Je bent hier:

Lyrica 25 mg

Lees de ervaringen met Lyrica 25 mg

Deel jouw ervaring met dit medicijn

BIJLAGE I

SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Lyrica 25 mg harde capsules

Lyrica 50 mg harde capsules

Lyrica 75 mg harde capsules

Lyrica 100 mg harde capsules

Lyrica 150 mg harde capsules

Lyrica 200 mg harde capsules

Lyrica 225 mg harde capsules

Lyrica 300 mg harde capsules

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Lyrica 25 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 25 mg pregabaline.

Lyrica 50 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 50 mg pregabaline.

Lyrica 75 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 75 mg pregabaline.

Lyrica 100 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 100 mg pregabaline.

Lyrica 150 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 150 mg pregabaline.

Lyrica 200 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 200 mg pregabaline.

Lyrica 225 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 225 mg pregabaline.

Lyrica 300 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat 300 mg pregabaline.

Hulpstof(fen) met bekend effect

Lyrica 25 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 35 mg lactosemonohydraat.

Lyrica 50 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 70 mg lactosemonohydraat.

Lyrica 75 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 8,25 mg lactosemonohydraat.

Lyrica 100 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 11 mg lactosemonohydraat.

Lyrica 150 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 16,50 mg lactosemonohydraat.

Lyrica 200 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 22 mg lactosemonohydraat.

Lyrica 225 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 24,75 mg lactosemonohydraat.

Lyrica 300 mg harde capsules

Elke harde capsule bevat ook 33 mg lactosemonohydraat.

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Harde capsule

Lyrica 25 mg harde capsules

Wit, met opdruk “Pfizer” op het bovenste deel en “PGN 25” op het onderste deel van de capsule in

zwarte inkt.

Lyrica 50 mg harde capsules

Wit, met opdruk “Pfizer” op het bovenste deel en “PGN 50” op het onderste deel van de capsule in

zwarte inkt. Het onderste deel is eveneens gemarkeerd met een zwarte band.

Lyrica 75 mg harde capsules

Wit en oranje, met opdruk “Pfizer” op het bovenste deel en “PGN 75” op het onderste deel van de

capsule in zwarte inkt.

Lyrica 100 mg harde capsules

Oranje, met opdruk “Pfizer” op het bovenste deel en “PGN 100” op het onderste deel van de capsule

in zwarte inkt.

Lyrica 150 mg harde capsules

Wit, met opdruk “Pfizer” op het bovenste deel en “PGN 150” op het onderste deel van de capsule in

zwarte inkt.

Lyrica 200 mg harde capsules

Lichtoranje, met opdruk “Pfizer” op het bovenste deel en “PGN 200” op het onderste deel van de

capsule in zwarte inkt.

Lyrica 225 mg harde capsules

Wit en lichtoranje, met opdruk “Pfizer” op het bovenste deel en “PGN 225” op het onderste deel van

de capsule in zwarte inkt.

Lyrica 300 mg harde capsules

Wit en oranje, met opdruk “Pfizer”op het bovenste deel en “PGN 300” op het onderste deel van de

capsule in zwarte inkt.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Neuropathische pijn

Lyrica is geïndiceerd voor de behandeling van perifere en centrale neuropathische pijn bij

volwassenen.

Epilepsie

Lyrica is geïndiceerd als adjuvante therapie bij volwassenen met partiële epilepsie met of zonder

secundaire gegeneraliseerde aanvallen.

Gegeneraliseerde angststoornis

Lyrica is geïndiceerd voor de behandeling van gegeneraliseerde angststoornis (GAD) bij volwassenen.

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Het doseringsgebied is 150 tot 600 mg per dag, te verdelen over twee of drie gelijke giften.

Neuropathische pijn

De behandeling met pregabaline kan geïnitieerd worden met een dosering van 150 mg per dag

verdeeld over twee of drie doses. Afhankelijk van de individuele reactie en tolerantie van de patiënt,

kan de dosis na een periode van 3 tot 7 dagen worden verhoogd tot 300 mg per dag, en indien nodig,

worden verhoogd na een extra periode van 7 dagen tot een maximale dosis van 600 mg per dag.

Epilepsie

De behandeling met pregabaline kan worden geïnitieerd met een dosering van 150 mg per dag

verdeeld over twee of drie doses. Afhankelijk van de individuele reactie en tolerantie van de patiënt,

kan de dosis na 1 week worden verhoogd tot 300 mg per dag. Na een extra week kan de maximale

dosis van 600 mg per dag worden bereikt.

Gegeneraliseerde angststoornis

Het doseringsgebied is 150 tot 600 mg per dag, te verdelen over twee of drie gelijke giften. De

noodzaak om te behandelen dient regelmatig opnieuw geëvalueerd te worden.

De pregabalinebehandeling kan geïnitieerd worden met een dosering van 150 mg per dag. Afhankelijk

van de individuele reactie en tolerantie van de patiënt, kan de dosis na 1 week verhoogd worden tot

300 mg per dag. Na een extra week kan de dosis verhoogd worden tot 450 mg per dag. De maximale

dosis van 600 mg per dag kan na nog een extra week worden bereikt.

Stopzetten van de pregabalinebehandeling

Indien de behandeling met pregabaline stopgezet dient te worden, is het volgens het huidige klinische

gebruik aanbevolen dit geleidelijk te doen over een periode van minstens 1 week, onafhankelijk van

de indicatie (zie rubrieken 4.4 en 4.8).

Nierfunctiestoornis

Pregabaline wordt hoofdzakelijk uit de systemische circulatie geëlimineerd door renale excretie als

onveranderde stof. Aangezien de pregabalineklaring recht evenredig is met de creatinineklaring (zie

rubriek 5.2), dient de dosisreductie bij patiënten met een nierfunctiestoornis op individuele basis te

worden bepaald overeenkomstig de creatinineklaring (CLcr), zoals aangegeven in tabel 1, waarbij de

volgende formule wordt gebruikt:



1, 23





140 - leeftijd (jaren)



x gewicht (kg)





( x 0,85 voor vrouwen)

(ml/min)

�½





serumcreatinine (



mol/l)





Pregabaline wordt effectief verwijderd uit het plasma door hemodialyse (50% van de stof in 4 uur).

Bij hemodialysepatiënten dient de dagelijkse dosering pregabaline aangepast te worden op basis van

de nierfunctie. Naast de dagelijkse dosering, dient een aanvullende dosis te worden gegeven

onmiddellijk na elke 4 uur durende hemodialysebehandeling (zie tabel 1).

Tabel 1: Pregabaline dosisaanpassingen op basis van de nierfunctie

Creatinine-

klaring (CL

)

(ml/min)

Totale dagdosering pregabaline*

Doserings-

schema

≥ 60

≥ 30 - < 60

≥ 15 - < 30

< 15

Startdosering

Maximale dosering

(mg/dag)

150

600

BID of TID

300

BID of TID

25 – 50

150

Eenmaal daags of BID

Eenmaal daags

Aanvullende dosis na hemodialyse (mg)

100

Enkelvoudige dosis

TID = drie aparte doses

BID = twee aparte doses

* de totale dagelijkse dosering (mg/dag) dient te worden verdeeld zoals aangegeven bij het doseringsschema om

het aantal mg per inname te verkrijgen

+ de aanvullende dosis is een enkelvoudige supplementaire dosis

Leverfunctiestoornis

Bij patiënten met leverfunctiestoornis is geen dosisaanpassing noodzakelijk (zie rubriek 5.2).

Pediatrische patiënten

De veiligheid en werkzaamheid van Lyrica bij kinderen jonger dan 12 jaar en adolescenten (12 tot

17 jaar) zijn niet vastgesteld. De momenteel beschikbare gegevens worden beschreven in rubrieken

4.8, 5.1 en 5.2, maar er kan geen doseringsadvies worden gedaan.

Oudere patiënten

Bij oudere patiënten kan een dosisreductie van pregabaline nodig zijn door een verminderde

nierfunctie (zie rubriek 5.2).

Wijze van toediening

Lyrica kan met of zonder voedsel worden ingenomen.

Lyrica is alleen voor oraal gebruik.

