmiddel voortdurend worden

gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen

te melden via het nationale meldsysteem zoals vermeld in

aanhangsel V.

4.9

Overdosering

Doses tot 10 mg/kg (ongeveer 2,5 maal de aanbevolen dosis) zijn intraveneus toegediend in klinisch

onderzoek. In klinisch onderzoek is geen dosisbeperkende toxiciteit waargenomen.

5.1

FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN

Farmacodynamische eigenschappen

Farmacotherapeutische categorie: immunosuppressiva, selectieve immunosuppressiva, ATC-code:

L04AA33.

Werkingsmechanisme

Vedolizumab is een darmselectief immunosuppressief biological. Het is een gehumaniseerd

monoklonaal antilichaam dat specifiek bindt aan het α

-integrine, dat bij voorkeur tot expressie komt

op gut-homing T-helperlymfocyten. Door te binden aan α

op bepaalde lymfocyten, remt

vedolizumab de adhesie van deze cellen aan

mucosale-adresserende-cel-adhesiemolecule-1

(MAdCAM-1), maar niet aan

vasculaire-cel-adhesiemolecule-1

(VCAM-1). MAdCAM-1 wordt

voornamelijk tot expressie gebracht op endotheelcellen van de darm en speelt een essentiële rol bij

migratie van T-lymfocyten naar de weefsels van het maag-darmkanaal. Vedolizumab bindt niet aan en

remt evenmin de functie van de α

- en α

-integrines.

Het α

-integrine komt tot expressie op een afzonderlijke subset van geheugen-T-lymfocyten die bij

voorkeur migreren naar het maag-darmkanaal en een ontsteking veroorzaken die kenmerkend is voor

colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn, die beide chronische, inflammatoire, immunologisch

gemedieerde aandoeningen zijn van het maag-darmkanaal. Vedolizumab vermindert de

gastro-intestinale ontsteking bij patiënten met colitis ulcerosa, de ziekte van Crohn en pouchitis. Door

remming van de interactie van α

met MAdCAM-1 door vedolizumab wordt transmigratie van

gut-homing geheugen-T-lymfocyten door het vasculaire endotheel naar parenchymweefsel bij

niet-humane primaten verhinderd en werd een omkeerbare, 3-voudige toename van deze cellen in

perifeer bloed geïnduceerd. De muriene precursor van vedolizumab verlichtte gastro-intestinale

ontsteking bij Pinché-aapjes met colitis, een model van colitis ulcerosa.

Bij gezonde personen, patiënten met colitis ulcerosa of patiënten met de ziekte van Crohn veroorzaakt

vedolizumab geen toename van neutrofielen, basofielen, eosinofielen, B-helperlymfocyten en

cytotoxische T-lymfocyten, het totale aantal geheugen-T-lymfocyten, monocyten of naturalkillercellen

in het perifere bloed, waarbij geen leukocytose werd waargenomen.

Vedolizumab had geen effect op de immuunbewaking en ontsteking van het centrale zenuwstelsel bij

experimentele auto-immune encefalomyelitis bij niet-humane primaten, een model van multiple

sclerose. Vedolizumab had geen effect op immuunresponsen op antigene provocatie in de dermis en

spier (zie rubriek 4.4). Vedolizumab remde echter wel een immuunrespons op een gastro-intestinale

antigene provocatie bij gezonde, humane vrijwilligers (zie rubriek 4.4).

Immunogeniciteit

Tijdens een behandeling met vedolizumab kunnen zich antilichamen ontwikkelen tegen vedolizumab.

Het merendeel daarvan is neutraliserend. De vorming van anti-vedolizumabantilichamen wordt in

verband gebracht met een verhoogde klaring van vedolizumab en minder klinische remissie.

Infusiegerelateerde reacties na een infusie met vedolizumab zijn gemeld bij patiënten met

anti-vedolizumabantilichamen.

Farmacodynamische effecten

In klinisch onderzoek met vedolizumab i.v. bij doses die varieerden van 2 tot 10 mg/kg werd bij

patiënten > 95% verzadiging van α

-receptoren waargenomen op subsets van circulerende

lymfocyten, die een rol spelen bij de immuunbewaking van de darm.

Vedolizumab had geen effect op CD4

- en CD8

-migratie naar het CZS, zoals wordt aangetoond door

de afwezigheid van verandering in de verhouding van CD4

/CD8

in cerebrospinaal vocht voor en na

toediening van vedolizumab bij gezonde, humane vrijwilligers. Deze gegevens stemmen overeen met

onderzoek bij niet-humane primaten, waarin geen effecten zijn waargenomen op immuunbewaking

van het CZS.

Klinische werkzaamheid en veiligheid

Colitis ulcerosa

De werkzaamheid en veiligheid van vedolizumab i.v. voor de behandeling van volwassen patiënten

met matige tot ernstige actieve colitis ulcerosa (Mayo-score 6 tot 12 met endoscopische subscore ≥ 2)

zijn aangetoond in een gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek waarbij de

werkzaamheidseindpunten zijn geëvalueerd in week 6 en week 52 (GEMINI 1). De geïncludeerde

patiënten hadden gefaald op minimaal één conventionele therapie, waaronder corticosteroïden,

immunomodulatoren en/of de TNFα-antagonist infliximab (met inbegrip van primaire

non-responders).

Gelijktijdige, stabiele doses van orale aminosalicylaten, corticosteroïden en/of

immunomodulatoren waren toegelaten.

Voor de evaluatie van de eindpunten in week 6 werden 374 patiënten op dubbelblinde wijze

gerandomiseerd (3:2) naar 300 mg vedolizumab of placebo in week 0 en week 2. Het primaire

eindpunt was het percentage patiënten met een klinische respons (gedefinieerd als een afname in

complete Mayo-score met



3 punten en



30% ten opzichte van de aanvangsscore met een bijhorende

afname in subscore voor rectale bloeding met



1 punt of absolute subscore voor rectale bloeding

met ≤ 1 punt) in week 6. Tabel 2 geeft de resultaten van de geëvalueerde primaire en secundaire

eindpunten weer.

