Je bent hier:

Bijsluiters
Lacosamide Accord 150 mg

Lacosamide accord 150 mg

Lees de ervaringen met Lacosamide Accord 150 mg

Deel jouw ervaring met dit medicijn

BIJLAGE I

SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 50 mg lacosamide.

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 100 mg lacosamide.

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 150 mg lacosamide.

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 200 mg lacosamide.

Hulpstof met bekend effect

50 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,105 mg lecithine (soja)

100 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,210 mg lecithine (soja)

150 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,315 mg lecithine (soja)

200 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,420 mg lecithine (soja)

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Filmomhulde tablet

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

Roze, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 10,3 x 4,8 mm, met de opdruk "L" op de ene kant en

"50" op de andere kant.

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

Donkergele, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 13,0 x 6,0 mm, met de opdruk "L" op de ene

kant en "100" op de andere kant.

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

Zalmkleurige, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 15,0 x 6,9 mm, met de opdruk "L" op de ene

kant en "150" op de andere kant.

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

Blauwe, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 16,4 x 7,6 mm, met de opdruk "L" op de ene kant

en "200" op de andere kant.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Lacosamide Accord is geïndiceerd als monotherapie voor de behandeling van partieel beginnende

aanvallen, met of zonder secundaire generalisatie, bij volwassenen, adolescenten en kinderen

vanaf 4 jaar met epilepsie.

Lacosamide Accord is geïndiceerd als adjuvante therapie



voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen, met of zonder secundaire

generalisatie, bij volwassenen, adolescenten en kinderen vanaf 4 jaar met epilepsie.



voor de behandeling van primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen bij

volwassenen, adolescenten en kinderen vanaf 4 jaar met idiopathisch gegeneraliseerde

epilepsie.

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Lacosamide moet tweemaal daags (gewoonlijk eenmaal ’s ochtends en eenmaal ’s avonds) worden

ingenomen.

Lacosamide kan met of zonder voedsel worden ingenomen.

Indien een dosis wordt vergeten, dient de patiënt de instructie te krijgen dat de vergeten dosis

onmiddellijk moet worden ingenomen en dat de volgende dosis lacosamide op het gebruikelijke

tijdstip moet worden ingenomen. Als de patiënt de vergeten dosis opmerkt op het moment dat er

minder dan 6 uur resteert voor de volgende geplande dosis, dient de patiënt de instructie te krijgen dat

hij/zij moet wachten met het innemen van de volgende dosis lacosamide tot het gebruikelijke tijdstip.

Patiënten mogen geen dubbele dosis nemen.

Adolescenten en kinderen met een gewicht van 50 kg of meer, en volwassenen

De volgende tabel bevat een overzicht van de aanbevolen dosering voor adolescenten en kinderen met

een gewicht van 50 kg of meer, en volwassenen. Nadere details zijn opgenomen in de onderstaande

tabel.

Monotherapie

100 mg/dag of 200 mg/dag

200 mg

50 mg tweemaal daags

(100 mg/dag) met wekelijkse

intervallen

tot 600 mg/dag

Adjuvante therapie

100 mg/dag

200 mg

50 mg tweemaal daags

(100 mg/dag) met wekelijkse

intervallen

tot 400 mg/dag

Aanvangsdosis

Enkele oplaaddosis

(indien van toepassing)

Titratie (incrementele stappen)

Maximaal aanbevolen dosis

Monotherapie (voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen)

De aanbevolen aanvangsdosis is tweemaal daags 50 mg, die na een week verhoogd dient te worden tot

een therapeutische aanvangsdosis van tweemaal daags 100 mg.

Behandeling met lacosamide kan ook gestart worden met een dosis van tweemaal daags 100 mg, ter

beoordeling door de arts die de afweging maakt tussen de vereiste vermindering van het aantal

aanvallen versus de mogelijke bijwerkingen.

Afhankelijk van de respons en verdraagbaarheid kan de onderhoudsdosis verder worden verhoogd met

wekelijkse intervallen van tweemaal daags 50 mg (100 mg/dag) tot een maximale aanbevolen

dagelijkse dosis van tweemaal daags 300 mg (600 mg/dag).

Bij patiënten die een dosis bereikt hebben die hoger is dan 400 mg/dag en die een bijkomend anti-

epilepticum nodig hebben, moet de onderstaande aanbevolen dosering voor adjuvante therapie

gevolgd worden.

Adjuvante therapie (voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen of voor de behandeling

van primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen)

De aanbevolen aanvangsdosis is tweemaal daags 50 mg, die na een week verhoogd dient te worden tot

een therapeutische aanvangsdosis van tweemaal daags 100 mg.

Afhankelijk van de respons en verdraagbaarheid kan de onderhoudsdosis verder worden verhoogd met

wekelijkse intervallen van tweemaal daags 50 mg (100 mg/dag) tot een maximale aanbevolen

dagelijkse dosis van 400 mg (tweemaal daags 200 mg).

Begin van een lacosamide-behandeling met een oplaaddosis (initiële monotherapie of conversie naar

monotherapie voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen of adjuvante therapie voor de

behandeling van partieel beginnende aanvallen of adjuvante therapie voor de behandeling van

primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen)

De lacosamide-behandeling kan ook gestart worden met een enkele oplaaddosis van 200 mg, waarna

ongeveer 12 uur later begonnen wordt met een onderhoudsdosis van 100 mg tweemaal daags

(200 mg/dag). Daaropvolgende dosisaanpassingen moeten volgens individuele respons en

verdraagbaarheid zoals hierboven beschreven uitgevoerd worden. Een oplaaddosis kan gestart worden

bij patiënten in situaties waarvan de arts oordeelt dat het aangewezen is om snel de steady-state-

plasmaconcentratie en het therapeutische effect van lacosamide te bereiken. Deze dosis moet onder

medisch toezicht worden toegediend en er moet rekening worden gehouden met de kans op een hogere

incidentie van ernstige hartritmestoornissen en bijwerkingen van het centrale zenuwstelsel (zie

rubriek 4.8). De toediening van een oplaaddosis werd nog niet onderzocht in acute omstandigheden

zoals status epilepticus.

Stopzetting

In overeenstemming met de huidige klinische praktijk wordt aanbevolen dat, wanneer met het gebruik

van lacosamide moet worden gestopt, dit geleidelijk plaatsvindt (bijv. afbouwen van de dagelijkse

dosis met 200 mg per week).

Bij patiënten die ernstige hartritmestoornissen ontwikkelen, moet men het klinisch voordeel afwegen

tegen het risico. Indien nodig moet men lacosamide stopzetten.

Speciale patiëntgroepen

Ouderen (ouder dan 65 jaar)

Bij oudere patiënten is geen dosisreductie noodzakelijk. Een leeftijdsgebonden verminderde

nierklaring met een stijging van de AUC-spiegels zou moeten worden overwogen bij oudere patiënten

(zie de paragraaf ‘Nierfunctiestoornis’ hieronder en rubriek 5.2). De klinische gegevens bij oudere

patiënten met epilepsie zijn beperkt, in het bijzonder voor doses hoger dan 400 mg/dag (zie

rubriek 4.4, 4.8, en 5.1).

Nierfunctiestoornis

Bij volwassen en pediatrische patiënten met een lichte tot matig-ernstige nierfunctiestoornis

(CL

>30 ml/min) is geen aanpassing van de dosis nodig. Bij pediatrische patiënten met een gewicht

van 50 kg of meer en bij volwassen patiënten met een lichte of matige nierfunctiestoornis kan een

oplaaddosis van 200 mg overwogen worden, maar voorzichtigheid is geboden bij verdere dosistitratie

(>200 mg/dag).

Bij pediatrische patiënten met een gewicht van 50 kg of meer en bij volwassen patiënten met een

ernstige nierfunctiestoornis (CL

≤30 ml/min) of met een nierziekte in het eindstadium wordt een

maximale dosis van 250 mg/dag aanbevolen en moet het optitreren van de dosis voorzichtig gebeuren.