4.3

Contra-indicaties

Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstof(fen).

4.4

Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik

Diabetische patiënten

Volgens het huidige klinische gebruik kunnen diabetische patiënten die in gewicht toenemen tijdens

de pregabalinebehandeling een aanpassing van hun bloedglucoseverlagende geneesmiddelen nodig

hebben.

Overgevoeligheidsreacties

Er zijn tijdens de post-marketingervaring meldingen geweest van overgevoeligheidsreacties, inclusief

gevallen van angio-oedeem. Pregabaline dient onmiddellijk te worden gestaakt indien zich

symptomen van angio-oedeem voordoen, zoals zwellingen in het gezicht, rondom de mond of in de

bovenste luchtwegen.

Ernstige cutane bijwerkingen (severe

cutaneous adverse reactions,

SCAR’s)

In zeldzame gevallen zijn in verband met de behandeling met pregabaline ernstige cutane

bijwerkingen gemeld, zoals het syndroom van Stevens-Johnson (SJS) en toxische epidermale

necrolyse (TEN), die levensbedreigend of fataal kunnen zijn. Op het moment van voorschrijven

dienen patiënten te worden geïnformeerd over de tekenen en symptomen van die aandoeningen, en zij

moeten nauwlettend worden gecontroleerd op huidreacties. Als er zich tekenen en symptomen

voordoen die duiden op deze reacties, moet het gebruik van pregabaline onmiddellijk worden

stopgezet en dient (al naargelang het geval) een alternatieve behandeling te worden overwogen.

Duizeligheid, slaperigheid, verlies van bewustzijn, verwardheid en geestelijke achteruitgang

Bij de behandeling met pregabaline zijn duizeligheid en slaperigheid opgetreden, wat het optreden

van toevallige verwondingen (door vallen) bij oudere patiënten kan doen toenemen. Er zijn ook post-

marketing meldingen geweest van verlies van bewustzijn, verwardheid en geestelijke achteruitgang.

Daarom dient patiënten aangeraden te worden om voorzichtig te zijn tot ze vertrouwd zijn met de

mogelijke effecten van het geneesmiddel.

Bijwerkingen van het gezichtsvermogen

In gecontroleerde onderzoeken werd bij een groter gedeelte van de patiënten die met pregabaline

werden behandeld in vergelijking met de patiënten die placebo kregen wazig zicht gemeld, dat in een

meerderheid van de gevallen bij het voortzetten van de dosering vanzelf verdween. In klinische

studies waarin oogheelkundige testen werden uitgevoerd, was de incidentie van verminderde

gezichtsscherpte en veranderingen van het gezichtsveld groter in de patiëntengroep die met

pregabaline werd behandeld dan in de placebogroep. De incidentie van fundoscopische veranderingen

was groter in de placebogroep (zie rubriek 5.1).

Tijdens de post-marketingervaring zijn er ook bijwerkingen van het gezichtsvermogen gemeld,

inclusief verlies van het gezichtsvermogen, wazig zicht of andere veranderingen van de

gezichtsscherpte, waarvan de meeste tijdelijk waren. Het staken van de behandeling met pregabaline

kan resulteren in het verdwijnen of verbeteren van deze visuele symptomen.

Nierfalen

Gevallen van nierfalen zijn gemeld en in sommige gevallen leidde stoppen met pregabaline tot

reversibiliteit van deze bijwerking.

Stopzetten van anti-epileptische co-medicatie

Er zijn onvoldoende gegevens bekend met betrekking tot het stopzetten van anti-epileptische co-

medicatie na het bereiken van een controle van de aanvallen met pregabaline in de

combinatietherapie, met als doel monotherapie met pregabaline te bereiken.

Congestief hartfalen

Er zijn post-marketing meldingen geweest van congestief hartfalen bij een aantal patiënten die

pregabaline kregen. Deze reacties werden voornamelijk gezien bij oudere cardiovasculair

gecompromitteerde patiënten tijdens de pregabalinebehandeling voor een neuropathische indicatie.

Pregabaline dient bij deze patiënten met voorzichtigheid te worden gebruikt. Stoppen met pregabaline

kan de reactie vanzelf doen verdwijnen.

Behandeling van centrale neuropathische pijn veroorzaakt door letsel van het ruggenmerg

Tijdens de behandeling van centrale neuropathische pijn veroorzaakt door letsel van het ruggenmerg

was de incidentie van bijwerkingen in het algemeen, centraal zenuwstelsel-gerelateerde bijwerkingen

en in het bijzonder slaperigheid verhoogd. Dit kan toe te schrijven zijn aan het bijkomend effect van

gelijktijdig toegediende geneesmiddelen (bijv. geneesmiddelen tegen spasticiteit) die nodig zijn voor

deze aandoening. Dit dient overwogen te worden bij het voorschrijven van pregabaline bij deze

aandoening.

Onderdrukte ademhaling

Er zijn meldingen geweest van ernstige onderdrukte ademhaling met betrekking tot het gebruik van

pregabaline. Patiënten met een gecompromitteerde ademhalingsfunctie, ademhalings- of

neurologische aandoening, nierfunctiestoornis, gelijktijdig gebruik van CZS-onderdrukkende

geneesmiddelen en ouderen kunnen een verhoogde kans hebben op deze ernstige bijwerking.

Dosisaanpassingen kunnen nodig zijn bij deze patiënten (zie rubriek 4.2).

Suïcidale ideatie en suïcidaal gedrag

Het optreden van suïcidale ideatie en suïcidaal gedrag is gemeld bij patiënten die behandeld werden

met anti-epileptica bij verschillende indicaties. Een meta-analyse van gerandomiseerde

placebogecontroleerde onderzoeken met anti-epileptica laat ook een kleine toename van het risico

zien op suïcidale ideatie en suïcidaal gedrag. Het mechanisme achter dit risico is niet bekend.

Gevallen van suïcidale ideatie en suïcidaal gedrag zijn waargenomen bij patiënten die werden

behandeld met pregabaline tijdens de post-marketingervaring (zie rubriek 4.8). Een epidemiologisch

onderzoek met een zelfgecontroleerde onderzoeksopzet (intra-individuele vergelijking van

behandelingsperioden met perioden zonder behandeling) heeft aanwijzingen opgeleverd voor een

verhoogd risico van nieuw ontstaan van suïcidaal gedrag en overlijden door zelfmoord bij patiënten

die met pregabaline werden behandeld.

Patiënten (en hun verzorgers) dienen erop gewezen te worden dat indien er zich tekenen van suïcidale

ideatie of suïcidaal gedrag voordoen er medisch advies ingewonnen dient te worden. Patiënten dienen

nauwkeurig gecontroleerd te worden op tekenen van suïcidale ideatie en suïcidaal gedrag en een

geschikte behandeling dient te worden overwogen. In geval van suïcidale ideatie en suïcidaal gedrag

dient stopzetting van de behandeling met pregabaline overwogen te worden.

Verminderde werking van het onderste gedeelte van het maagdarmkanaal

Er zijn post-marketing meldingen van voorvallen die verband houden met een verminderde werking

van het onderste gedeelte van het maagdarmkanaal (bijv. darmobstructie, paralytische ileus,

constipatie) wanneer pregabaline gelijktijdig werd toegediend met geneesmiddelen die constipatie

kunnen veroorzaken zoals opioïde analgetica. Wanneer pregabaline en opioïden samen gebruikt

worden, kunnen maatregelen overwogen worden om constipatie te voorkomen (vooral bij vrouwelijke

patiënten en ouderen).

Gelijktijdig gebruik met opioïden

Voorzichtigheid is geboden bij het voorschrijven van pregabaline gelijktijdig met opioïden vanwege

het risico op onderdrukking van het centraal zenuwstelsel (CZS) (zie rubriek 4.5). In een patiënt-

controle-onderzoek bij opioïdengebruikers, hadden patiënten die pregabaline gelijktijdig met een

opioïde gebruikten, een verhoogd risico op aan opioïden gerelateerd overlijden vergeleken met

patiënten die alleen opioïden gebruikten (gecorrigeerde odds ratio [aOR,

adjusted Odds Ratio],

1,68

[95%-BI, 1,19 tot 2,36]). Dit verhoogde risico werd opgemerkt bij lage doses van pregabaline

(≤ 300 mg, aOR 1,52 [95%-BI, 1,04 – 2,22]) en er was een tendens voor een groter risico bij hoge

doses van pregabaline (> 300 mg, aOR 2,51 [95%-BI 1,24 – 5,06]).