Tabel 2. Werkzaamheidsresultaten in week 6 van GEMINI 1

Placebo

Vedolizumab i.v.

Eindpunt

n = 149

n = 225

Klinische respons

26%

47%*

Klinische remissie

17%

†

Mucosaal herstel

25%

41%

‡

*p < 0,0001

†

p ≤ 0,001

‡

p < 0,05

Klinische remissie: Complete Mayo-score van ≤ 2 punten en geen individuele subscore > 1 punt

Mucosaal herstel: endoscopische subscore van Mayo van ≤ 1 punt

Het gunstige effect van vedolizumab op de klinische respons, de remissie en het mucosaal herstel is

waargenomen bij zowel patiënten die nog niet eerder waren blootgesteld aan een TNF-antagonist als

bij patiënten bij wie een voorafgaande therapie met een TNF-antagonist had gefaald.

In GEMINI 1 kregen 2 cohorten van patiënten vedolizumab in week 0 en week 2: patiënten van

cohort 1 werden op dubbelblinde wijze gerandomiseerd naar 300 mg vedolizumab of placebo, terwijl

patiënten van cohort 2 werden behandeld met 300 mg open-label vedolizumab. Om de werkzaamheid

te kunnen evalueren in week 52 werden 373 patiënten van cohort 1 en 2 die werden behandeld met

vedolizumab en klinische respons hadden bereikt in week 6 op dubbelblinde wijze gerandomiseerd

(1:1:1) naar een van de volgende schema’s vanaf week 6: 300 mg vedolizumab om de 8 weken,

300 mg vedolizumab om de 4 weken of placebo om de 4 weken. Vanaf week 6 moesten patiënten die

een klinische respons hadden bereikt en die corticosteroïden kregen starten met een afbouwschema

voor corticosteroïden. Het primaire eindpunt was het percentage patiënten in klinische remissie in

week 52. Tabel 3 geeft de resultaten voor de geëvalueerde primaire en secundaire eindpunten.

Tabel 3. Werkzaamheidsresultaten in week 52 van GEMINI 1

Vedolizumab

i.v.

om de 8 weken

n = 122

42%

†

57%

†

52%

†

20%

31%

Vedolizumab i.v.

om de 4 weken

n = 125

45%

†

52%

†

56%

†

24%

‡

45%

†

Eindpunt

Klinische remissie

Duurzame klinische respons

Mucosaal herstel

Duurzame klinische remissie

Corticosteroïdvrije klinische remissie

♠

Placebo

n = 126*

16%

24%

20%

14%

*De placebogroep bestaat uit die personen die vedolizumab kregen in week 0 en week 2 en die

gerandomiseerd werden naar placebo van week 6 tot en met week 52.

†

p < 0,0001

‡

p < 0,001

p < 0,05

Duurzame klinische respons: klinische respons in week 6 en 52

Duurzame klinische remissie: klinische remissie in week 6 en 52

♠

Corticosteroïdvrije klinische remissie: patiënten die bij aanvang orale corticosteroïden gebruikten en

corticosteroïden stopzetten vanaf week 6 en in klinische remissie waren in week 52. Het aantal patiënten

bedroeg n = 72 voor placebo, n = 70 voor vedolizumab om de 8 weken en n = 73 voor vedolizumab om

de 4 weken

Exploratieve analyses leveren additionele gegevens op over de belangrijkste subpopulaties die zijn

onderzocht. Bij ongeveer een derde van de patiënten had een voorafgaande therapie met een

TNF-antagonist gefaald. Van deze patiënten bereikte 37% die vedolizumab om de 8 weken kregen,

35% die vedolizumab om de 4 weken kregen en 5% die placebo kregen, klinische remissie in week 52.

Verbeteringen in duurzame klinische respons (47%, 43%, 16%), mucosaal herstel (42%, 48%, 8%),

duurzame klinische remissie (21%, 13%, 3%) en corticosteroïdvrije klinische remissie (23%, 32%,

4%) zijn waargenomen bij de populatie bij wie de voorafgaande TNFα-antagonist had gefaald en die

behandeld werd met respectievelijk vedolizumab om de 8 weken, vedolizumab om de 4 weken en

placebo.

Patiënten die geen respons vertoonden in week 6 bleven in de studie en kregen vedolizumab om de

4 weken. Klinische respons aan de hand van partiële Mayo-scores werd bereikt in week 10 en week 14

door hogere percentages patiënten die met vedolizumab werden behandeld (respectievelijk 32% en

39%) dan patiënten die placebo kregen (respectievelijk 15% en 21%).

Patiënten die geen respons meer vertoonden op vedolizumab wanneer ze om de 8 weken werden

behandeld, mochten deelnemen aan een open-label vervolgonderzoek en kregen vedolizumab om de

4 weken. Bij deze patiënten werd klinische remissie bereikt bij 25% van de patiënten in week 28 en

week 52.

Patiënten die een klinische respons bereikten na toediening van vedolizumab in week 0 en 2, die

daarna gerandomiseerd werden naar placebo (gedurende 6 tot 52 weken) en geen respons meer

vertoonden, mochten deelnemen aan het open-label vervolgonderzoek en kregen vedolizumab om de

4 weken. Bij deze patiënten werd klinische remissie bereikt bij 45% van de patiënten tegen week 28 en

bij 36% van de patiënten tegen week 52.

In dit open-label vervolgonderzoek zijn de voordelen van behandeling met vedolizumab, zoals

beoordeeld met de partiële Mayo-score, klinische remissie en klinische respons, aangetoond tot

196 weken.