Indien een oplaaddosis geïndiceerd is, moet een aanvangsdosis van 100 mg gebruikt worden, gevolgd

door een schema van 50 mg tweemaal daags in de eerste week. Bij pediatrische patiënten met een

gewicht van minder dan 50 kg met een ernstige nierfunctiestoornis (CL

≤30 ml/min) of met een

nierziekte in het eindstadium wordt een verlaging van de maximale dosis met 25% aanbevolen. Voor

alle patiënten die hemodialyse nodig hebben wordt een supplement van maximaal 50% van de

verdeelde dagelijkse dosis, direct na afloop van de hemodialyse, aanbevolen. Behandeling van

patiënten met een nierziekte in het eindstadium dient met de nodige voorzichtigheid plaats te vinden

vanwege de beperkte klinische ervaring en de accumulatie van een metaboliet (met een niet bekende

farmacologische activiteit).

Leverfunctiestoornis

Bij pediatrische patiënten met een gewicht van 50 kg of meer en bij volwassen patiënten met een

lichte tot matig-ernstige leverfunctiestoornis wordt een maximale dosis van 300 mg/dag aanbevolen.

Bij deze patiënten moet de dosistitratie met de nodige voorzichtigheid plaatsvinden waarbij rekening

moet worden gehouden met eventueel gelijktijdig bestaande nierfunctiestoornis. Bij adolescenten en

volwassenen met een gewicht van 50 kg of meer kan een oplaaddosis van 200 mg overwogen worden,

maar voorzichtigheid is geboden bij verdere dosistitratie (>200 mg/dag). Op basis van gegevens bij

volwassenen dient bij pediatrische patiënten met een gewicht van minder dan 50 kg met een lichte tot

matig-ernstige leverfunctiestoornis, een verlaging van de maximale dosis met 25% te worden

toegepast. De farmacokinetiek van lacosamide is niet geëvalueerd bij patiënten met een ernstige

leverfunctiestoornis (zie rubriek 5.2). Lacosamide mag enkel aan volwassen en pediatrische patiënten

met een ernstige leverfunctiestoornis toegediend worden als er rekening mee wordt gehouden dat de

verwachte therapeutische voordelen tegen de potentiële risico’s opwegen. Door de ziekteactiviteit en

de potentiële bijwerkingen bij de patiënt aandachtig te observeren kan dosisaanpassing nodig zijn.

Pediatrische patiënten

De arts dient, in overeenstemming met gewicht en dosis, de meest geschikte farmaceutische vorm en

sterkte voor te schrijven.

Adolescenten en kinderen met een gewicht van 50 kg of meer

De dosis bij adolescenten en kinderen met een gewicht van 50 kg of meer is gelijk aan die bij

volwassenen (zie hierboven).

Kinderen (vanaf 4 jaar) en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg

De dosis is gebaseerd op het lichaamsgewicht. Daarom wordt aanbevolen om de behandeling met de

stroop te starten en daarna, indien gewenst, op tabletten over te stappen.

Monotherapie (voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen)

De aanbevolen aanvangsdosis is 2 mg/kg/dag, die na één week verhoogd dient te worden tot een

therapeutische aanvangsdosis van 4 mg/kg/dag.

Afhankelijk van de respons en verdraagbaarheid kan de onderhoudsdosis verder worden verhoogd met

wekelijks 2 mg/kg/dag. De dosis dient geleidelijk te worden verhoogd tot de optimale respons wordt

bereikt. Bij kinderen met een gewicht van minder dan 40 kg wordt een maximale dosis

van 12 mg/kg/dag aanbevolen. Bij kinderen met een gewicht van 40 tot 50 kg wordt een maximale

dosis van 10 mg/kg/dag aanbevolen.

De volgende tabel bevat een overzicht van de aanbevolen dosering bij gebruik als monotherapie voor

kinderen en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg.

Aanvangsdosis

Enkele oplaaddosis

Titratie (incrementele stappen)

Maximaal aanbevolen dosis bij patiënten <40 kg

Maximaal aanbevolen dosis bij patiënten ≥40 kg

tot <50 kg

2 mg/kg/dag

Niet aanbevolen

Wekelijks 2 mg/kg/dag

tot 12 mg/kg/dag

tot 10 mg/kg/dag

Adjuvante therapie (voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen of voor de behandeling

van primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen)

De aanbevolen aanvangsdosis is 2 mg/kg/dag, die na één week verhoogd dient te worden tot een

therapeutische aanvangsdosis van 4 mg/kg/dag.

Afhankelijk van de respons en verdraagbaarheid kan de onderhoudsdosis verder worden verhoogd met

wekelijks 2 mg/kg/dag. De dosis dient geleidelijk te worden aangepast tot de optimale respons wordt

bereikt. Bij kinderen met een gewicht van minder dan 20 kg wordt, vanwege een verhoogde klaring in

vergelijking met volwassenen, een maximale dosis van 12 mg/kg/dag aanbevolen. Bij kinderen met

een gewicht van 20 tot 30 kg wordt een maximale dosis van 10 mg/kg/dag aanbevolen en bij kinderen

met een gewicht van 30 tot 50 kg wordt een maximale dosis van 8 mg/kg/dag aanbevolen, hoewel er

in open-label studies (zie rubriek 4.8 en 5.2) bij een klein aantal van deze kinderen een dosis

tot 12 mg/kg/dag is gebruikt.

De volgende tabel bevat een overzicht van de aanbevolen dosering bij gebruik als adjuvante therapie

voor kinderen en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg.

Aanvangsdosis

Enkele oplaaddosis

Titratie (incrementele stappen)

Maximaal aanbevolen dosis bij patiënten <20 kg

Maximaal aanbevolen dosis bij patiënten ≥20 kg

tot <30 kg

Maximaal aanbevolen dosis bij patiënten ≥30 kg

tot <50 kg

Oplaaddosis

De toediening van een oplaaddosis is niet onderzocht bij kinderen. Het gebruik van een oplaaddosis

wordt niet aanbevolen bij adolescenten en kinderen met een gewicht van minder dan 50 kg.

Kinderen jonger dan 4 jaar

De veiligheid en werkzaamheid van lacosamide bij kinderen jonger dan 4 jaar zijn nog niet

vastgesteld. Er zijn geen gegevens beschikbaar.

Wijze van toediening

Lacosamide filmomhulde tabletten moeten oraal ingenomen worden.

Lacosamide kan met of zonder voedsel ingenomen worden.

4.3

Contra-indicaties

2 mg/kg/dag

Niet aanbevolen

Wekelijks 2 mg/kg/dag

tot 12 mg/kg/dag

tot 10 mg/kg/dag

tot 8 mg/kg/dag

Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen en

voor sojalecithine.

Bekend tweede- of derdegraads atrioventriculair (AV-) blok.

4.4

Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik

Zelfmoordgedachten en zelfmoordgedrag

Zelfmoordgedachten en zelfmoordgedrag zijn gerapporteerd bij patiënten die voor verschillende

indicaties werden behandeld met anti-epileptica. Een meta-analyse van gerandomiseerde

placebogecontroleerde onderzoeken naar anti-epileptica heeft eveneens een klein toegenomen risico

op zelfmoordgedachten en zelfmoordgedrag aangetoond. Het mechanisme van dit risico is niet bekend

en de beschikbare gegevens sluiten de mogelijkheid van een toegenomen risico bij lacosamide niet uit.

Patiënten dienen derhalve gecontroleerd te worden op verschijnselen van zelfmoordgedachten en

zelfmoordgedrag en een passende behandeling dient te worden overwogen. Patiënten (en verzorgers

van patiënten) moet worden geadviseerd medisch advies in te winnen wanneer zich verschijnselen van

zelfmoordgedachten of zelfmoordgedrag voordoen (zie rubriek 4.8).

Hartritme en geleiding

In klinisch onderzoek is tijdens het gebruik van lacosamide dosisgerelateerde verlenging van het PR-

interval waargenomen. Lacosamide moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met

onderliggende proaritmische aandoeningen, zoals patiënten met bekende hartgeleidingsproblemen of

een ernstige hartaandoening (bijv. myocardischemie/infarct, hartfalen, een structurele hartaandoening

of natriumkanalopathieën) of patiënten behandeld met geneesmiddelen die van invloed zijn op de

geleiding van het hart, waaronder antiaritmica en natriumkanaalblokkerende anti-epileptica (zie

rubriek 4.5) en ook bij oudere patiënten.