Verkeerd gebruik, kans op misbruik of afhankelijkheid

Pregabaline kan geneesmiddelafhankelijkheid veroorzaken, wat kan optreden bij therapeutische doses.

Gevallen van misbruik en verkeerd gebruik zijn gemeld. Patiënten met een geschiedenis van

middelenmisbruik kunnen een hoger risico op verkeerd gebruik, misbruik en afhankelijkheid van

pregabaline lopen, en pregabaline dient met voorzichtigheid te worden gebruikt bij dergelijke

patiënten. Voordat pregabaline wordt voorgeschreven, dient het risico van de patiënt op verkeerd

gebruik, misbruik of afhankelijkheid zorgvuldig te worden geëvalueerd.

Patiënten die met pregabaline worden behandeld, dienen te worden gecontroleerd op symptomen van

verkeerd gebruik, misbruik of afhankelijkheid van pregabaline, zoals ontwikkeling van tolerantie,

gebruik van meer dan de voorgeschreven dosering en ‘shopping’ zijn gemeld.

Abstinentieverschijnelen

Na stopzetting van korte- en langetermijnbehandeling met pregabaline zijn abstinentieverschijnselen

waargenomen. De volgende verschijnselen zijn gemeld: slapeloosheid, hoofdpijn, misselijkheid,

angst, diarree, griepsyndroom, zenuwachtigheid, depressie, pijn, convulsie, hyperhidrose en

duizeligheid. Het optreden van abstinentieverschijnselen na stopzetting van pregabaline kan wijzen op

geneesmiddelafhankelijkheid (zie rubriek 4.8). De patiënt dient hiervan op de hoogte gebracht te

worden bij het begin van de behandeling. Indien de behandeling met pregabaline stopgezet dient te

worden, is het aanbevolen dit geleidelijk te doen over een periode van minstens 1 week, onafhankelijk

van de indicatie (zie rubriek 4.2).

Convulsies, inclusief status epilepticus en tonisch-clonische aanvallen, kunnen voorkomen tijdens het

gebruik van pregabaline of kort na het stopzetten van de behandeling met pregabaline.

Er zijn gegevens die doen vermoeden dat de incidentie en ernst van de abstinentieverschijnselen na

het staken van een langetermijnbehandeling met pregabaline dosisgerelateerd kunnen zijn.

Encefalopathie

Gevallen van encefalopathie zijn gemeld, voornamelijk bij patiënten met een onderliggende

aandoening die het optreden van encefalopathie kan bespoedigen.

Vrouwen die zwanger kunnen worden/Anticonceptie

Het gebruik van Lyrica tijdens het eerste trimester van de zwangerschap kan ernstige

geboorteafwijkingen veroorzaken bij het ongeboren kind. Pregabaline dient niet tijdens de

zwangerschap te worden gebruikt, tenzij het voordeel voor de moeder duidelijk opweegt tegen het

potentiële risico voor de foetus. Vrouwen die zwanger kunnen worden, moeten effectieve anticonceptie

gebruiken tijdens de behandeling (zie rubriek 4.6).

Lactose-intolerantie

Lyrica bevat lactosemonohydraat. Patiënten met zeldzame, erfelijke problemen van galactose-

intolerantie, Lapp-lactase deficiëntie of glucose-galactose malabsorptie mogen dit geneesmiddel niet

innemen.

Natriumgehalte

Lyrica bevat minder dan 1 mmol natrium (23 mg) per harde capsule. Patiënten die een natriumarm

dieet volgen kunnen worden geïnformeerd dat dit middel in wezen ‘natriumvrij’ is.

4.5

Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie

Aangezien pregabaline voornamelijk onveranderd wordt uitgescheiden in de urine, nagenoeg niet

wordt gemetaboliseerd bij de mens (< 2% van de toegediende dosis wordt als metabolieten in de urine

teruggevonden),

in vitro

het geneesmiddelenmetabolisme niet remt en niet aan plasma-eiwitten wordt

gebonden, is het onwaarschijnlijk dat het farmacokinetische interacties teweeg zou brengen of er

onderhevig aan zou zijn.

In vivo

studies en populatie farmacokinetische studies

Hiermee overeenkomend werden in

in vivo

studies geen klinisch relevante farmacokinetische

interacties waargenomen tussen pregabaline en fenytoïne, carbamazepine, valproïnezuur, lamotrigine,

gabapentine, lorazepam, oxycodone of ethanol. Uit populatie farmacokinetische studies bleek dat

orale antidiabetica, diuretica, insuline, fenobarbital, tiagabine en topiramaat geen klinisch significant

effect hadden op de pregabalineklaring.

Orale contraceptiva, norethisteron en/of ethinyloestradiol

Gelijktijdige toediening van pregabaline en de orale contraceptiva norethisteron en/of

ethinyloestradiol heeft geen invloed op de 'steady-state' farmacokinetiek van beide bestanddelen.

Geneesmiddelen die het centraal zenuwstelsel beïnvloeden

Pregabaline kan de effecten van ethanol en lorazepam versterken.

Tijdens post-marketing ervaring zijn er meldingen geweest van ademhalingsfalen, coma en overlijden

bij patiënten die pregabaline en opioïden gebruikten en/of andere geneesmiddelen die het centraal

zenuwstelsel (CZS) onderdrukken. Pregabaline lijkt een additieve werking te hebben op de verstoring

van de cognitieve en algemene motorische functie, veroorzaakt door oxycodon.

Interacties en ouderen

Er zijn geen specifieke farmacodynamische interactiestudies uitgevoerd bij oudere vrijwilligers.

Onderzoek naar interacties is alleen bij volwassenen uitgevoerd.

4.6

Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding

Vruchtbare vrouwen / Anticonceptie

Vrouwen die zwanger kunnen worden, moeten effectieve anticonceptie gebruiken tijdens de

behandeling (zie rubriek 4.4).

Zwangerschap

Uit experimenteel onderzoek bij dieren is reproductietoxiciteit gebleken (zie rubriek 5.3).

Pregabaline passeert de placenta bij ratten (zie rubriek 5.2). Pregabaline passeert mogelijk de placenta

bij de mens.

Zeer ernstige aangeboren misvormingen

Uit gegevens van een Noord-Europees observationeel onderzoek bij meer dan 2 700 zwangerschappen

die tijdens het eerste trimester waren blootgesteld aan pregabaline bleek een hogere prevalentie van

zeer ernstige aangeboren misvormingen (major

congenital malformations,

MCM) bij de pediatrische

populatie (levend of doodgeboren) die was blootgesteld aan pregabaline in vergelijking met de

populatie die niet was blootgesteld (5,9% vs. 4,1%).

Het risico op MCM bij de pediatrische populatie die was blootgesteld aan pregabaline tijdens het

eerste trimester was enigszins hoger vergeleken met de populatie die niet was blootgesteld

(gecorrigeerde prevalentieratio en 95%-betrouwbaarheidsinterval: 1,14 (0,96-1,35)), en vergeleken

met de populatie die was blootgesteld aan lamotrigine (1,29 (1,01-1,65)) of aan duloxetine

(1,39 (1,07-1,82)).

Uit de analyses van specifieke misvormingen bleek een hoger risico op misvormingen van het

zenuwstelsel, de ogen, orofaciale schisis, urinewegmisvormingen en geslachtsorgaanmisvormingen.

Het aantal misvormingen was echter laag en de schattingen waren onnauwkeurig.

Lyrica dient niet tijdens de zwangerschap te worden gebruikt, tenzij strikt noodzakelijk (wanneer het

voordeel voor de moeder duidelijk opweegt tegen het potentiële risico voor de foetus).