Health-related quality of life

(HRQOL) werd beoordeeld aan de hand van de

Inflammatory Bowel

Disease Questionnaire

(IBDQ), een ziektespecifieke vragenlijst, en de algemene vragenlijsten SF-36

en EQ-5D. Uit een exploratieve analyse blijkt dat klinisch betekenisvolle verbeteringen zijn

waargenomen voor vedolizumab-groepen. De verbeteringen waren aanzienlijk groter dan bij de

placebogroep in week 6 en week 52 voor EQ-5D- en EQ-5D VAS-scores, alle subschalen van IBDQ

(darmsymptomen, systemische functie, emotionele functie en sociale functie), alsook alle subschalen

van SF-36, met inbegrip van de

Physical Component Summary

(PCS) en

Mental Component Summary

(MCS).

Ziekte van Crohn

De werkzaamheid en veiligheid van vedolizumab i.v. voor de behandeling van volwassen patiënten

met matige tot ernstig actieve ziekte van Crohn (Crohn’s

Disease Activity Index score

[CDAI- score]

van 220 tot 450) zijn geëvalueerd in 2 onderzoeken (GEMINI 2 en 3). De geïncludeerde patiënten

hadden gefaald op minimaal één conventionele therapie, waaronder corticosteroïden,

immunomodulatoren en/of TNFα-antagonisten (met inbegrip van primaire

non-responders).

Gelijktijdige, stabiele doses van orale corticosteroïden, immunomodulatoren en antibiotica waren

toegelaten.

Het GEMINI 2-onderzoek was een gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek

waarbij werkzaamheidseindpunten werden geëvalueerd in week 6 en week 52. Patiënten (n = 368)

werden op dubbelblinde wijze gerandomiseerd (3:2) naar 2 doses van 300 mg vedolizumab of placebo

in week 0 en week 2. De 2 primaire eindpunten waren het percentage patiënten in klinische remissie

(gedefinieerd als CDAI-score ≤ 150 punten) in week 6 en het percentage patiënten met een versterkte

klinische respons (gedefinieerd als een daling van ≥ 100 punten voor de CDAI-score ten opzichte van

de aanvangsscore) in week 6 (zie tabel 4).

In GEMINI 2 waren er 2 cohorten van patiënten die vedolizumab kregen in week 0 en 2: patiënten van

cohort 1 werden op dubbelblinde wijze gerandomiseerd naar 300 mg vedolizumab of placebo, terwijl

patiënten van cohort 2 werden behandeld met 300 mg open-label vedolizumab. Om de werkzaamheid

te kunnen evalueren in week 52 werden 461 patiënten van cohort 1 en 2 die werden behandeld met

vedolizumab en klinische respons hadden bereikt (gedefinieerd als een daling met ≥ 70 punten voor de

CDAI-score ten opzichte van de aanvangsscore) in week 6 op dubbelblinde wijze gerandomiseerd

(1:1:1) naar een van de volgende schema’s vanaf week 6: 300 mg vedolizumab om de 8 weken,

300 mg vedolizumab om de 4 weken of placebo om de 4 weken. Patiënten die in week 6 klinische

respons vertoonden, moesten starten met het afbouwen van corticosteroïden. Het primaire eindpunt

was het percentage patiënten in klinische remissie in week 52 (zie tabel 5).

Het GEMINI 3-onderzoek was een tweede, gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd

onderzoek dat de werkzaamheid evalueerde in week 6 en week 10 in de subgroep van patiënten,

gedefinieerd als patiënten bij wie ten minste 1 conventionele therapie had gefaald en een therapie met

een TNF-antagonist (met inbegrip van primaire

non-responders),

alsook de algemene populatie, die

ook bestond uit patiënten bij wie ten minste 1 conventionele therapie had gefaald en die nog niet

waren behandeld met een TNF-antagonist. Patiënten (n = 416), waarvan ongeveer 75% patiënten bij

wie een TNF-antagonist had gefaald, werden op dubbelblinde wijze gerandomiseerd (1:1) naar

300 mg vedolizumab of placebo in week 0, 2 en 6. Het primaire eindpunt was het percentage patiënten

in klinische remissie in week 6 bij de subpopulatie bij wie een TNF-antagonist had gefaald. Hoewel

niet werd voldaan aan het primaire eindpunt, blijkt uit exploratieve analyses dat klinisch

betekenisvolle resultaten zijn waargenomen, zoals vermeld in tabel 4.

Tabel 4. Werkzaamheidsresultaten voor GEMINI 2- en GEMINI 3-onderzoek in week 6 en

week 10

Onderzoek

Eindpunt

Placebo

Vedolizumab i.v.

GEMINI 2-onderzoek

Klinische remissie, week 6

Algemeen

7% (n = 148)

15%* (n = 220)

TNFα-antagonist(en) gefaald

TNFα-antagonist(en) naïef

Versterkte klinische respons, week 6

Algemeen

TNFα-antagonist(en) gefaald

TNFα-antagonist(en) naïef

Verandering CRP-gehalte in serum in

week 6 t.o.v. de aanvangswaarde,

mediaan (mcg/ml)

Algemeen

‡

GEMINI 3-onderzoek

Klinische remissie, week 6

Algemeen

‡

TNFα-antagonist(en) gefaald

TNFα-antagonist(en) naïef

Klinische remissie, week 10

Algemeen

TNFα-antagonist(en) gefaald

¶,‡

TNFα-antagonist(en) naïef

Aanhoudende klinische remissie

#¶

Algemeen

TNFα-antagonist(en) gefaald

¶,‡

TNFα-antagonist(en) naïef

Versterkte klinische respons, week 6

Algemeen^

TNFα-antagonist(en) gefaald

‡

TNFα-antagonist(en) naïef^

23% (n = 207)

22% (n = 157)

24% (n = 50)

39% (n = 209)

39% (n = 158)

39% (n = 51)

8% (n = 207)

8% (n = 157)

8% (n = 50)

15% (n = 209)

12% (n = 158)

26% (n = 51)

26% (n = 148)

23% (n = 70)

30% (n = 76)

31%

†

(n = 220)

24% (n = 105)

42% (n = 109)

4% (n = 70)

9% (n = 76)