Bij deze patiënten moet het uitvoeren van een ECG overwogen worden vóór een verhoging van de

lacosamidedosis boven 400 mg/dag en nadat lacosamide naar steady state getitreerd is.

In de placebogecontroleerde onderzoeken met lacosamide bij epilepsiepatiënten werden

boezemfibrilleren of boezemfladderen niet gerapporteerd; beide zijn echter gerapporteerd in open-

label onderzoeken bij epilepsie en post-marketing.

Post-marketing is AV-blok (inclusief tweedegraads-AV-blok of hoger) gerapporteerd. Bij patiënten

met proaritmische aandoeningen is ventriculaire tachyaritmie gerapporteerd. In zeldzame gevallen

hebben deze incidenten geleid tot asystolie, een hartstilstand en overlijden bij patiënten met

onderliggende proaritmische aandoeningen.

Patiënten dienen op de hoogte te worden gebracht van de verschijnselen van hartritmestoornissen

(bijv. een langzame, snelle of onregelmatige pols, hartkloppingen, kortademigheid, een licht gevoel in

het hoofd, flauwvallen). Patiënten dienen te worden geadviseerd om onmiddellijk medisch advies te

vragen als deze verschijnselen optreden.

Duizeligheid

Behandeling met lacosamide is in verband gebracht met duizeligheid, waardoor het optreden van door

een ongeval veroorzaakt letsel of vallen zou kunnen toenemen. Daarom moet patiënten worden

aangeraden voorzichtig te zijn tot ze vertrouwd zijn met de potentiële effecten van het geneesmiddel

(zie rubriek 4.8).

Kans op voor het eerst optredende of erger wordende myoklonische aanvallen

Voor het eerst optredende of erger wordende myoklonische aanvallen zijn gemeld bij zowel volwassen

als pediatrische patiënten met primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen, en met name

tijdens het titreren. Bij patiënten die meer dan één type aanvallen hebben, dient het waargenomen

voordeel waarbij het ene type aanval onder controle is, afgewogen te worden tegen een eventueel

waargenomen verslechtering van een ander type aanval.

Kans op elektroklinische verslechtering bij specifieke pediatrische epilepsiesyndromen.

De veiligheid en werkzaamheid van lacosamide bij pediatrische patiënten met epilepsiesyndromen

waarbij focale en gegeneraliseerde aanvallen naast elkaar kunnen bestaan, zijn niet vastgesteld.

Hulpstoffen

Lacosamide Accord bevat sojalecithine. Daarom moet dit middel met voorzichtigheid worden gebruikt

bij patiënten die allergisch zijn voor pinda's of soja.

4.5

Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie

Lacosamide moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten die worden behandeld met

geneesmiddelen waarvan bekend is dat deze in verband gebracht kunnen worden met een verlenging

van het PR-interval (waaronder natriumkanaalblokkerende anti-epileptica) en bij patiënten die worden

behandeld met antiaritmica. Echter, een subgroepanalyse bij klinische onderzoeken duidde niet op een

verdere verlenging van het PR-interval bij patiënten die naast lacosamide gelijktijdig carbamazepine

of lamotrigine gebruikten.

In-vitro-gegevens

Uit de gegevens blijkt over het algemeen dat lacosamide een laag interactiepotentieel heeft.

In-vitro-

onderzoek wijst erop dat de enzymen CYP1A2, CYP2B6 en CYP2C9 niet worden geïnduceerd en dat

CYP1A1, CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2D6 en CYP2E1 niet worden

geremd door lacosamide bij plasmaconcentraties die in klinisch onderzoek werden waargenomen. Een

in-vitro-onderzoek

toonde aan dat lacosamide in de darmen niet getransporteerd wordt door

P-glycoproteïne. Uit

in-vitro-gegevens

blijkt dat CYP2C9, CYP2C19 en CYP3A4 in staat zijn de

vorming van de O-desmethylmetaboliet te katalyseren.

In-vivo-gegevens

CYP2C19 en CYP3A4 worden door lacosamide niet in klinisch relevante mate geremd of

geïnduceerd. Lacosamide had geen invloed op de AUC van midazolam (gemetaboliseerd door

CYP3A4; dosering lacosamide 200 mg tweemaal daags) maar de C

max

van midazolam was enigszins

verhoogd (30%). Lacosamide had geen invloed op de farmacokinetiek van omeprazol

(gemetaboliseerd door CYP2C19 en CYP3A4; dosering lacosamide 300 mg tweemaal daags).

De CYP2C19-remmer omeprazol (40 mg eenmaal daags) gaf geen aanleiding tot een klinisch

significante verandering in de blootstelling aan lacosamide. Derhalve is het niet waarschijnlijk dat

matige CYP2C19-remmers in klinische relevante mate invloed hebben op de systemische blootstelling

aan lacosamide.

Voorzichtigheid is geboden bij de gelijktijdige behandeling met sterke remmers van CYP2C9 (bijv.

fluconazol) en CYP3A4 (bijv. itraconazol, ketoconazol, ritonavir, claritromycine), omdat dit kan

leiden tot een verhoogde systemische blootstelling aan lacosamide. Dergelijke interacties zijn niet

vivo

vastgesteld, maar zijn, gebaseerd op

in-vitro-gegevens,

mogelijk.

Sterke enzyminductoren zoals rifampicine of sint-janskruid (Hypericum perforatum) kunnen in

geringe mate de systemische blootstelling aan lacosamide verminderen. Het beginnen of stopzetten

van de behandeling met deze enzyminductoren moet daarom met voorzichtigheid plaatsvinden.

Anti-epileptica

In onderzoek naar interacties had lacosamide geen significante invloed op de plasmaconcentraties van

carbamazepine en valproïnezuur. De plasmaconcentraties van lacosamide werden niet door

carbamazepine en valproïnezuur beïnvloed. In farmacokinetische populatieanalyses in verschillende

leeftijdsgroepen werd geschat dat gelijktijdige behandeling met andere enzyminducerende anti-

epileptica (carbamazepine, fenytoïne, fenobarbital in verschillende doses) de totale systemische

blootstelling aan lacosamide met 25% deed dalen bij volwassenen en met 17% bij pediatrische

patiënten.

Orale anticonceptiva

In een onderzoek naar interacties werd geen klinisch relevante interactie waargenomen tussen

lacosamide en de orale anticonceptiva ethinyloestradiol en levonorgestrel. De

progesteronconcentraties werden niet beïnvloed wanneer de geneesmiddelen gelijktijdig werden

toegediend.

Overig

Onderzoek naar interacties toonde aan dat lacosamide geen effect had op de farmacokinetiek van

digoxine. Er was geen klinisch relevante interactie tussen lacosamide en metformine.

De gelijktijdige toediening van warfarine met lacosamide brengt geen klinisch relevante verandering

teweeg in de farmacokinetiek en farmacodynamiek van warfarine.

Hoewel er geen farmacokinetische gegevens zijn over de interactie van lacosamide met alcohol, kan

een farmacodynamisch effect niet worden uitgesloten.

Lacosamide heeft een lage eiwitbinding van minder dan 15%. Daarom worden klinisch relevante

interacties met andere geneesmiddelen door competitie om eiwitbindingsplaatsen onwaarschijnlijk

geacht.

4.6

Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding

Zwangerschap

Risico in verband met epilepsie en het gebruik van anti-epileptica in het algemeen.

Van alle anti-epileptica werd aangetoond dat in het nageslacht van behandelde vrouwen met epilepsie

de prevalentie van misvormingen twee- tot driemaal hoger ligt dan het percentage van ongeveer 3% in

de algehele populatie. In de behandelde populatie werd bij polytherapie een toename in misvormingen

waargenomen; de mate waarin dat het gevolg was van de behandeling en/of de aandoening werd

echter niet verklaard.

Bovendien mag een effectieve behandeling met anti-epileptica niet worden onderbroken, omdat

verergering van de aandoening voor zowel de moeder als de foetus nadelig is.