Borstvoeding

Pregabaline wordt uitgescheiden in de moedermelk (zie rubriek 5.2). Niet bekend is welk effect

pregabaline op pasgeborenen/zuigelingen heeft. Er moet worden besloten of borstvoeding moet

worden gestaakt of dat behandeling met pregabaline moet worden gestaakt, waarbij het voordeel van

borstvoeding voor het kind en het voordeel van behandeling voor de vrouw in overweging moeten

worden genomen.

Vruchtbaarheid

Er zijn geen klinische gegevens over de effecten van pregabaline op de vrouwelijke vruchtbaarheid.

In een klinisch onderzoek om het effect van pregabaline op de spermamotiliteit te evalueren, werden

gezonde mannelijke proefpersonen aan een dosis van 600 mg/dag blootgesteld. Na 3 maanden

behandeling waren er geen effecten op de spermamotiliteit.

Een vruchtbaarheidsonderzoek bij vrouwelijke ratten heeft nadelige effecten op de reproductie

aangetoond. Vruchtbaarheidsonderzoeken bij mannelijke ratten hebben nadelige effecten op de

reproductie en ontwikkeling aangetoond. De klinische relevantie van deze bevindingen is niet bekend

(zie rubriek 5.3).

4.7

Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen

Lyrica kan een geringe tot matige invloed hebben op de rijvaardigheid en op het vermogen om

machines te bedienen. Lyrica kan duizeligheid en slaperigheid veroorzaken en kan derhalve de

rijvaardigheid of het vermogen om machines te gebruiken, beïnvloeden. Patiënten wordt afgeraden

auto te rijden, complexe machines te bedienen of risicovolle activiteiten uit te oefenen, totdat bekend

is of het geneesmiddel de bekwaamheid om deze activiteiten uit te oefenen, beïnvloedt.

4.8

Bijwerkingen

In het klinisch onderzoeksprogramma van pregabaline waren meer dan 8.900 aan pregabaline

blootgestelde patiënten geïncludeerd, waarvan meer dan 5.600 patiënten in dubbelblinde, placebo

gecontroleerde studies. De vaakst gemelde bijwerkingen waren duizeligheid en slaperigheid. De

bijwerkingen waren meestal mild tot matig in intensiteit. In alle gecontroleerde studies was de

discontinueringsgraad door bijwerkingen 12% bij patiënten die pregabaline kregen en 5% bij

patiënten die placebo kregen. De meest voorkomende bijwerkingen die resulteerden in stopzetting van

de pregabalinebehandeling waren duizeligheid en slaperigheid.

In tabel 2 hieronder staan alle bijwerkingen die optraden met een incidentie groter dan die van

placebo en bij meer dan één patiënt, onderverdeeld per klasse en frequentie (zeer vaak ( 1/10); vaak

( 1/100 tot < 1/10); soms ( 1/1.000 tot < 1/100); zelden ( 1/10.000 tot < 1/1.000); zeer zelden

(< 1/10.000), niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald). Binnen iedere

frequentiegroep worden bijwerkingen gerangschikt naar afnemende ernst.

De opgesomde bijwerkingen kunnen ook verband houden met het onderliggende ziektebeeld en/of

gelijktijdig toegediende geneesmiddelen.

Tijdens de behandeling van centrale neuropathische pijn veroorzaakt door letsel van het ruggenmerg

was de incidentie van bijwerkingen in het algemeen, CZS-gerelateerde bijwerkingen en in het

bijzonder slaperigheid verhoogd (zie rubriek 4.4).

Additionele bijwerkingen die vanuit post-marketing ervaring gemeld zijn, worden in de onderstaande

lijst cursief vermeld.

Tabel 2. Bijwerkingen van pregabaline

Systeem/Orgaanklassen

Bijwerkingen

Infecties en parasitaire aandoeningen

Vaak

nasofaryngitis

Bloed- en lymfestelselaandoeningen

Soms

neutropenie

Immuunsysteemaandoeningen

Soms

overgevoeligheid

Zelden

angio-oedeem, allergische reactie

Voedings- en stofwisselingsstoornissen

Vaak

toegenomen eetlust

Systeem/Orgaanklassen

Soms

Psychische stoornissen

Vaak

Soms

Bijwerkingen

anorexia, hypoglykemie

euforie, verwarring, geïrriteerdheid, desoriëntatie,

slapeloosheid, afgenomen libido

hallucinaties, paniekaanvallen, rusteloosheid, agitatie,

depressie, teneergeslagenheid, opgewekte stemming,

agressie,

stemmingsschommelingen, depersonalisatie, moeilijk op

woorden kunnen komen, abnormale dromen, toegenomen

libido, anorgasmie, apathie

disinhibitie, suïcidaal gedrag, suïcidale ideatie

geneesmiddelafhankelijkheid

duizeligheid, slaperigheid, hoofdpijn

ataxie, abnormale coördinatie, tremor, dysartrie, amnesie,

geheugenstoornis, concentratiestoornis, paresthesie,

hypoesthesie, sedatie, evenwichtsstoornis, lethargie

syncope, stupor, myoclonus,

verlies van bewustzijn,

psychomotorische hyperactiviteit, dyskinesie, posturale

duizeligheid, intentie-tremor, nystagmus, cognitieve

functiestoornis,

geestelijke stoornis,

spraakstoornis,

hyporeflexie, hyperesthesie, brandend gevoel, ageusie,

malaise

toevallen,

parosmie, hypokinesie, dysgrafie, parkinsonisme

Zelden

Niet bekend

Zenuwstelselaandoeningen

Zeer vaak

Vaak

Soms

Zelden

Oogaandoeningen

Vaak

Soms

wazig zien, diplopie

perifeer gezichtsverlies, abnormaal zien, oogzwellingen,

gezichtsvelddefecten, verminderde gezichtsscherpte, oogpijn,

asthenopie, fotopsie, droge ogen, verhoogde traanvorming,

oogirritatie

Zelden

verlies van het gezichtsvermogen, keratitis,

oscillopsie,

afwijkende visuele diepteperceptie, mydriasis, strabisme,

visuele helderheid

Evenwichtsorgaan- en ooraandoeningen

Vaak

vertigo

Soms

hyperacusis

Hartaandoeningen

Soms

tachycardie, eerstegraads atrioventriculair blok,

sinusbradycardie,

congestief hartfalen

Zelden

QT-verlenging,

sinustachycardie, sinus-aritmie

Bloedvataandoeningen

Soms

hypotensie, hypertensie, opvliegers, blozen, perifere kou

Ademhalingsstelsel-, borstkas- en mediastinumaandoeningen

Soms

dyspnoe, epistaxis, hoesten, verstopte neus, rhinitis, snurken,

droge neus

Zelden

longoedeem,

toegeknepen keel

Niet bekend

onderdrukte ademhaling

Maagdarmstelselaandoeningen

Vaak

braken,

misselijkheid,

constipatie,

diarree,

flatulentie,

abdominale distensie, droge mond

Soms

gastro-oesofagale refluxaandoening, toegenomen

speekselproductie, orale hypoestesie

Zelden

ascites, pancreatitis,

gezwollen tong,

dysfagie

Systeem/Orgaanklassen

Bijwerkingen

Lever- en galaandoeningen

Soms

verhoogde leverenzymen*

Zelden

geelzucht

Zeer zelden

leverfalen, hepatitis

Huid- en onderhuidaandoeningen

Soms

papuleuse huiduitslag, urticaria, hyperhidrose,

jeuk

Zelden

toxische epidermale necrolyse, syndroom van Stevens-

Johnson,

angstzweet

Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen

Vaak

spierkramp, artralgie, rugpijn, pijn in ledematen, cervicaal

spasme

Soms

zwelling van gewrichten, myalgie, spiercontracties, nekpijn,

spierstijfheid

Zelden

rabdomyolyse

Nier- en urinewegaandoeningen

Soms

urine-incontinentie, dysurie

Zelden

nierfalen, oligurie,

urineretentie

Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen

Vaak

erectiele disfunctie

Soms

seksuele disfunctie, vertraagde ejaculatie, dysmenorroe, pijn in

de borst

Zelden

amenorroe, galactorroe, groter worden van de borsten,

gynaecomastie

Algemene aandoeningen en toedieningsplaatsstoornissen

Vaak

perifeer oedeem, oedeem, abnormale gang, vallen, een dronken

gevoel hebben, zich abnormaal voelen, vermoeidheid

Soms

gegeneraliseerd oedeem,

gezichtsoedeem,

beklemd gevoel op

de borst, pijn, koorts, dorst, koude rillingen, asthenie

Onderzoeken

Vaak

gewichtstoename

Soms

verhoogd creatininefosfokinase in het bloed, verhoogd glucose

in het bloed, afname van het aantal bloedplaatjes, verhoogd

creatinine in het bloed, verlaagd kalium in het bloed,

gewichtsafname

Zelden

afname van het aantal witte bloedcellen

* Verhoogd alanineaminotransferase (ALAT), verhoogd aspartaataminotransferase (ASAT).