11% (n = 105)

17% (n = 109)

-0,5 (n = 147)

-0,9 (n = 220)

12% (n = 207)

12% (n = 157)

12% (n = 50)

13% (n = 207)

12% (n = 157)

16% (n = 50)

19% (n = 209)

15%

(n = 158)

31% (n = 51)

29% (n = 209)

27% (n = 158)

35% (n = 51)

*p < 0,05

†

niet statistisch significant

‡

secundair eindpunt te beschouwen als exploratief met vooraf vastgelegde statistische testprocedure

niet statistisch significant, waardoor de andere eindpunten niet statistisch zijn getest

n = 157 voor placebo en n = 158 voor vedolizumab

Aanhoudende klinische remissie: klinische remissie in week 6 en 10

^Exploratief eindpunt

Tabel 5. Werkzaamheidsresultaten voor GEMINI 2 in week 52

Vedolizumab i.v.

Placebo

om de 8 weken

n = 153*

n = 154

Klinische remissie

22%

39%

†

Versterkte klinische respons

30%

44%

‡

Corticosteroïdvrije klinische remissie

16%

32%

‡

Duurzame klinische remissie

14%

21%

Vedolizumab i.v.

om de 4 weken

n = 154

36%

‡

45%

‡

29%

‡

16%

*De placebogroep bestaat uit die personen die vedolizumab kregen in week 0 en week 2 en die

gerandomiseerd werden naar placebo van week 6 tot en met week 52.

†

p < 0,001

‡

p < 0,05

Corticosteroïdvrije klinische remissie: patiënten die bij aanvang orale corticosteroïden gebruikten en

corticosteroïden stopzetten vanaf week 6 en in klinische remissie waren in week 52. Het aantal patiënten

bedroeg n = 82 voor placebo, n = 82 voor vedolizumab om de 8 weken en n = 80 voor vedolizumab om de

4 weken

Duurzame klinische remissie: klinische remissie bij ≥ 80% van de onderzoeksbezoeken, met inbegrip van het

laatste bezoek (week 52)

Exploratieve analyses onderzochten de effecten van gelijktijdig toegediende corticosteroïden en

immunomodulatoren op de inductie van remissie van de ziekte van Crohn. Gelijktijdige behandeling,

meer bepaald met corticosteroïden, bleek effectiever te zijn naar inductie van remissie van de ziekte

van Crohn dan vedolizumab alleen of met gelijktijdige toediening van immunomodulatoren, wat een

kleiner verschil in de mate van remissie toonde dan placebo. De mate van klinische remissie in

GEMINI 2 in week 6 was 10% (verschil met placebo 2%, 95% BI: -6, 10) zonder toediening van

corticosteroïden in vergelijking met 20% (verschil met placebo 14%, 95% BI: -1, 29) met gelijktijdige

toediening van corticosteroïden. In GEMINI 3 in week 6 en 10 was de mate van klinische remissie

respectievelijk 18% (verschil met placebo 3%, 95% BI: -7, 13) en 22% (verschil met placebo 8%, 95%

BI: -3, 19) zonder toediening van corticosteroïden in vergelijking met respectievelijk 20% (verschil

met placebo 11%, 95% BI: 2, 20) en 35% (verschil met placebo 23%, 95% BI: 12, 33) met

gelijktijdige toediening van corticosteroïden; Deze effecten werden tevens met of zonder gelijktijdige

toediening van immunomodulatoren waargenomen.

Exploratieve analyses leveren additionele gegevens op over de belangrijkste subpopulaties die zijn

onderzocht. Bij GEMINI 2 had bij ongeveer de helft van de patiënten eerder therapie met een

TNFα-antagonist gefaald. Van deze patiënten bereikte 28% die vedolizumab om de 8 weken kreeg,

27% die vedolizumab om de 4 weken kreeg en 13% die placebo kreeg, klinische remissie in week 52.

Versterkte klinische respons werd bereikt bij respectievelijk 29%, 38% en 21%, en corticosteroïdvrije

klinische remissie werd bereikt bij respectievelijk 24%, 16% en 0%.

Patiënten die bij GEMINI 2 geen respons vertoonden in week 6 bleven in de studie en kregen

vedolizumab om de 4 weken. Versterkte klinische respons werd waargenomen in week 10 en week 14

bij hogere percentages patiënten die met vedolizumab werden behandeld (respectievelijk 16% en 22%)

dan patiënten die placebo kregen (respectievelijk 7% en 12%). Er was geen klinisch betekenisvol

verschil in klinische remissie tussen de behandelingsgroepen op deze tijdpunten. Analyses van

klinische remissie in week 52 bij patiënten die

non-responders

waren in week 6, maar die een respons

bereikten in week 10 of week 14, duiden erop dat patiënten met de ziekte van Crohn die

non-responders

waren voordeel kunnen hebben van een dosis vedolizumab in week 10.

Patiënten die geen respons meer vertoonden op vedolizumab wanneer ze om de 8 weken werden

behandeld in GEMINI 2, mochten deelnemen aan een open-label vervolgonderzoek en kregen

vedolizumab om de 4 weken. Bij deze patiënten werd klinische remissie bereikt bij 23% van de

patiënten in week 28 en bij 32% van de patiënten in week 52.

Patiënten die een klinische respons bereikten na toediening van vedolizumab in week 0 en 2, die

daarna gerandomiseerd werden naar placebo (gedurende 6 tot 52 weken) en geen respons meer

vertoonden, mochten deelnemen aan het open-label vervolgonderzoek en kregen vedolizumab om de

4 weken. Bij deze patiënten werd klinische remissie bereikt bij 46% van de patiënten na 28 weken en

bij 41% van de patiënten na 52 weken.

In dit open-label vervolgonderzoek werden een klinische remissie en klinische respons waargenomen

bij patiënten tot 196 weken.