Risico in verband met het gebruik van lacosamide

Er zijn geen toereikende gegevens over het gebruik van lacosamide bij zwangere vrouwen. Uit

experimenteel onderzoek bij dieren bleken geen teratogene effecten bij ratten of konijnen, maar bij

maternaal toxische doses werd bij ratten en konijnen embryonale toxiciteit waargenomen (zie

rubriek 5.3). Het potentiële risico voor de mens is niet bekend.

Lacosamide mag niet tijdens de zwangerschap worden gebruikt, tenzij duidelijk noodzakelijk

(wanneer het voordeel voor de moeder duidelijk opweegt tegen het potentiële risico voor de foetus).

Wanneer vrouwen besluiten zwanger te worden, moet het gebruik van dit product zorgvuldig worden

heroverwogen.

Borstvoeding

Het is niet bekend of lacosamide in de moedermelk wordt uitgescheiden. Risico voor

pasgeborenen/zuigelingen kan niet worden uitgesloten. Bij dieronderzoek is aangetoond dat

lacosamide in de moedermelk wordt uitgescheiden. Uit voorzorg moet borstvoeding worden gestaakt

tijdens de behandeling met lacosamide.

Vruchtbaarheid

Er werden geen bijwerkingen waargenomen op de vruchtbaarheid of voortplanting bij de mannelijke

of vrouwelijke rat blootgesteld aan doses die plasmaconcentraties (AUC) opleverden die tot ongeveer

tweemaal groter zijn dan de humane plasma-AUC bij de maximale aanbevolen humane dosis.

4.7

Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen

Lacosamide heeft geringe tot matige invloed op de rijvaardigheid en op het vermogen om machines te

bedienen. Behandeling met lacosamide is in verband gebracht met duizeligheid of wazig zien.

Derhalve moet patiënten worden afgeraden om te rijden of om mogelijk gevaarlijke machines te

bedienen, totdat zij gewend zijn aan de effecten van lacosamide op hun vermogen dergelijke

handelingen uit te voeren.

4.8

Bijwerkingen

Samenvatting van het veiligheidsprofiel

Op basis van de analyse van gecombineerde placebogecontroleerde klinische onderzoeken met

adjuvante therapie bij 1308 patiënten met partieel beginnende aanvallen, werd door in totaal 61,9%

van de naar lacosamide gerandomiseerde patiënten en 35,2% van de naar placebo gerandomiseerde

patiënten melding gemaakt van ten minste 1 bijwerking. De meest frequent gemelde bijwerkingen

(≥10%) bij behandeling met lacosamide waren duizeligheid, hoofdpijn, misselijkheid en diplopie.

Deze waren doorgaans licht tot matig in intensiteit. Sommige waren dosisgerelateerd en konden

worden verlicht door de dosis te reduceren. De incidentie en ernst van de bijwerkingen ter plaatse van

het centrale zenuwstelsel en de gastro-intestinale bijwerkingen namen doorgaans na verloop van tijd

af.

In al deze gecontroleerde onderzoeken bedroeg het percentage patiënten dat de behandeling staakte als

gevolg van bijwerkingen 12,2% van de naar lacosamide gerandomiseerde patiënten en 1,6% van de

naar placebo gerandomiseerde patiënten. De meest voorkomende bijwerking die resulteerde in een

stopzetting van de behandeling met lacosamide was duizeligheid.

Bijwerkingen van het centrale zenuwstelsel zoals duizeligheid kunnen vaker voorkomen na een

oplaaddosis.

Op basis van de analyse van gegevens van een klinisch ‘non-inferiority’-onderzoek over monotherapie

die lacosamide met een Controlled Release (CR) van carbamazepine vergelijkt, waren de meest

gerapporteerde bijwerkingen (≥10%) van lacosamide hoofdpijn en duizeligheid. Het percentage

patiënten dat de behandeling staakte vanwege bijwerkingen was 10,6% van de patiënten die met

lacosamide behandeld werden en 15,6% van de patiënten die met carbamazepine CR behandeld

werden.

Het veiligheidsprofiel van lacosamide dat werd gemeld in een onderzoek uitgevoerd bij patiënten van

4 jaar oud en ouder met idiopathisch gegeneraliseerde epilepsie met primair gegeneraliseerde tonisch-

klonische aanvallen stemde overeen met het veiligheidsprofiel gemeld op basis van de gecombineerde

placebogecontroleerde klinische onderzoeken met partieel beginnende aanvallen. Bijkomende

bijwerkingen die zijn gemeld bij patiënten met primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen

waren myoklonische epilepsie (2,5% in de lacosamidegroep en 0% in de placebogroep) en ataxie

(3,3% in de lacosamidegroep en 0% in de placebogroep). De meest frequent gemelde bijwerkingen

waren duizeligheid en somnolentie. De meest voorkomende bijwerkingen die resulteerden in een

stopzetting van de behandeling met lacosamide waren duizeligheid en zelfmoordgedachten. Het

percentage patiënten dat de behandeling staakte vanwege bijwerkingen was 9,1% in de

lacosamidegroep en 4,1% in de placebogroep.

Tabellarisch gerangschikte bijwerkingen

De tabel hieronder toont de frequenties van bijwerkingen die in klinische onderzoeken en tijdens de

post-marketingervaring werden gemeld. De frequenties worden als volgt gedefinieerd: zeer vaak

(≥1/10), vaak (≥1/100 tot <1/10), soms (≥1/1000 tot <1/100), niet bekend (kan met de beschikbare

gegevens niet worden bepaald). Binnen iedere frequentiegroep worden bijwerkingen gerangschikt naar

afnemende ernst.

Systeem/orgaanklasse

Bloed- en

lymfestelselaandoeninge

Immuunsysteem-

aandoeningen

Zeer vaak

Vaak

Soms

Niet bekend

Agranulocytose

(1)

Geneesmiddelen-

overgevoeligheid

(1)

Geneesmiddel-

gerelateerde

huiduitslag met

eosinofilie en

systemische

symptomen

(DRESS)

(1,2)

Psychische stoornissen

Depressie

Verwardheidstoestand

Insomnia

(1)

Zenuwstelsel-

aandoeningen

Duizeligh

eid

Hoofdpijn

Oogaandoeningen

Evenwichtsorgaan- en

ooraandoeningen

Hartaandoeningen

Diplopie

Myoklonische

aanvallen

(3)

Ataxie

Evenwichtsstoornis

Geheugenzwakte

Cognitieve stoornis

Somnolentie

Tremor

Nystagmus

Hypo-esthesie

Dysartrie

Aandachtsstoornis

Paresthesie

Wazig zien

Vertigo

Tinnitus

Agressie

Agitatie

(1)

Eufore

gemoedstoestand

(1)

Psychotische

stoornis

(1)

Zelfmoordpoging

(1)

Zelfmoordgedachten

Hallucinatie

(1)

Syncope

(2)

Abnormale

coördinatie

Dyskinesie

Convulsie

Atrioventriculair

blok

(1,2)

Bradycardie

(1,2)

Boezemfibrilleren

(1,2)

Ventriculaire

tachyaritmie

(1)

Boezemfladderen

(1,2)

Maag-

darmstelselaandoeninge

Misselijkh

eid

Braken

Obstipatie

Flatulentie

Dyspepsie

Droge mond

Diarree

Lever- en

galaandoeningen

Huid- en onderhuid-

aandoeningen

Pruritus

Huiduitslag

(1)

Afwijkende

leverfunctietesten

(2)

Leverenzym

verhoogd (>2x

ULN)

(1)

Angio-oedeem

(1)

Urticaria

(1)

Stevens-Johnson-

syndroom

(1)

Toxische

epidermale

necrolyse

(1)

Loopstoornis

Asthenie

Vermoeidheid

Prikkelbaarheid

Dronken gevoel

Letsels, intoxicaties en

Vallen

verrichtingscomplicaties

Huidlaceratie

Contusie

(1)

Bijwerkingen gerapporteerd tijdens de post-marketingervaring.

(2)

Zie “Omschrijving van bijzondere bijwerkingen”.

(3)

Gerapporteerd in onderzoeken met primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen.