Na stopzetting van korte- en langetermijnbehandelingen met pregabaline zijn

abstinentieverschijnselen waargenomen. De volgende verschijnselen zijn gemeld: slapeloosheid,

hoofdpijn, misselijkheid, angst, diarree, griepsyndroom, convulsies, zenuwachtigheid, depressie, pijn,

hyperhidrose en duizeligheid. Deze verschijnselen kunnen wijzen op geneesmiddelafhankelijkheid.

De patiënt dient hiervan op de hoogte gebracht te worden bij het begin van de behandeling. Er zijn

gegevens die doen vermoeden dat de incidentie en ernst van de abstinentieverschijnselen na het staken

van een langetermijnbehandeling met pregabaline dosisgerelateerd kunnen zijn (zie rubrieken 4.2 en

4.4).

Pediatrische patiënten

Het veiligheidsprofiel van pregabaline in vijf onderzoeken met kinderen bij patiënten met partiële

epilepsie met of zonder secundaire gegeneraliseerde aanvallen (onderzoek van 12 weken naar

werkzaamheid en veiligheid bij patiënten in de leeftijd van 4 tot 16 jaar, n=295; onderzoek van

14 dagen naar werkzaamheid en veiligheid bij patiënten in de leeftijd van 1 maand tot jonger dan

4 jaar, n=175; onderzoek naar farmacokinetiek en verdraagbaarheid, n=65; en twee 1-jarige open-

label vervolgonderzoeken naar veiligheid, n=54 en n=431) was vergelijkbaar met het profiel in de

onderzoeken met volwassen patiënten met epilepsie. De meest voorkomende bijwerkingen die zijn

waargenomen in het onderzoek van 12 weken met pregabalinebehandeling waren slaperigheid,

pyrexie, bovensteluchtweginfectie, toegenomen eetlust, gewichtstoename en nasofaryngitis. De meest

voorkomende bijwerkingen die zijn waargenomen in het onderzoek van 14 dagen met

pregabalinebehandeling waren slaperigheid, bovensteluchtweginfectie en pyrexie (zie rubrieken 4.2,

5.1 en 5.2).

Melding van vermoedelijke bijwerkingen

Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op

deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico’s van het geneesmiddel voortdurend worden

gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen

te melden via het nationale meldsysteem zoals vermeld in aanhangsel V.

4.9

Overdosering

De meest gemelde bijwerkingen die tijdens post-marketing ervaring zijn geobserveerd bij inname van

een overdosis pregabaline waren slaperigheid, verwardheid, agitatie en rusteloosheid. Epileptische

aanvallen werden ook gemeld.

Er zijn zeldzame gevallen van coma gemeld.

De behandeling van een overdosis met pregabaline dient te bestaan uit algemene ondersteunende

maatregelen en kan indien nodig hemodialyse bevatten (zie rubriek 4.2, Tabel 1).

5.1

FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN

Farmacodynamische eigenschappen

Farmacotherapeutische categorie: Anti-epileptica, andere anti-epileptica, ATC-code: N03AX16.

Het werkzame bestanddeel pregabaline is een gamma-aminoboterzuur-analoog

[(S)-3-(aminomethyl)-5-methylhexaanzuur].

Werkingsmechanisme

Pregabaline bindt zich aan een auxiliaire subeenheid (α

-δ eiwit) van spanningsafhankelijke

calciumkanalen in het centrale zenuwstelsel.

Klinische werkzaamheid en veiligheid

Neuropathische pijn

Werkzaamheid is aangetoond in onderzoeken met diabetische neuropathie, post-herpetische neuralgie

en ruggenmergletsel. De werkzaamheid is niet bestudeerd in andere modellen van neuropathische

pijn.

Pregabaline is onderzocht in 10 gecontroleerde klinische onderzoeken die tot 13 weken duurden met

een tweemaaldaagse dosering (BID) en in studies die tot 8 weken duurden met een driemaaldaagse

dosering (TID). Over het algemeen waren de veiligheids- en werkzaamheidsprofielen voor de BID en

TID doseringsschema’s gelijk.

In klinische studies naar zowel perifere als centrale neuropathische pijn die tot 12 weken duurden,

werd een pijnreductie waargenomen in week 1 en deze bleef behouden gedurende de volledige

behandelingsperiode.

In gecontroleerde klinische studies naar perifere neuropathische pijn ervaarde 35% van de met

pregabaline behandelde patiënten en 18% van de patiënten op placebo een verbetering van 50% in de

pijnscore. Voor patiënten die geen slaperigheid ervaarden, werd een dergelijke verbetering

waargenomen bij 33% van de met pregabaline behandelde patiënten en bij 18% van de patiënten op

placebo. Voor de patiënten die slaperigheid ervaarden, reageerde 48% op pregabaline en 16% op

placebo.

In gecontroleerde klinische studies naar centrale neuropathische pijn ervaarde 22% van de met

pregabaline behandelde patiënten en 7% van de patiënten op placebo een verbetering van 50% in de

pijnscore.

Epilepsie

Aanvullende behandeling

Pregabaline is onderzocht in 3 gecontroleerde onderzoeken van 12 weken, zowel BID als TID

toegediend. Over het algemeen waren de veiligheids- en werkzaamheidsprofielen voor de BID en TID

doseringsschema’s gelijk.

Een vermindering in aanvalsfrequentie werd waargenomen in week 1.

Pediatrische patiënten

De werkzaamheid en veiligheid van pregabaline als adjuvante therapie voor epilepsie bij pediatrische

patiënten jonger dan 12 jaar en adolescenten zijn niet vastgesteld. De bijwerkingen in een onderzoek

naar farmacokinetiek en verdraagbaarheid met patiënten in de leeftijd van 3 maanden tot 16 jaar

(n=65) met partieel beginnende aanvallen waren vergelijkbaar met de bijwerkingen bij volwassenen.

De resultaten van een placebogecontroleerd onderzoek van 12 weken bij 295 pediatrische patiënten in

de leeftijd van 4 tot 16 jaar en een placebogecontroleerd onderzoek van 14 dagen bij 175 pediatrische

patiënten in de leeftijd van 1 maand tot jonger dan 4 jaar, die werden uitgevoerd om de werkzaamheid

en veiligheid van pregabaline als adjuvante therapie voor de behandeling van partieel beginnende

aanvallen te beoordelen, en twee 1-jarige open-label veiligheidsonderzoeken met respectievelijk 54 en

431 pediatrische patiënten in de leeftijd van 3 maanden tot 16 jaar met epilepsie wijzen erop dat de

bijwerkingen pyrexie en bovensteluchtweginfecties vaker werden gezien dan in onderzoeken met

volwassen patiënten met epilepsie (zie rubrieken 4.2, 4.8 en 5.2).

In het placebogecontroleerd onderzoek van 12 weken werden pediatrische patiënten (in de leeftijd van

4 tot 16 jaar) toegewezen aan pregabaline 2,5 mg/kg/dag (maximaal 150 mg/dag), pregabaline

10 mg/kg/dag (maximaal 600 mg/dag) of placebo. Het percentage van patiënten met een reductie van

minstens 50% van partieel beginnende aanvallen ten opzichte van de baseline bedroeg 40,6% bij de

patiënten die behandeld werden met pregabaline 10 mg/kg/dag (p=0,0068 versus placebo), 29,1% bij

de patiënten die behandeld werden met pregabaline 2,5 mg/kg/dag (p=0,2600 versus placebo) en

22,6% bij deze die behandeld werden met placebo.