Exploratieve analyse toonde aan dat klinisch betekenisvolle verbeteringen zijn waargenomen voor de

groepen van vedolizumab om de 4 weken en om de 8 weken in GEMINI 2 en de verbeteringen waren

significant groter dan bij de placebogroep tussen de aanvangsscores en de EQ-5D-score, EQ-5D

VAS-score, totale IBDQ-score en IBDQ-subschalen van darmsymptomen en systemische functie in

week 52.

Pouchitis

De werkzaamheid en veiligheid van vedolizumab i.v. voor de behandeling van volwassen patiënten

met chronische pouchitis zijn aangetoond in een gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd

onderzoek naar de werkzaamheid in week 14 en week 34 (EARNEST). De geïncludeerde patiënten

hadden minimaal een jaar voor de randomisatie een proctocolectomie met aanleggen van anastomose

met een ileoanale pouch (IPAA) ondergaan voor colitis ulcerosa en hadden actieve chronische

pouchitis (gedefinieerd als antibiotica-afhankelijk of antibiotica-refractair) ontwikkeld, met een

aangepaste Pouchitis Disease Activity Index (mPDAI) score van ≥ 5 en een endoscopische subscore

van ≥ 2 bij baseline. Alle patiënten ontvingen gelijktijdig een behandeling met antibiotica met

tweemaal daags 500 mg ciprofloxacine vanaf de start van het onderzoeken tot en met week 4. De

patiënten ontvingen indien nodig gedurende het onderzoek aanvullende antibioticakuren, waaronder

voor opvlammende pouchitis.

De patiënten (n = 102) werden gerandomiseerd (1:1) en ontvingen ofwel 300 mg vedolizumab i.v. of

intraveneus placebo in week 0, 2 en 6, en daarna elke 8 weken tot en met week 30. Het primaire

eindpunt was klinische remissie (gedefinieerd als een mPDAI-score van < 5 en een afname in de totale

mPDAI-score van ≥ 2 punten ten opzichte van baseline) in week 14. In tabel 6 worden de resultaten

weergegeven van de primaire en secundaire eindpunten in week 14 en in tabel 7 worden de resultaten

weergegeven van de secundaire eindpunten in week 34.

Tabel 6. Werkzaamheidsresultaten voor EARNEST in week 14

Placebo

n = 51

9,8%

33,3%

Vedolizumab i.v.

n = 51

31,4%

†

35,3%

62,7%

Verschil

Vedolizumab-Placebo (95% BI)

[percentagepunten]

21.6 (4.9; 37.5)

25.5 (8.0; 41.4)

29.4 (8.0; 47.6)

Eindpoint

Klinische remissie*

PDAI-remissie

‡

Klinische respons

*Klinische remissie is gedefinieerd als een mPDAI-score < 5 en een afname in totale mPDAI-score van

≥ 2 punten t.o.v. baseline

†

p < 0,05

‡

PDAI-remissie is gedefinieerd als een PDAI- score < 7 en een afname in PDAI-score van ≥ 3 punten t.o.v.

baseline

Klinische respons is gedefinieerd als een afname van mPDAI-score van ≥ 2 punten t.o.v. baseline

Tabel 7. Werkzaamheidsresultaten voor EARNEST in week 34

Placebo

n = 51

Vedolizumab i.v.

n = 51

Verschil

Vedolizumab-Placebo (95% BI)

[percentagepunten]

Eindpoint

Klinische remissie*

PDAI-remissie

‡

Klinische respons

Placebo

n = 51

17,6%

29,4%

Vedolizumab i.v.

n = 51

35,3%

37,3%

51,0%

†

Verschil

Vedolizumab-Placebo (95% BI)

[percentagepunten]

17.6 (0.3; 35.1)

19.6 (1.9; 37.0)

21.6 (1.9; 39.8)

*Klinische remissie is gedefinieerd als een mPDAI-score < 5 en een afname in totale mPDAI-score van

≥ 2 punten t.o.v. baseline

‡

PDAI-remissie is gedefinieerd als een PDAI- score < 7 en een afname in PDAI-score van ≥ 3 punten t.o.v.

baseline

Klinische respons is gedefinieerd als een afname van mPDAI-score van ≥ 2 punten t.o.v. baseline

Ongeveer twee derde van de patiënten had eerder voor UC of pouchitis een behandeling met een

TNFα-antagonist ontvangen (33 in de behandelgroep met vedolizumab en 31 in de behandelgroep met

placebo). Onder deze patiënten bereikte 33,3% van de groep met vedolizumab klinische remissie in

week 14 vergeleken met 9,7% in de groep met placebo.

Pediatrische patiënten

Het Europees Geneesmiddelenbureau heeft besloten tot uitstel van de verplichting voor de fabrikant

om de resultaten in te dienen van onderzoek met Entyvio in een of meerdere subgroepen van

pediatrische patiënten met colitis ulcerosa, de ziekte van Crohn of pouchitis (zie rubriek 4.2 voor

informatie over pediatrisch gebruik).

5.2

Farmacokinetische eigenschappen

De farmacokinetiek van enkelvoudige dosis en meervoudige doses van vedolizumab zijn onderzocht

bij gezonde personen en bij patiënten met matige tot ernstige actieve colitis ulcerosa, of ziekte van

Crohn. De farmacokinetiek van vedolizumab is niet onderzocht bij patiënten met pouchitis maar er

wordt verwacht dat dit vergelijkbaar is met de farmacokinetiek bij patiënten met matige tot ernstige

actieve colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn.

Bij patiënten die 300 mg vedolizumab kregen toegediend in de vorm van een 30 minuten durende,

intraveneuze infusie in week 0 en 2, bedroegen in week 6 de gemiddelde serumdalconcentraties

27,9 mcg/ml (SD ± 15,51) bij colitis ulcerosa en 26,8 mcg/ml (SD ± 17,45) bij de ziekte van Crohn. In

onderzoeken met vedolizumab i.v. kregen patiënten vanaf week 6 300 mg vedolizumab i.v. om de 8 of

4 weken. Bij patiënten met colitis ulcerosa bedroegen de gemiddelde

steady-state

serumdalconcentraties respectievelijk 11,2 mcg/ml (SD ± 7,24) en 38,3 mcg/ml (SD ± 24,43). Bij

patiënten met de ziekte van Crohn bedroegen de gemiddelde

steady-state

serumdalconcentraties

respectievelijk 13,0 mcg/ml (SD ± 9,08) en 34,8 mcg/ml (SD ± 22,55).