Omschrijving van bijzondere bijwerkingen

Het gebruik van lacosamide is in verband gebracht met een dosisafhankelijke verlenging van het

PR-interval. Er kunnen bijwerkingen optreden die verband houden met een verlenging van het

PR-interval (bijv. AV-blok, syncope, bradycardie).

Eerstegraads AV-blok werd in adjuvante klinische onderzoeken bij epilepsiepatiënten soms

gerapporteerd, met incidentiepercentages van 0,7%, 0%, 0,5% en 0% voor

respectievelijk 200 mg, 400 mg, 600 mg lacosamide of placebo. In deze studies werd geen

tweedegraads of hogere graad AV-blok waargenomen. In de post-marketingervaring werden wel

gevallen gemeld van tweede- en derdegraads AV-blok, die geassocieerd werden met een behandeling

met lacosamide. In het klinisch onderzoek over monotherapie waarin lacosamide met carbamazepine

CR vergeleken wordt, was de toename van het PR-interval tussen lacosamide en carbamazepine

vergelijkbaar.

Syncope werd in gecombineerde klinische onderzoeken over adjuvante therapie soms gerapporteerd,

waarbij het incidentiepercentage voor met lacosamide (n=944) behandelde epilepsiepatiënten (0,1%)

niet verschilde van dat met placebo (n=364) behandelde epilepsiepatiënten (0,3%). In het klinisch

onderzoek over monotherapie waarin lacosamide met carbamazepine CR vergeleken wordt, werd

syncope gerapporteerd bij 7/444 (1,6%) met lacosamide behandelde patiënten en bij 1/442 (0,2%) met

carbamazepine CR behandelde patiënten.

Boezemfibrilleren of boezemfladderen werden niet gerapporteerd in klinische

kortetermijnonderzoeken; maar van beiden werd wel melding gemaakt in open-label epilepsie-

onderzoeken en tijdens de post-marketingervaring.

Laboratoriumafwijkingen

In placebogecontroleerde onderzoeken bij volwassen patiënten met partieel beginnende aanvallen die,

gelijktijdig met lacosamide, 1 tot 3 anti-epileptica gebruikten, zijn afwijkende leverfunctietesten

waargenomen. Bij 0,7% (7/935) van de met lacosamide behandelde patiënten en 0% (0/356) van de

met placebo behandelde patiënten was sprake van verhogingen van ALAT tot ≥3x ULN.

Skeletspierstelsel- en

bindweefselaandoeninge

Algemene aandoeningen

en toedieningsplaats-

stoornissen

Spierspasmen

Multi-orgaan overgevoeligheidsreacties

Bij patiënten die met sommige anti-epileptica werden behandeld is melding gemaakt van multi-orgaan

overgevoeligheidsreacties (ook bekend als geneesmiddelgerelateerde huiduitslag met eosinofilie en

systemische symptomen, DRESS). Deze reacties komen op verschillende manieren tot uiting, maar

worden gekenmerkt door koorts en huiduitslag en kunnen in verband worden gebracht met de

betrokkenheid van verschillende orgaansystemen. Als een multi-orgaan overgevoeligheidsreactie

wordt vermoed, dient de behandeling met lacosamide te worden gestaakt.

Pediatrische patiënten

Het veiligheidsprofiel van lacosamide in placebogecontroleerde (zie onderzoeksgegevens in

rubriek 5.1) en open-label studies (n=408) bij gebruik als adjuvante therapie bij kinderen van 4 jaar

oud met partieel beginnende aanvallen, kwam overeen met het veiligheidsprofiel dat werd

waargenomen bij volwassenen, hoewel de frequentie van sommige bijwerkingen (slaperigheid, braken

en convulsie) hoger was en er bijkomende bijwerkingen (nasofaryngitis, pyrexie, faryngitis,

verminderde eetlust, lethargie en abnormaal gedrag) zijn gemeld bij pediatrische patiënten:

nasofaryngitis (15,7%), braken (14,7%), slaperigheid (14,0%), duizeligheid (13,5%), pyrexie (13,0%),

convulsie (7,8%), verminderde eetlust (5,9%), faryngitis (4,7%), lethargie (2,7%) en abnormaal gedrag

(1,7%).

Er werd door in totaal 67,8% van de naar lacosamide gerandomiseerde patiënten en 58,1% van de naar

placebo gerandomiseerde patiënten melding gemaakt van ten minste 1 bijwerking.

Gedrag, cognitie en emoties werden gemeten aan de hand van de vragenlijsten Achenbach CBCL en

BRIEF die werden afgenomen bij baseline en op verschillende momenten tijdens de studies en waren

over het algemeen stabiel tijdens de duur van de onderzoeken.

Ouderen

In de studie over monotherapie waarin lacosamide met carbamazepine CR vergeleken wordt, lijken de

soorten bijwerkingen gerelateerd aan lacosamide bij oudere patiënten (≥65 jaar) vergelijkbaar met die

bij patiënten jonger dan 65 jaar. Er werd echter een hogere incidentie (verschil van ≥5%) van

valpartijen, diarree en tremor gerapporteerd bij oudere patiënten in vergelijking met jongere volwassen

patiënten. De meest voorkomende, hartgerelateerde bijwerking die bij ouderen werd gerapporteerd,

vergeleken met de jongere volwassen populatie, was eerstegraads AV-blok. Bij lacosamide werd dit

bij 4,8% (3/62) van de oudere patiënten versus 1,6% (6/382) van de jongere volwassen patiënten

gerapporteerd. Het percentage stopzetting door bijwerkingen dat bij lacosamide werd vastgesteld

was 21,0% (13/62) bij oudere patiënten versus 9,2% (35/382) bij jongere volwassen patiënten. Deze

verschillen tussen ouderen en jongere volwassen patiënten waren vergelijkbaar met de bijwerkingen

die bij de actieve vergelijkingsgroep vastgesteld werden.

Melding van vermoedelijke bijwerkingen

Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op

deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico’s van het geneesmiddel voortdurend worden

gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen

te melden via het nationale meldsysteem zoals vermeld in

aanhangsel V.

4.9

Overdosering

Symptomen

De waargenomen symptomen na een accidentele of intentionele overdosis lacosamide hebben

hoofdzakelijk betrekking op het centrale zenuwstelsel en het maag-darmstelsel.



Het type bijwerkingen bij patiënten die blootgesteld waren aan doses hoger dan 400 mg

tot 800 mg vertoonde geen klinische verschillen met die bij patiënten die aanbevolen doseringen

lacosamide kregen toegediend.



Gerapporteerde reacties na een inname van meer dan 800 mg zijn duizeligheid, nausea, braken,

insulten (gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen, status epilepticus).

Hartgeleidingsstoornissen, shock en coma werden ook waargenomen. Een noodlottige afloop

werd gerapporteerd bij patiënten na de inname van een eenmalige acute overdosis van meerdere

grammen lacosamide.

Behandeling

Er bestaat geen specifiek tegengif voor een overdosis met lacosamide. Tot de behandeling van een

overdosis lacosamide behoren onder meer algemeen ondersteunende maatregelen en, indien nodig,

ook hemodialyse (zie rubriek 5.2).

5.1

FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN

Farmacodynamische eigenschappen

Farmacotherapeutische categorie: anti-epileptica, andere anti-epileptica; ATC-code: N03AX18

Werkingsmechanisme

Het werkzame bestanddeel, lacosamide (R-2-acetamido-N-benzyl-3-methoxypropionamide), is een

gefunctionaliseerd aminozuur.

Het exacte werkingsmechanisme waardoor lacosamide zijn anti-epileptisch effect bij de mens

uitoefent, is nog niet geheel verklaard. In

in vitro

elektrofysiologisch onderzoek werd aangetoond dat

lacosamide de langzame inactivering van spanningsafhankelijke natriumkanalen selectief versterkt,

wat resulteert in stabilisatie van hyperexciteerbare neuronale membranen.

Farmacodynamische effecten

In een breed spectrum diermodellen met partiële en primair gegeneraliseerde aanvallen beschermde

lacosamide tegen aanvallen en vertraagde het de ontwikkeling van ‘kindling’.