In het placebogecontroleerd onderzoek van 14 dagen werden pediatrische patiënten (in de leeftijd van

1 maand tot jonger dan 4 jaar) toegewezen aan pregabaline 7 mg/kg/dag, pregabaline 14 mg/kg/dag of

placebo. De mediane aanvalsfrequenties per 24 uur bij baseline en bij het laatste bezoek bedroegen

respectievelijk 4,7 en 3,8 voor pregabaline 7 mg/kg/dag, 5,4 en 1,4 voor pregabaline 14 mg/kg/dag en

2,9 en 2,3 voor placebo. Pregabaline 14 mg/kg/dag verminderde de log-getransformeerde frequentie

van partieel beginnende aanvallen significant in vergelijking met placebo (p=0,0223); pregabaline

7 mg/kg/dag vertoonde geen verbetering ten opzichte van placebo.

In een placebogecontroleerd onderzoek van 12 weken bij patiënten met primaire gegeneraliseerde

tonisch-klonische (PGTC) aanvallen, werden 219 patiënten (in de leeftijd van 5 tot 65 jaar, waarvan

66 in de leeftijd van 5 tot 16 jaar) toegewezen aan pregabaline 5 mg/kg/dag (maximaal 300 mg/dag),

10 mg/kg/dag (maximaal 600 mg/dag) of placebo als adjuvante therapie. Het percentage van patiënten

met een reductie van minstens 50% van PGTC-aanvallen bedroeg respectievelijk 41,3%, 38,9% en

41,7% voor pregabaline 5 mg/kg/dag, pregabaline 10 mg/kg/dag en placebo.

Monotherapie (recentelijk gediagnosticeerde patiënten)

Pregabaline is onderzocht in 1 gecontroleerd klinisch onderzoek van 56 weken, BID toegediend.

Pregabaline bereikte geen non-inferioriteit ten opzichte van lamotrigine, gebaseerd op het eindpunt

van het 6 maanden lang uitblijven van aanvallen. Pregabaline en lamotrigine waren even veilig en

goed verdraagbaar.

Gegeneraliseerde angststoornis

Pregabaline is onderzocht in 6 gecontroleerde onderzoeken van 4 tot 6 weken, in een studie met

ouderen van 8 weken en in een langetermijn terugval preventiestudie met een dubbelblinde terugval

preventie fase van 6 maanden.

Een verlichting van de symptomen van GAD, zoals weergegeven door de Hamilton Anxiety Rating

Scale (HAM-A), werd waargenomen in week 1.

In gecontroleerde klinische onderzoeken (van 4 tot 8 weken), vertoonden 52% van de met pregabaline

behandelde patiënten en 38% van de patiënten op placebo een verbetering van minstens 50% in de

HAM-A totale score van baseline tot eindpunt.

In gecontroleerde studies werd bij een groter gedeelte van de patiënten die met pregabaline werden

behandeld in vergelijking met de patiënten die placebo kregen wazig zicht gemeld, dat in een

meerderheid van de gevallen bij het voortzetten van de dosering vanzelf verdween. Oogheelkundige

testen (inclusief gezichtsscherptetesten, uitgebreide gezichtsveldstesten en uitgebreid fundoscopisch

onderzoek) zijn uitgevoerd bij meer dan 3600 patiënten binnen gecontroleerde klinische studies. Van

deze patiënten was de gezichtsscherpte gereduceerd bij 6,5% van de met pregabaline behandelde

patiënten en bij 4,8% van de met placebo behandelde patiënten. Veranderingen van het gezichtsveld

werden waargenomen bij 12,4% van de met pregabaline behandelde patiënten en bij 11,7% van de

met placebo behandelde patiënten. Fundoscopische veranderingen werden geobserveerd bij 1,7% van

de met pregabaline behandelde patiënten en bij 2,1% van de met placebo behandelde patiënten.

5.2

Farmacokinetische eigenschappen

De steady-state farmacokinetiek van pregabaline is vergelijkbaar bij gezonde vrijwilligers, patiënten

met epilepsie die anti-epileptica gebruiken en patiënten met chronische pijn.

Absorptie

Pregabaline wordt snel opgenomen indien toegediend op een nuchtere maag met piekplasma-

concentraties die binnen 1 uur na zowel éénmalige als herhaalde toediening optreden. De orale

biologische beschikbaarheid van pregabaline wordt geschat op



90% en is dosis-onafhankelijk. Na

herhaalde toediening wordt een steady-state bereikt binnen de 24 tot 48 uur. De absorptiesnelheid van

pregabaline neemt af bij toediening met voedsel, waardoor de C

max

daalt met ongeveer 25-30% en de

max

met ongeveer 2,5 uur wordt vertraagd. De toediening van pregabaline met voedsel heeft evenwel

geen klinisch significante invloed op de mate van absorptie van pregabaline.

Distributie

Uit preklinische studies is gebleken dat pregabaline de bloed-hersenbarrière passeert bij muizen,

ratten en apen. Pregabaline passeert de placenta bij ratten en is aanwezig in de melk van lacterende

ratten. Het schijnbare verdelingsvolume van pregabaline na orale toediening bij de mens bedraagt

ongeveer 0,56 l/kg. Pregabaline wordt niet aan plasma-eiwitten gebonden.

Biotransformatie

Pregabaline wordt bij de mens nagenoeg niet gemetaboliseerd. Na een dosis van radioactief gemerkt

pregabaline wordt ongeveer 98% van de radioactiviteit teruggevonden in de urine als onveranderd

pregabaline. Het N-gemethyleerde derivaat van pregabaline, de belangrijkste metaboliet van

pregabaline die in de urine wordt teruggevonden, was verantwoordelijk voor 0,9% van de dosis. In

preklinische studies waren er geen aanwijzingen voor racemisatie van het S-enantiomeer van

pregabaline tot het R-enantiomeer.

Eliminatie

Pregabaline wordt voornamelijk renaal uit de systemische circulatie geklaard als onveranderde stof.

De gemiddelde eliminatiehalfwaardetijd bedraagt 6,3 uur. De plasmaklaring en renale klaring van

pregabaline zijn recht evenredig met de creatinineklaring (zie rubriek 5.2 Nierfunctiestoornis).

Een aanpassing van de dosis is nodig bij patiënten met een afgenomen nierfunctie of bij patiënten die

hemodialyse ondergaan (zie rubriek 4.2, tabel 1).

Lineariteit/non-lineariteit

De farmacokinetiek van pregabaline is lineair over het aanbevolen dagelijkse doseringsinterval. De

inter-individuele farmacokinetische variabiliteit voor pregabaline is laag (< 20%). De farmacokinetiek

na herhaalde toediening is voorspelbaar op basis van de gegevens na éénmalige toediening. Daarom is

het niet noodzakelijk om routinematig de plasmaconcentraties van pregabaline te monitoren.

Geslacht

Klinische studies tonen aan dat de plasmaconcentraties van pregabaline niet klinisch significant

worden beïnvloed door het geslacht.

Nierfunctiestoornis

De klaring van pregabaline is recht evenredig met de creatinineklaring. Daarnaast wordt pregabaline

doeltreffend verwijderd uit het plasma door hemodialyse (na een 4 uur durende hemodialyse zijn de

plasmapregabalineconcentraties tot ongeveer 50% gereduceerd). Omdat renale eliminatie de

voornaamste eliminatieweg is, is dosisreductie en een extra toediening na afloop van de hemodialyse

bij patiënten met nierfunctiestoornissen noodzakelijk (zie rubriek 4.2, tabel 1).

Leverfunctiestoornis

Er zijn geen specifieke farmacokinetische studies uitgevoerd bij patiënten met een

leverfunctiestoornis. Aangezien pregabaline geen significante metabolisatie ondergaat en

voornamelijk wordt uitgescheiden als onveranderde stof in de urine, wordt niet verwacht dat een

gestoorde leverfunctie een significante verandering van de pregabaline plasmaconcentraties teweeg

zou brengen.