Distributie

Farmacokinetische analyses van de populatie duiden erop dat het distributievolume van vedolizumab

ongeveer 5 liter is. De binding van vedolizumab aan plasma-eiwit is niet onderzocht. Vedolizumab is

een therapeutisch monoklonaal antilichaam en verwacht wordt dat het niet aan plasma-eiwitten bindt.

Vedolizumab gaat niet door de bloed-hersenbarrière na intraveneuze toediening. Intraveneuze

toediening van 450 mg vedolizumab is niet gedetecteerd in het cerebrospinaal vocht van gezonde

personen.

Eliminatie

Farmacokinetische analyses van de populatie op basis van intraveneuze en subcutane data duiden erop

dat de klaring van vedolizumab ongeveer 0,162 l/dag bedraagt (via lineaire eliminatie) en de

serumhalfwaardetijd 26 dagen. De exacte eliminatieroute van vedolizumab is niet bekend. Uit

farmacokinetische analyses van de populatie blijkt dat, hoewel een laag albuminegehalte, een hoger

lichaamsgewicht en een voorafgaande behandeling met anti-TNF-geneesmiddelen de klaring van

vedolizumab kunnen doen toenemen, de omvang van hun effecten niet als klinisch relevant moet

worden beschouwd.

Lineariteit

Vedolizumab vertoonde lineaire farmacokinetiek bij serumconcentraties van meer dan 1 mcg/ml.

Speciale populaties

Op basis van farmacokinetische analyses van de populatie heeft leeftijd geen invloed op de klaring van

vedolizumab bij patiënten met colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn. Er wordt niet verwacht dat

leeftijd invloed heeft op de klaring bij patiënten met pouchitis. Er is geen formeel onderzoek

uitgevoerd naar de effecten van een nier- of leverfunctiestoornis op de farmacokinetiek van

vedolizumab.

5.3

Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek

Niet-klinische gegevens duiden niet op een speciaal risico voor mensen. Deze gegevens zijn

afkomstig van conventioneel onderzoek op het gebied van veiligheidsfarmacologie, toxiciteit bij

herhaalde dosering, genotoxiciteit, carcinogeen potentieel, reproductie- en ontwikkelingstoxiciteit.

Langetermijnonderzoek met vedolizumab bij dieren ter beoordeling van het carcinogene potentieel is

niet uitgevoerd, omdat farmacologisch responsieve modellen op monoklonale antilichamen niet

bestaan. In een farmacologisch responsieve soort (cynomolgus-apen) was er geen bewijs van cellulaire

hyperplasie of systemische immunomodulatie die mogelijk kon worden geassocieerd met oncogenese

in 13 en 26 weken durende toxicologische onderzoeken. Bovendien werden geen effecten van

vedolizumab waargenomen op de proliferatieve snelheid of cytotoxiciteit van een humane tumorcellijn

waarbij het α

-integrine

in vitro

tot expressie wordt gebracht.

Er is geen specifiek dieronderzoek naar de vruchtbaarheid uitgevoerd met vedolizumab. Er kunnen

geen definitieve conclusies worden getrokken over de mannelijke voortplantingsorganen in onderzoek

naar toxiciteit bij herhaalde dosering bij cynomolgus-apen. Door het ontbreken van binding van

vedolizumab aan mannelijk voortplantingsweefsel bij de aap en de mens, en de intacte mannelijke

vruchtbaarheid waargenomen bij β7-integrine-knockout-muizen, wordt niet verwacht dat vedolizumab

een effect zal hebben op de mannelijke vruchtbaarheid.

Toediening van vedolizumab bij drachtige cynomolgus-apen tijdens het grootste deel van de dracht

resulteerde niet in bewijs van effecten op teratogeniciteit, pre- of postnatale ontwikkeling bij jongen

tot de leeftijd van 6 maanden. Op dag 28 na de geboorte werden lage gehaltes (< 300 mcg/l)

vedolizumab gedetecteerd in de melk van 3 van 11 cynomolgus-apen die werden behandeld met

100 mg/kg vedolizumab, toegediend om de 2 weken, en niet bij dieren die 10 mg/kg kregen.

6.1

FARMACEUTISCHE GEGEVENS

Lijst van hulpstoffen

L-histidine

L-histidinemonohydrochloride

L-argininehydrochloride

Sucrose

Polysorbaat 80

6.2

Gevallen van onverenigbaarheid

Bij gebrek aan onderzoek naar onverenigbaarheden, mag dit geneesmiddel niet met andere

geneesmiddelen gemengd worden.

6.3

3 jaar

De stabiliteit bij gebruik van de gereconstitueerde oplossing in de injectieflacon is aangetoond

gedurende 8 uur bij 2 °C – 8 °C.

De stabiliteit bij gebruik van de verdunde oplossing in natriumchlorideoplossing 9 mg/ml (0,9%) voor

injectie in de infusiezak is aangetoond gedurende 12 uur bij 20 °C – 25 °C of 24 uur bij 2 °C – 8 °C.

De gecombineerde stabiliteit bij gebruik van vedolizumab in de injectieflacon en infusiezak met

natriumchlorideoplossing 9 mg/ml (0,9%) voor injectie bedraagt in totaal 12 uur bij 20 °C - 25 °C of

24 uur bij 2 °C – 8 °C.

Een 24-uurs periode kan voor de gereconstitueerde oplossing in de injectieflacon tot 8 uur bij

2 °C -8 °C en voor de verdunde oplossing in de infusiezak tot 12 uur bij 20 °C - 25 °C omvatten, maar

de infusiezak dient gedurende de rest van de 24-uurs periode in de koelkast te worden bewaard

(2 °C-8 °C).