In niet-klinische experimenten vertoonde lacosamide in combinatie met levetiracetam, carbamazepine,

fenytoïne, valproaat, lamotrigine, topiramaat of gabapentine synergistische of aanvullende

anticonvulsieve effecten.

Klinische werkzaamheid en veiligheid (partieel beginnende aanvallen)

Volwassen patiënten

Monotherapie

De werkzaamheid van lacosamide als monotherapie werd vastgesteld in een dubbelblinde,

parallelgroep, ‘non-inferiority’-vergelijking met carbamazepine CR bij 886 patiënten van 16 jaar of

ouder met nieuw of recent gediagnosticeerde epilepsie. De patiënten moesten niet-geprovoceerde,

partieel beginnende aanvallen met of zonder secundaire generalisatie hebben. De patiënten werden

gerandomiseerd en kregen carbamazepine CR of lacosamide, in tabletvorm, in een verhouding

van 1:1. De dosis was gebaseerd op dosisrespons en varieerde van 400 tot 1200 mg/dag voor

carbamazepine CR en van 200 tot 600 mg/dag voor lacosamide. De behandeling duurde

maximaal 121 weken, afhankelijk van de respons.

De geschatte percentages voor het 6 maanden lang vrij zijn van aanvallen was 89,8% voor met

lacosamide behandelde patiënten en 91,1% voor met carbamazepine CR behandelde patiënten gebruik

makend van de Kaplan-Meier overlevingsanalyse. Het gecorrigeerde absolute verschil tussen de

behandelingen was -1,3% (95% BI: -5,5; 2,8). De Kaplan-Meier schattingen voor het 12 maanden lang

vrij zijn van aanvallen waren 77,8% voor met lacosamide behandelde patiënten en 82,7% voor met

carbamazepine CR behandelde patiënten.

De percentages voor het 6 maanden lang vrij zijn van aanvallen bij oudere patiënten vanaf 65 jaar

(62 patiënten voor lacosamide, 57 patiënten voor carbamazepine CR) waren vergelijkbaar tussen beide

behandelingsgroepen. De percentages waren ook vergelijkbaar met de percentages die bij de algehele

patiëntgroepen werden vastgesteld. Bij de oudere populatie was de onderhoudsdosis

lacosamide 200 mg/dag bij 55 patiënten (88,7%) en 400 mg/dag bij 6 patiënten (9,7%). Bij 1 patiënt

(1,6%) was de dosis verhoogd tot meer dan 400 mg/dag.

Conversie naar monotherapie

De werkzaamheid en veiligheid van lacosamide tijdens de conversie naar monotherapie werden

beoordeeld in een multicenter, dubbelblind, gerandomiseerd onderzoek met een historische

controlegroep. In deze studie werden 425 patiënten van 16 tot 70 jaar met ongecontroleerde, partieel

beginnende aanvallen en die stabiele doses van 1 of 2 gecommercialiseerde anti-epileptica namen,

gerandomiseerd om overgezet te worden op lacosamide monotherapie (ofwel 400 mg/dag

ofwel 300 mg/dag in een verhouding van 3:1). Bij behandelde patiënten die titratie voltooiden en anti-

epileptica begonnen af te bouwen (284 respectievelijk 99) werd monotherapie bij 71,5%

respectievelijk 70,7% van de patiënten voortgezet gedurende 57-105 dagen (mediaan: 71 dagen),

langer dan de beoogde observatieperiode van 70 dagen.

Adjuvante therapie

De werkzaamheid van lacosamide als adjuvante therapie in de aanbevolen dosis (200 mg per

dag, 400 mg per dag) werd vastgesteld in 3 gerandomiseerde, placebogecontroleerde klinische

onderzoeken in meerdere centra met een 12 weken durende onderhoudsperiode. In gecontroleerde

onderzoeken werd aangetoond dat ook een adjuvante behandeling met lacosamide 600 mg per dag

werkzaam was; hoewel de werkzaamheid vergelijkbaar was met 400 mg per dag, werd deze dosis,

vanwege bijwerkingen die verband hielden met het centrale zenuwstelsel en het maagdarmstelsel, door

de patiënten minder goed verdragen. Daarom wordt een dosis van 600 mg per dag niet aanbevolen. De

aanbevolen maximale dosis bedraagt 400 mg per dag. Deze onderzoeken, waaraan 1308 patiënten met

een voorgeschiedenis van gemiddeld 23 jaar partieel beginnende aanvallen deelnamen, werden

opgezet om de werkzaamheid en veiligheid van lacosamide te beoordelen bij gelijktijdige toediening

van 1 tot 3 anti-epileptica bij patiënten met ongecontroleerde partieel beginnende aanvallen, met of

zonder secundaire generalisatie. In totaal was de proportie proefpersonen met een reductie van 50% in

de aanvalsfrequentie 23%, 34% en 40% voor respectievelijk placebo, lacosamide 200 mg per dag en

lacosamide 400 mg per dag.

De farmacokinetiek en veiligheid van een enkele oplaaddosis intraveneus toegediende lacosamide

werden vastgesteld in een multicentrisch open-label onderzoek voor evaluatie van de veiligheid en

verdraagbaarheid van snelle initiatie van lacosamide d.m.v. een enkele intraveneuze oplaaddosis

(met 200 mg) gevolgd door orale toediening tweemaal daags (equivalent aan de intraveneuze dosis)

als adjuvante behandeling bij volwassen proefpersonen van 16-60 jaar met partieel beginnende

aanvallen.

Pediatrische patiënten

Partieel beginnende aanvallen hebben een vergelijkbare klinische expressie bij kinderen vanaf 4 jaar

en bij volwassenen. De werkzaamheid van lacosamide bij kinderen van 4 jaar en ouder is

geëxtrapoleerd uit gegevens van adolescenten en volwassenen met partieel beginnende aanvallen. Een

vergelijkbare respons werd verwacht op voorwaarde dat de pediatrische dosisaanpassingen toegepast

zijn (zie rubriek 4.2) en de veiligheid aangetoond is (zie rubriek 4.8).

De door dit extrapolatieprincipe ondersteunde werkzaamheid werd bevestigd in een dubbelblinde,

gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie. De studie bestond uit een baselineperiode

van 8 weken, gevolgd door een titratieperiode van 6 weken. In aanmerking komende patiënten waren

patiënten die een behandeling volgden met een stabiele dosis van 1 tot ≤ 3 anti-epileptica, die nog

steeds minstens 2 partieel beginnende aanvallen hadden in de 4 weken voorafgaand aan de screening

waarbij de aanvalsvrije fase nooit langer duurde dan 21 dagen in de periode van 8 weken voorafgaand

aan de overgang naar de baselineperiode, en die werden gerandomiseerd naar het krijgen van placebo

(n=172) of lacosamide (n=171).

Voor de dosering werd gestart met een dosis van 2 mg/kg/dag bij proefpersonen die minder dan 50 kg

wogen of 100 mg/dag bij proefpersonen die 50 kg of meer wogen verdeeld in 2 doses. Tijdens de

titratieperiode werden de doses lacosamide met wekelijkse intervallen aangepast in stappen

van 1 of 2 mg/kg/dag bij proefpersonen die minder dan 50 kg wegen of 50 of 100 mg/dag bij

proefpersonen die 50 kg of meer wegen, om tot het beoogde dosisbereik voor de onderhoudsperiode te

komen.

De proefpersonen moesten de minimaal beoogde dosis voor hun gewichtsklasse voor de

laatste 3 dagen van de titratieperiode hebben bereikt om in aanmerking te komen voor de

onderhoudsperiode van 10 weken. De dosis lacosamide diende gedurende de volledige

onderhoudsperiode stabiel te blijven bij de proefpersonen, of ze werden teruggetrokken en

overgebracht naar de periode voor geblindeerde dosisafbouw.

Tussen de lacosamidegroep en de placebogroep werd een statistisch significante (p=0,0003) en

klinisch relevante afname waargenomen van de frequentie van partieel beginnende aanvallen

per 28 dagen vanaf de baseline tot de onderhoudsperiode. De procentuele afname tegenover placebo

op basis van covariantieanalyse was 31,72% (95% -BI: 16,342; 44,277).