Pediatrische patiënten

De farmacokinetische eigenschappen van pregabaline zijn in een onderzoek naar farmacokinetiek en

verdraagbaarheid beoordeeld bij pediatrische patiënten met epilepsie (leeftijdsgroepen: 1 tot

23 maanden, 2 tot 6 jaar, 7 tot 11 jaar en 12 tot 16 jaar) bij een dosis van 2,5, 5, 10 en 15 mg/kg/dag.

Na orale toediening van pregabaline aan pediatrische patiënten in nuchtere toestand was over het

algemeen de tijd tot het bereiken van de piekplasmaconcentratie voor de hele leeftijdsgroep

vergelijkbaar. De piekplasmaconcentratie deed zich voor 0,5 tot 2 uur na toediening van de dosis.

max

en AUC voor pregabaline namen binnen elke leeftijdsgroep lineair toe met de dosis. AUC was

30% lager bij pediatrische patiënten met een gewicht lager dan 30 kg als gevolg van een 43% hogere

klaring aangepast aan lichaamsgewicht bij deze patiënten in vergelijking met patiënten die ≥ 30 kg

wogen.

De terminale halfwaardetijd van pregabaline bedroeg gemiddeld circa 3 tot 4 uur bij pediatrische

patiënten tot 6 jaar, en 4 tot 6 uur bij pediatrische patiënten van 7 jaar en ouder.

Uit de farmacokinetische analyse van de populatie bleek dat de creatinineklaring een significante

covariabele was voor de orale klaring van pregabaline en dat lichaamsgewicht een significante

covariabele was voor het kennelijke orale distributievolume van pregabaline. Deze verbanden waren

bij pediatrische en volwassen patiënten vergelijkbaar.

De farmacokinetische eigenschappen van pregabaline bij patiënten jonger dan 3 maanden zijn niet

onderzocht (zie rubrieken 4.2, 4.8 en 5.1).

Oudere patiënten

De klaring van pregabaline lijkt af te nemen bij hogere leeftijd. Deze afname in klaring van oraal

ingenomen pregabaline komt overeen met de afname van de creatinineklaring bij hogere leeftijd.

Vermindering van de dosis van pregabaline kan nodig zijn bij patiënten die op basis van hun leeftijd

een verminderde nierfunctie hebben (zie rubriek 4.2, tabel 1).

Moeders die borstvoeding geven

De farmacokinetiek van 150 mg pregabaline, toegediend elke 12 uur (dagelijkse dosis 300 mg) werd

beoordeeld bij 10 vrouwen die borstvoeding gaven, minimaal 12 weken post partum. Het geven van

borstvoeding had weinig tot geen invloed op de farmacokinetiek van pregabaline. Pregabaline werd

uitgescheiden in de moedermelk, waarbij de gemiddelde steady-state concentraties circa 76%

bedroegen van die in maternaal plasma. De geschatte zuigelingendosis uit moedermelk (uitgaande van

een gemiddelde melkconsumptie van 150 ml/kg/dag) bij vrouwen die 300 mg/dag of de maximale

dosis van 600 mg/dag krijgen, zou respectievelijk 0,31 of 0,62 mg/kg/dag zijn. Deze geschatte doses

bedragen circa 7% van de totale dagelijkse maternale dosis op mg/kg-basis.

5.3

Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek

In gebruikelijke farmacologische veiligheidsstudies bij dieren werd pregabaline goed verdragen bij

klinisch relevante doseringen. In herhaalde dosis toxiciteitsstudies bij ratten en apen werden effecten

op het CZS waargenomen waaronder hypoactiviteit, hyperactiviteit en ataxie. Een verhoogde

incidentie van retinale atrofie, frequent waargenomen bij oude albinoratten, werd gezien na

langdurige blootstelling aan pregabaline van ≥ 5 maal de gemiddelde humane blootstelling bij

toediening van de maximaal aanbevolen klinische dosering.

Pregabaline was niet teratogeen bij muizen, ratten of konijnen. Foetale toxiciteit bij ratten en konijnen

trad slechts op bij blootstellingen die ruim boven de humane blootstelling lagen. In prenatale/

postnatale toxiciteitsstudies induceerde pregabaline ontwikkelingstoxiciteit bij de nakomelingen van

ratten blootgesteld aan > 2 maal de maximale aanbevolen blootstelling bij de mens.

Bijwerkingen op de vruchtbaarheid van mannelijke en vrouwelijke ratten werden alleen opgemerkt bij

blootstellingen die ruimschoots de therapeutische blootstelling overschreden. De bijwerkingen op de

mannelijke voortplantingsorganen en de spermaparameters waren reversibel en traden alleen op bij

blootstellingen die ruimschoots de therapeutische blootstelling overschreden of waren geassocieerd

met spontane degeneratieve processen van de mannelijke voortplantingsorganen bij de rat. Om deze

reden werden deze bijwerkingen als weinig of niet klinisch relevant beschouwd.

Pregabaline is niet genotoxisch, gebaseerd op de resultaten van een reeks van

in vitro

in vivo

testen.

Bij ratten en muizen werden twee jaar durende carcinogeniteitsstudies met pregabaline uitgevoerd. Bij

ratten werden geen tumoren waargenomen bij blootstellingen tot 24 maal de gemiddelde humane

blootstelling bij de maximale aanbevolen klinische dosis van 600 mg/dag. Bij muizen werd geen

toegenomen incidentie van tumoren gevonden bij blootstellingen gelijk aan de humane blootstelling,

maar een toegenomen incidentie van hemangiosarcoom werd waargenomen bij hogere blootstellingen.

Bij het niet-genotoxische mechanisme van pregabaline-geïnduceerde tumorvorming bij muizen zijn

veranderingen in de bloedplaatjes en een geassocieerde proliferatie van endotheelcellen betrokken.

Gebaseerd op korte en beperkte lange termijn klinische gegevens waren deze veranderingen in de

bloedplaatjes niet aanwezig bij ratten of mensen. Er zijn geen aanwijzingen die een geassocieerd

risico voor de mens suggereren.

Bij juveniele ratten verschilde de toxiciteit kwalitatief niet van deze waargenomen bij volwassen

ratten. Juveniele ratten zijn echter gevoeliger. Bij therapeutische blootstellingen waren er

aanwijzingen voor centrale klinische verschijnselen van hyperactiviteit en tandenknarsen en enkele

groeiveranderingen (voorbijgaande onderdrukking van de gewichtstoename). Effecten op de

oestrische cyclus werden waargenomen bij het 5-voudige van de humane therapeutische blootstelling.

Een afgenomen akoestische schrikreactie werd geobserveerd bij juveniele ratten 1 tot 2 weken na

blootstelling van > 2 maal de humane therapeutische blootstelling. Negen weken na blootstelling was

dit effect niet meer te observeren.

6.1

FARMACEUTISCHE GEGEVENS

Lijst van hulpstoffen

Lyrica 25 mg, 50 mg, 150 mg harde capsules

Capsule-inhoud:

lactosemonohydraat

maïszetmeel

talk

Capsulewand:

gelatine

titaniumdioxide (E171)

natriumlaurylsulfaat

anhydrisch colloïdaal siliciumdioxide

gezuiverd water

Drukinkt:

schellak

ijzeroxide zwart (E172)

propyleenglycol

natriumhydroxide

Lyrica 75 mg, 100 mg, 200 mg, 225 mg, 300 mg harde capsules

Capsule-inhoud:

lactosemonohydraat

maïszetmeel

talk

Capsulewand:

gelatine

titaniumdioxide (E171)

natriumlaurylsulfaat

anhydrisch colloïdaal siliciumdioxide

gezuiverd water

ijzeroxide rood (E172)

Drukinkt:

schellak

ijzeroxide zwart (E172)

propyleenglycol

kaliumhydroxide

6.2

Gevallen van onverenigbaarheid

Niet van toepassing.

6.3

3 jaar.

6.4

Houdbaarheid

Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren

Voor dit geneesmiddel zijn er geen speciale bewaarcondities.