Bewaar de gereconstitueerde oplossing in de injectieflacon of de verdunde oplossing in de infusiezak

niet in de vriezer.

Bewaarconditie

Koelkast 2 °C – 8 °C

20 °C – 25 °C

8 uur

Niet bewaren

24 uur

2,3

12 uur

Houdbaarheid

Gereconstitueerde oplossing in de injectieflacon

Verdunde oplossing in

natriumchlorideoplossing 9 mg/ml (0,9%) voor

injectie

Maximaal 30 minuten zijn toegestaan voor het reconstitueren.

Bij deze tijdsduur wordt verondersteld dat de gereconstitueerde oplossing onmiddellijk verdund wordt in de

natriumchlorideoplossing 9 mg/ml (0,9%) voor injectie en alleen in de infusiezak bewaard wordt. De tijd dat de

gereconstitueerde oplossing eventueel in de injectieflacon werd bewaard, moet worden afgetrokken van de tijd

dat de oplossing in de infusiezak mag worden bewaard.

Deze periode kan bestaan uit maximaal 12 uur bij 20 °C – 25 °C.

6.4

Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren

Bewaren in de koelkast (2 °C – 8 °C). De injectieflacon in de buitenverpakking bewaren ter

bescherming tegen licht.

Voor de bewaarcondities van het geneesmiddel na reconstitutie en verdunning, zie rubriek 6.3.

6.5

Aard en inhoud van de verpakking

Poeder voor concentraat voor oplossing voor infusie in een injectieflacon (20 ml) van type 1-glas,

voorzien van een rubberen stop en aluminium verzegeling, beschermd met een plastic dop.

Elke verpakking bevat 1 injectieflacon.

6.6

Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen en andere instructies

Instructies voor reconstitutie en infusie

Gebruik een aseptische techniek voor het bereiden van Entyvio oplossing voor intraveneuze

infusie.

Verwijder de

flip-off-dop

van de injectieflacon en veeg schoon met een gaas met alcohol.

Reconstitueer vedolizumab bij kamertemperatuur (20 °C – 25 °C) met 4,8 ml steriel water voor

injectie, met een spuit met een naald van 21-25 gauge.

Breng de naald door het midden van de stop in de injectieflacon in en richt de stroom van de

vloeistof op de wand van de injectieflacon om overmatige schuimvorming te voorkomen.

Draai de injectieflacon voorzichtig gedurende minstens 15 seconden rond. Niet krachtig

schudden of omkeren.

Laat de injectieflacon maximaal 20 minuten bij kamertemperatuur (20 °C – 25 °C) staan om te

reconstitueren en om schuim te laten wegtrekken; ondertussen kan de injectieflacon worden

rondgedraaid en geïnspecteerd worden of het is opgelost. Als het na 20 minuten niet volledig is

opgelost, laat het dan nog 10 minuten verder oplossen.

Inspecteer de gereconstitueerde oplossing voorafgaand aan verdunning visueel op deeltjes en

verkleuring. De oplossing moet helder of opaalachtig, kleurloos tot lichtgeel zijn en mag geen

zichtbare deeltjes bevatten. Een gereconstitueerde oplossing die geen kenmerkende kleur heeft

of die deeltjes bevat, mag niet worden toegediend.

Zodra het product is opgelost, moet de injectieflacon voorzichtig 3 keer worden omgekeerd.

Trek onmiddellijk 5 ml (300 mg) gereconstitueerde Entyvio op met een spuit met een naald van

21-25 gauge.

Voeg de 5 ml (300 mg) gereconstitueerde Entyvio toe aan 250 ml steriele

natriumchlorideoplossing 9 mg/ml (0,9%) voor injectie en meng de infusiezak voorzichtig

(5 ml natriumchlorideoplossing 9 mg/ml (0,9%) voor injectie hoeft niet uit de infusiezak te

worden opgetrokken voordat Entyvio wordt toegevoegd). Voeg geen andere geneesmiddelen

toe aan de bereide infusieoplossing of de intraveneuze infusieset. Dien de infusieoplossing over

een periode van 30 minuten toe (zie rubriek 4.2).

Na reconstitutie moet de infusieoplossing zo snel mogelijk worden gebruikt.

Een ongebruikt deel van de gereconstitueerde oplossing of infusieoplossing mag niet worden bewaard

voor hergebruik.

Elke injectieflacon is uitsluitend voor eenmalig gebruik.

Al het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient te worden vernietigd overeenkomstig lokale

voorschriften.

HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

Takeda Pharma A/S

Delta Park 45

2665 Vallensbaek Strand

Denemarken

NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

EU/1/14/923/001

DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN

DE VERGUNNING

Datum van eerste verlening van de vergunning: 22 mei 2014

Datum van laatste verlenging: 12 december 2018

10.

DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST

Gedetailleerde informatie over dit geneesmiddel is beschikbaar op de website van het Europees

Geneesmiddelenbureau

(http://www.ema.europa.eu).

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Entyvio 108 mg oplossing voor injectie in voorgevulde spuit

Entyvio 108 mg oplossing voor injectie in voorgevulde pen

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Entyvio 108 mg oplossing voor injectie in voorgevulde spuit

Elke voorgevulde spuit bevat 108 mg vedolizumab in 0,68 ml.

Entyvio 108 mg oplossing voor injectie in voorgevulde pen

Elke voorgevulde pen bevat 108 mg vedolizumab in 0,68 ml.

Vedolizumab is een gehumaniseerd IgG

-monoklonaal antilichaam dat wordt geproduceerd in de

ovariumcellen van de Chinese hamster (CHO-cellen) door middel van recombinante

DNA-technologie.

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Oplossing voor injectie (injectievloeistof).