In totaal was het percentage proefpersonen met een afname van minstens 50% van de frequentie van

partieel beginnende aanvallen per 28 dagen vanaf de baseline tot de onderhoudsperiode 52,9% in de

lacosamidegroep, in vergelijking met 33,3% in de placebogroep.

De beoordeling van de kwaliteit van leven aan de hand van de

Pediatric Quality of Life Inventory

wees uit dat bij de proefpersonen in zowel de lacosamide- als de placebogroep de

gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven gedurende de volledige behandelingsperiode

vergelijkbaar en stabiel was.

Klinische werkzaamheid en veiligheid (primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen)

De werkzaamheid van lacosamide als adjuvante therapie bij patiënten van 4 jaar oud en ouder met

idiopathisch gegeneraliseerde epilepsie die primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen

hebben, werd vastgesteld in een 24 weken durend dubbelblind, gerandomiseerd, placebogecontroleerd,

multicentrisch onderzoek met parallelle groepen. Het onderzoek omvatte een historische

baselineperiode van 12 weken, een prospectieve baselineperiode van 4 weken en een

behandelingsperiode van 24 weken (die bestond uit een titratieperiode van 6 weken en een

onderhoudsperiode van 18 weken). In aanmerking komende patiënten die een behandeling volgden

met een stabiele dosis van 1 tot 3 anti-epileptica en die ten minste 3 gedocumenteerde primair

gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen hadden in de baselineperiode van in totaal 16 weken,

werden in een verhouding van 1:1 gerandomiseerd om lacosamide of placebo te krijgen (patiënten in

de full analysis set: lacosamide n=118, placebo n=121; waarvan 8 patiënten in de leeftijdsgroep van

≥ 4 tot < 12 jaar en 16 patiënten in de leeftijdsgroep van ≥ 12 tot < 18 jaar werden behandeld met

lacosamide en respectievelijk 9 en 16 patiënten met placebo).

De dosis van de patiënten werd getitreerd naar de voor de onderhoudsperiode beoogde dosis van

12 mg/kg/dag bij patiënten die minder dan 30 kg wogen, 8 mg/kg/dag bij patiënten die 30 tot minder

dan 50 kg wogen of 400 mg/dag bij patiënten die 50 kg of meer wogen.

Placebo

Variabele

n=121

parameter werkzaamheid

Tijd tot 2e primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanval

Mediaan (dagen)

77,0

95% BI

49,0, 128,0

Lacosamide – Placebo

Hazardratio

Lacosamide

n=118

0,540

Placebo

Lacosamide

Variabele

n=121

n=118

parameter werkzaamheid

95% BI

0,377, 0,774

p-waarde

< 0,001

Aanvalsvrijheid

Gestratificeerde Kaplan-Meier-

17,2

31,3

schatting (%)

95% BI

10,4, 24,0

22,8, 39,9

Lacosamide – Placebo

14,1

95% BI

3,2, 25,1

p-waarde

0,011

Opmerking: voor de lacosamidegroep kon de mediane tijd tot de tweede primair gegeneraliseerde

tonisch-klonische aanval niet worden geschat met Kaplan-Meier-methoden omdat ˃50% van de

patiënten geen tweede primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanval had voor dag 166.

De bevindingen in de pediatrische subgroep stemden overeen met de resultaten van de totale populatie

voor de primaire, secundaire en andere werkzaamheidseindpunten.

5.2

Farmacokinetische eigenschappen

Absorptie

Lacosamide wordt na orale toediening snel en volledig geabsorbeerd. De orale biologische

beschikbaarheid van lacosamide tabletten is ongeveer 100%. Na orale toediening neemt de

plasmaconcentratie van onveranderd lacosamide snel toe en de C

max

wordt ongeveer 0,5 tot 4 uur na

toediening bereikt. Voedsel is niet van invloed op de snelheid en mate van absorptie.

Distributie

Het distributievolume is ongeveer 0,6 l/kg. Lacosamide wordt voor minder dan 15% aan plasma-

eiwitten gebonden.

Biotransformatie

Van de dosis wordt 95% als lacosamide en metabolieten in de urine uitgescheiden. Het metabolisme

van lacosamide is nog niet volledig in beeld gebracht.

De belangrijkste in urine uitgescheiden verbindingen zijn onveranderd lacosamide (ongeveer 40% van

de dosis) en de O-desmethylmetaboliet voor minder dan 30%.

Een polaire fractie, waarvan wordt verondersteld dat het serinederivaten zijn, maakte in urine

ongeveer 20% van het totaal uit, maar werd slechts in kleine hoeveelheden (0-2%) in humaan plasma

van sommige proefpersonen gedetecteerd. In de urine werden kleine hoeveelheden (0,5-2%) andere

metabolieten aangetroffen.

Uit

in-vitro-gegevens

blijkt dat CYP2C9, CYP2C19 en CYP3A4 in staat zijn de vorming van de O-

desmethylmetaboliet te katalyseren, maar het voornaamste hierbij betrokken iso-enzym is

in vivo

niet

bevestigd. Er werd geen klinisch relevant verschil in lacosamide blootstelling waargenomen wanneer

de farmacokinetiek ervan in snelle metaboliseerders (EM’s, met een functioneel CYP2C19) en in trage

metaboliseerders (PM’s, zonder functioneel CYP2C19) werd vergeleken. Bovendien liet een

interactie-onderzoek met omeprazol (CYP2C19-remmer) geen klinisch relevante veranderingen in de

plasmaconcentraties van lacosamide zien, wat erop wijst dat de betekenis van deze metabolisatieroute

klein is. De plasmaconcentratie van O-desmethyl-lacosamide is ongeveer 15% van de concentratie van

lacosamide in plasma. Deze metaboliet heeft geen bekende farmacologische activiteit.

Eliminatie

Lacosamide wordt voornamelijk door renale excretie en biotransformatie uit de systemische circulatie

geëlimineerd. Na orale en intraveneuze toediening van radioactief gelabeld lacosamide werd

ongeveer 95% van de toegediende radioactiviteit in de urine teruggevonden en minder dan 0,5% in de

feces. De eliminatiehalfwaardetijd van lacosamide is ongeveer 13 uur. De farmacokinetiek is

dosisproportioneel en constant in de tijd, met een lage

intra-

interindividuele

variabiliteit. Na

toediening tweemaal daags worden na een periode van 3 dagen steady-state-plasmaconcentraties

bereikt. De plasmaconcentratie neemt met een accumulatiefactor van ongeveer 2 toe.

Een enkele oplaaddosis van 200 mg benadert steady-state-concentraties die vergelijkbaar zijn met een

orale toediening van 100 mg tweemaal daags.

Farmacokinetiek bij speciale patiëntengroepen

Geslacht

Uit klinisch onderzoek blijkt dat het geslacht geen klinisch significante invloed heeft op de

plasmaconcentraties van lacosamide.

Nierfunctiestoornis

In vergelijking met gezonde proefpersonen nam de AUC van lacosamide met ongeveer 30% toe bij

patiënten met een lichte en matig-ernstige nierfunctiestoornis en met 60% bij patiënten met een

ernstige nierfunctiestoornis en patiënten met een nieraandoening in het eindstadium waarbij

hemodialyse vereist was, terwijl de C

max

hetzelfde bleef.

Lacosamide wordt door hemodialyse effectief uit plasma verwijderd. Na een hemodialysebehandeling

van 4 uur was de AUC van lacosamide met ongeveer 50% gedaald. Daarom wordt na hemodialyse

aanvulling van de dosis aanbevolen (zie rubriek 4.2). Bij patiënten met een matig-ernstige tot ernstige

nierfunctiestoornis was de blootstelling aan de O-desmethylmetaboliet enkele malen verhoogd. Bij

patiënten met een nieraandoening in het eindstadium en in afwezigheid van hemodialyse waren de

spiegels verhoogd; tijdens de bemonstering gedurende 24 uur stegen de spiegels continue. Het is niet

bekend of bij personen met een nieraandoening in het eindstadium de verhoogde blootstelling aan de

metaboliet kan leiden tot bijwerkingen, maar een farmacologische werking van de metaboliet is niet

vastgesteld.