6.5

Aard en inhoud van de verpakking

Lyrica 25 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 14, 21, 56, 84, 100 of 112 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

HDPE fles met 200 harde capsules.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Lyrica 50 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 14, 21, 56, 84 of 100 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Lyrica 75 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 14, 56, 70, 100 of 112 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

HDPE fles met 200 harde capsules.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Lyrica 100 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 21, 84 of 100 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Lyrica 150 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 14, 56, 100 of 112 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

HDPE fles met 200 harde capsules.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Lyrica 200 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 21, 84 of 100 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Lyrica 225 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 14, 56 of 100 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

Lyrica 300 mg harde capsules

PVC/Aluminium blisters met 14, 56, 100 of 112 harde capsules.

100 x 1 harde capsules in PVC/Aluminium geperforeerde eenheidsblisterverpakking.

HDPE fles met 200 harde capsules.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

6.6

Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen

Geen bijzondere vereisten voor verwijdering.

HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

Upjohn EESV

Rivium Westlaan 142

2909 LD Capelle aan den IJssel

Nederland

NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

Lyrica 25 mg harde capsules

EU/1/04/279/001-005

EU/1/04/279/026

EU/1/04/279/036

EU/1/04/279/046

Lyrica 50 mg harde capsules

EU/1/04/279/006-010

EU/1/04/279/037

Lyrica 75 mg harde capsules

EU/1/04/279/011-013

EU/1/04/279/027

EU/1/04/279/030

EU/1/04/279/038

EU/1/04/279/045

Lyrica 100 mg harde capsules

EU/1/04/279/014-016

EU/1/04/279/039

Lyrica 150 mg harde capsules

EU/1/04/279/017-019

EU/1/04/279/028

EU/1/04/279/031

EU/1/04/279/040

Lyrica 200 mg harde capsules

EU/1/04/279/020-022

EU/1/04/279/041

Lyrica 225 mg harde capsules

EU/1/04/279/033-035

EU/1/04/279/042

Lyrica 300 mg harde capsules

EU/1/04/279/023-025

EU/1/04/279/029

EU/1/04/279/032

EU/1/04/279/043

DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN

DE VERGUNNING

Datum van eerste verlening van de vergunning: 06 juli 2004

Datum van laatste verlenging: 29 mei 2009

10.

DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST

Gedetailleerde informatie over dit geneesmiddel is beschikbaar op de website van het Europees

Geneesmiddelenbureau http://www.ema.europa.eu.

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Lyrica 20 mg/ml drank

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Elke ml bevat 20 mg pregabaline.

Hulpstof(fen) met bekend effect

Elke ml bevat ook 1,3 mg methylparahydroxybenzoaat (E218), 0,163 mg propylparahydroxybenzoaat

(E216).

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Drank

Heldere kleurloze vloeistof.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Neuropathische pijn

Lyrica is geïndiceerd voor de behandeling van perifere en centrale neuropathische pijn bij

volwassenen.

Epilepsie

Lyrica is geïndiceerd als adjuvante therapie bij volwassenen met partiële epilepsie met of zonder

secundaire gegeneraliseerde aanvallen.

Gegeneraliseerde angststoornis

Lyrica is geïndiceerd voor de behandeling van gegeneraliseerde angststoornis (GAD) bij volwassenen.

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Het doseringsgebied is 150 tot 600 mg (7,5 tot 30 ml) per dag, te verdelen over twee of drie gelijke

giften.

Neuropathische pijn

De behandeling met pregabaline kan geïnitieerd worden met een dosering van 150 mg (7,5 ml) per

dag verdeeld over twee of drie doses. Afhankelijk van de individuele reactie en tolerantie van de

patiënt, kan de dosis na een periode van 3 tot 7 dagen worden verhoogd tot 300 mg (15 ml) per dag,

en indien nodig, worden verhoogd na een extra periode van 7 dagen tot een maximale dosis van

600 mg (30 ml) per dag.

Epilepsie

De behandeling met pregabaline kan worden geïnitieerd met een dosering van 150 mg (7,5 ml) per

dag verdeeld over twee of drie doses. Afhankelijk van de individuele reactie en tolerantie van de

patiënt, kan de dosis na 1 week worden verhoogd tot 300 mg (15 ml) per dag. Na een extra week kan

de maximale dosis van 600 mg (30 ml) per dag worden bereikt.

Gegeneraliseerde angststoornis

Het doseringsgebied is 150 tot 600 mg (7,5 tot 30 ml) per dag, te verdelen over twee of drie gelijke

giften. De noodzaak om te behandelen dient regelmatig opnieuw geëvalueerd te worden.

De pregabalinebehandeling kan geïnitieerd worden met een dosering van 150 mg (7,5 ml) per dag.

Afhankelijk van de individuele reactie en tolerantie van de patiënt, kan de dosis na 1 week verhoogd

worden tot 300 mg (15 ml) per dag. Na een extra week kan de dosis verhoogd worden tot 450 mg

(22,5 ml) per dag. De maximale dosis van 600 mg (30 ml) per dag kan na nog een extra week worden

bereikt.

Stopzetten van de pregabalinebehandeling

Indien de behandeling met pregabaline stopgezet dient te worden, is het volgens het huidige klinische

gebruik aanbevolen dit geleidelijk te doen over een periode van minstens 1 week, onafhankelijk van

de indicatie (zie rubrieken 4.4 en 4.8).

Nierfunctiestoornis

Pregabaline wordt hoofdzakelijk uit de systemische circulatie geëlimineerd door renale excretie als

onveranderde stof. Aangezien de pregabalineklaring recht evenredig is met de creatinineklaring (zie

rubriek 5.2), dient de dosisreductie bij patiënten met een nierfunctiestoornis op individuele basis te

worden bepaald overeenkomstig de creatinineklaring (CLcr), zoals aangegeven in tabel 1, waarbij de

volgende formule wordt gebruikt:



1, 23





140 - leeftijd (jaren)



x gewicht (kg)





( x 0,85 voor vrouwen)

(ml/min)

�½





serumcreatinine (



mol/l)





Pregabaline wordt effectief verwijderd uit het plasma door hemodialyse (50% van de stof in 4 uur).

Bij hemodialysepatiënten dient de dagelijkse dosering pregabaline aangepast te worden op basis van

de nierfunctie. Naast de dagelijkse dosering, dient een aanvullende dosis te worden gegeven

onmiddellijk na elke 4 uur durende hemodialysebehandeling (zie tabel 1).

Tabel 1: Pregabaline dosisaanpassingen op basis van de nierfunctie

Creatinine-

klaring (CL

)

(ml/min)

Totale dagdosering pregabaline*

Doserings-

schema

≥ 60

≥ 30 - < 60

≥ 15 - < 30

< 15

Startdosering

Maximale dosering

(mg/dag)

150 (7,5 ml)

600 (30 ml)

BID of TID

75 (3,75 ml)

300 (15 ml)

BID of TID

25 – 50 (1,25-

150 (7,5 ml)

Eenmaal daags of BID

2,5 ml)

25 (1,25 ml)

75 (3,75 ml)

Eenmaal daags

Aanvullende dosis na hemodialyse (mg)

25 (1,25 ml)

100 (5 ml)

Enkelvoudige dosis

TID = drie aparte doses

BID = twee aparte doses

* de totale dagelijkse dosering (mg/dag) dient te worden verdeeld zoals aangegeven bij het doseringsschema om

het aantal mg per inname te verkrijgen

+ de aanvullende dosis is een enkelvoudige supplementaire dosis

Leverfunctiestoornis

Bij patiënten met leverfunctiestoornis is geen dosisaanpassing noodzakelijk (zie rubriek 5.2).

Pediatrische patiënten

De veiligheid en werkzaamheid van Lyrica bij kinderen jonger dan 12 jaar en adolescenten (12 tot

17 jaar) zijn niet vastgesteld. De momenteel beschikbare gegevens worden beschreven in rubrieken

4.8, 5.1 en 5.2, maar er kan geen doseringsadvies worden gedaan.

Oudere patiënten

Bij oudere patiënten kan een dosisreductie van pregabaline nodig zijn door een verminderde

nierfunctie (zie rubriek 5.2).

Wijze van toediening

Lyrica kan met of zonder voedsel worden ingenomen.

Lyrica is uitsluitend bestemd voor oraal gebruik.

Een doseerspuit met maatstrepen en een indruk-fles-adapter (PIBA) worden met het product geleverd.

Zie rubriek 6.6 voor informatie over de toediening.