Kleurloze tot gele oplossing.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Colitis ulcerosa

Entyvio is geïndiceerd voor de behandeling van volwassen patiënten met matige tot ernstige actieve

colitis ulcerosa die ontoereikend reageerden op, niet meer reageerden op of intolerantie vertoonden

voor conventionele therapie of een tumornecrosefactor-alfa-antagonist (TNFα-antagonist).

Ziekte van Crohn

Entyvio is geïndiceerd voor de behandeling van volwassen patiënten met matige tot ernstige actieve

ziekte van Crohn die ontoereikend reageerden op, niet meer reageerden op of intolerantie vertoonden

voor conventionele therapie of een tumornecrosefactor-alfa-antagonist (TNFα-antagonist).

4.2

Dosering en wijze van toediening

De behandeling moet worden gestart door en onder toezicht staan van gespecialiseerde

beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die ervaren zijn in de diagnose en behandeling van colitis

ulcerosa of de ziekte van Crohn (zie rubriek 4.4). Patiënten moeten de bijsluiter krijgen.

Dosering

Colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn

Het aanbevolen dosisschema van vedolizumab subcutaan (vedolizumab s.c.) als

onderhoudsbehandeling, volgend op minimaal 2 intraveneuze infusies, is 108 mg, toegediend via

subcutane injectie eenmaal per 2 weken. De eerste subcutane dosis moet worden toegediend in plaats

van de volgende geplande intraveneuze dosis en daarna om de 2 weken.

Voor de dosering van de intraveneuze dosis, zie rubriek 4.2 van de samenvatting van de

productkenmerken van Entyvio 300 mg poeder voor concentraat voor oplossing voor infusie.

Er zijn onvoldoende gegevens beschikbaar om te bepalen of patiënten die een vermindering van hun

respons op de onderhoudsbehandeling met vedolizumab s.c. ervaren, baat hebben bij een verhoging in

de doseringsfrequentie.

Er zijn geen gegevens over de omschakeling van patiënten van vedolizumab s.c. naar vedolizumab i.v.

tijdens de onderhoudsbehandeling.

Bij patiënten die een respons hadden op behandeling met vedolizumab, kunnen corticosteroïden

worden verlaagd en/of stopgezet in overeenstemming met de standaardzorg.

Herbehandeling en gemiste dosis (doses)

Als de behandeling met vedolizumab s.c. wordt onderbroken of als een patiënt een geplande dosis (of

meerdere doses) van vedolizumab s.c. niet krijgt, moet de patiënt worden geadviseerd om de volgende

subcutane dosis zo snel mogelijk te injecteren en vervolgens om de 2 weken daarna. In klinisch

onderzoek bedroeg de periode van onderbreking van de behandeling maximaal 46 weken zonder

evidente toename aan bijwerkingen of reacties op de injectieplaats tijdens de herstart van de

behandeling met vedolizumab s.c. (zie rubriek 4.8).

Bijzondere patiëntengroepen

Oudere patiënten

Bij oudere patiënten hoeft de dosis niet te worden aangepast. Farmacokinetische analyses van de

populatie toonden geen effect van leeftijd aan (zie rubriek 5.2).

Patiënten met een nier- of leverfunctiestoornis

Vedolizumab is niet onderzocht bij deze patiëntenpopulaties. Er kan geen doseringsadvies worden

gegeven.

Pediatrische patiënten

De veiligheid en werkzaamheid van vedolizumab bij kinderen in de leeftijd van 0 tot 17 jaar zijn niet

vastgesteld. Er zijn geen gegevens beschikbaar.

Wijze van toediening

Entyvio oplossing voor injectie (in een voorgevulde spuit of in een voorgevulde pen) is uitsluitend

bedoeld voor subcutane injectie.

Als de arts bepaalt dat dit passend is en na goede training over de juiste subcutane injectietechniek,

mag een patiënt of verzorger vedolizumab s.c. injecteren. Uitgebreide instructies voor het toedienen

met behulp van de voorgevulde spuit of de voorgevulde pen staan in de respectievelijke bijsluiters.

Voor verdere instructies over het klaarmaken en speciale voorzorgsmaatregelen voor het hanteren van

het geneesmiddel, zie rubriek 6.6.

4.3

Contra-indicaties

Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen.

Actieve ernstige infecties, zoals tuberculose (TBC), sepsis, cytomegalovirus, listeriosis en

opportunistische infecties, zoals progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML) (zie

rubriek 4.4).

4.4

Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik

Terugvinden herkomst

Om het terugvinden van de herkomst van biologicals te verbeteren moeten de naam en het

batchnummer van het toegediende product goed geregistreerd worden.

Overgevoeligheidsreacties

In klinisch onderzoek zijn overgevoeligheidsreacties gemeld, waarbij de meerderheid licht tot matig

van aard was (zie rubriek 4.8).

Als een anafylactische reactie of andere ernstige reactie voorkomt, moet toediening van vedolizumab

onmiddellijk worden stopgezet en een aangewezen behandeling worden ingesteld (zie rubriek 4.3).

Infecties

Vedolizumab is een darmselectieve integrineantagonist waarvan geen systemische

immunosuppressieve werking is vastgesteld (zie rubriek 5.1).

Artsen moeten zich bewust zijn van het mogelijke verhoogde risico op opportunistische infecties of

infecties waarvoor de darm een defensieve barrière is (zie rubriek 4.8). De behandeling mag niet

worden ingesteld bij patiënten met actieve, ernstige infecties totdat de infecties onder controle zijn, en

artsen moeten overwegen om de behandeling niet toe te dienen bij patiënten die een ernstige infectie

ontwikkelen tijdens chronische behandeling met vedolizumab. Voorzichtigheid is geboden wanneer

het gebruik van vedolizumab wordt overwogen bij patiënten met een chronische, ernstige infectie die

onder controle is of met een voorgeschiedenis van recidiverende, ernstige infecties. Patiënten moeten

voor, tijdens en na behandeling nauwlettend worden opgevolgd voor infecties.