Leverfunctiestoornis

Bij proefpersonen met een matig-ernstige leverfunctiestoornis (Child-Pugh B) werden hogere

plasmaconcentraties lacosamide waargenomen (een ongeveer 50% hogere AUC

norm

). De hogere

blootstelling was gedeeltelijk het gevolg van de verminderde nierfunctie van de onderzochte

proefpersonen. Het werd geschat dat de daling van de niet-renale klaring bij de patiënten die aan het

onderzoek deelnamen, een stijging van 20% in de AUC van lacosamide veroorzaakte. Bij patiënten

met een ernstige leverfunctiestoornis is de farmacokinetiek van lacosamide niet beoordeeld (zie

rubriek 4.2).

Ouderen (ouder dan 65 jaar)

In een onderzoek bij oudere mannen en vrouwen, waaronder 4 patiënten ouder dan 75 jaar, was,

vergeleken met jonge mannen, de AUC met respectievelijk ongeveer 30 en 50% verhoogd. Dit houdt

gedeeltelijk verband met een lager lichaamsgewicht. Het genormaliseerde verschil voor wat betreft het

lichaamsgewicht was respectievelijk 26 en 23%. Een verhoogde variabiliteit in blootstelling werd ook

waargenomen. In deze studie was bij oudere proefpersonen de renale klaring van lacosamide slechts

licht verminderd.

Een algemene dosisvermindering wordt niet nodig geacht, tenzij sprake is van een verminderde

nierfunctie (zie rubriek 4.2).

Pediatrische patiënten

Het pediatrische farmacokinetische profiel van lacosamide werd vastgesteld in een farmacokinetische

populatieanalyse met behulp van beperkte plasmaconcentratiegegevens verkregen in één

placebogecontroleerde, gerandomiseerde studie en drie open-label studies bij 414 kinderen met

epilepsie van 6 maanden tot 17 jaar. De toegediende doses lacosamide varieerden

van 2 tot 17,8 mg/kg/dag bij een tweemaaldaagse inname, met een maximum van 600 mg/dag voor

kinderen met een gewicht van 50 kg of meer.

De plasmaklaring werd geschat op 1,04 l/u, 1,32 l/u en 1,86 l/u voor kinderen met een gewicht van

respectievelijk 20 kg, 30 kg en 50 kg. Ter vergelijking, de plasmaklaring bij volwassen patiënten (met

een lichaamsgewicht van 70 kg) werd geschat op 1,92 l/u.

Een farmacokinetische populatieanalyse met behulp van beperkte farmacokinetische monsters uit een

onderzoek met primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen liet een vergelijkbare

blootstelling zien bij patiënten met primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen en bij

patiënten met partieel beginnende aanvallen.

5.3

Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek

In toxiciteitsonderzoek waren de verkregen plasmaconcentraties van lacosamide gelijk aan of slechts

marginaal hoger dan die werden waargenomen bij patiënten die met lacosamide werden behandeld,

waardoor kleine of niet-bestaande marges voor menselijke blootstelling resteren.

In een onderzoek bij onder narcose gebrachte honden op het gebied van veiligheidsfarmacologie werd

na intraveneuze toediening van lacosamide, zeer waarschijnlijk als gevolg van een cardiodepressieve

werking, een voorbijgaande toename van het PR-interval en de duur van het QRS-complex en een

daling van de bloeddruk aangetoond. Deze voorbijgaande veranderingen traden op in hetzelfde

concentratiebereik als na de aanbevolen maximale klinische dosering. Bij onder narcose gebrachte

honden en Cynomolgus apen werden bij intraveneuze doses van 15-60 mg/kg een verlangzaming van

de boezem- en kamergeleiding, atrioventriculair blok en atrioventriculaire dissociatie waargenomen.

In de studies op het gebied van toxiciteit bij herhaalde dosering werden vanaf ongeveer 3 maal de

menselijke blootstelling bij ratten lichte reversibele leververanderingen waargenomen. Tot deze

veranderingen behoorden een hoger orgaangewicht, hypertrofie van hepatocyten, een toename van de

serumconcentraties van leverenzymen en een toename van totaal cholesterol en triglyceriden.

Afgezien van de hypertrofie van hepatocyten werden geen verdere histopathologische veranderingen

waargenomen.

In onderzoek naar reproductie- en ontwikkelingstoxiciteit bij knaagdieren en konijnen werden bij

ratten bij maternale toxische dosis, overeenkomend met systemische blootstellingsniveaus die

vergelijkbaar zijn met de verwachte klinische blootstelling, geen teratogene effecten waargenomen,

maar wel een toename van het aantal doodgeboren jongen en van de sterfte van de jongen in de

peripartumperiode en van een enigszins gereduceerde hoeveelheid levend geboren jongen per nest en

een lager lichaamsgewicht van de jongen. Omdat bij dieren geen hogere blootstellingniveaus konden

worden getest vanwege de maternale toxiciteit zijn de gegevens onvoldoende voor het volledig

karakteriseren van het embryo-/foetotoxisch en teratogeen potentieel van lacosamide.

Uit onderzoek bij ratten bleek dat lacosamide en/of zijn metabolieten snel de placentaire barrière

passeren. Bij jonge ratten en honden verschillen de vormen van toxiciteit kwalitatief niet van de

vormen van toxiciteit die bij volwassen dieren worden waargenomen. Bij jonge ratten werd een lager

lichaamsgewicht waargenomen bij systemische blootstellingsniveaus die gelijkwaardig waren aan de

verwachte klinische blootstelling. Bij jonge honden begonnen tijdelijke en dosisgerelateerde klinische

symptomen van het centraal zenuwstelsel zichtbaar te worden bij systemische blootstellingen onder de

verwachte klinische blootstelling.

6.1

FARMACEUTISCHE GEGEVENS

Lijst van hulpstoffen

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

Tabletkern

microkristallijne cellulose

hydroxypropylcellulose-L

hydroxypropylcellulose (laag gesubstitueerd)

watervrij colloïdaal siliciumdioxide

crospovidon

magnesiumstearaat

Tabletomhulling

polyvinylalcohol

polyethyleenglycol

talk

titaandioxide (E171)

rood ijzeroxide (E172)

zwart ijzeroxide (E172)

indigotine (E132)

lecithine (soja)

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

Tabletkern

microkristallijne cellulose

hydroxypropylcellulose-L

hydroxypropylcellulose (laag gesubstitueerd)

watervrij colloïdaal siliciumdioxide

crospovidon

magnesiumstearaat

Tabletomhulling

polyvinylalcohol

polyethyleenglycol

talk

titaandioxide (E171)

lecithine (soja)

geel ijzeroxide (E172)

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

Tabletkern

microkristallijne cellulose

hydroxypropylcellulose-L

hydroxypropylcellulose (laag gesubstitueerd)

watervrij colloïdaal siliciumdioxide

crospovidon

magnesiumstearaat

Tabletomhulling

polyvinylalcohol

polyethyleenglycol

talk

titaandioxide (E171)

lecithine (soja)

rood ijzeroxide (E172)

zwart ijzeroxide (E172)

geel ijzeroxide (E172)

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

Tabletkern

microkristallijne cellulose

hydroxypropylcellulose-L

hydroxypropylcellulose (laag gesubstitueerd)

watervrij colloïdaal siliciumdioxide

crospovidon

magnesiumstearaat

Tabletomhulling

polyvinylalcohol

polyethyleenglycol

talk

titaandioxide (E171)

lecithine (soja)

indigotine (E132)

6.2

Gevallen van onverenigbaarheid

Niet van toepassing.

6.3

2 jaar.

6.4

Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren

Houdbaarheid

Voor dit geneesmiddel zijn er geen speciale bewaarcondities.

6.5

Aard en inhoud van de verpakking

Blisterverpakkingen van PVC-PVdC/Aluminium.

Verpakkingen van 14, 56, 60 of 168 tabletten.

Verpakkingen van 14x1 of 56x1 tablet in geperforeerde eenheidsdosisblisters.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

6.6

Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen

Geen bijzondere vereisten voor verwijdering.

HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

Accord Healthcare S.L.U.

World Trade Center, Moll de Barcelona, s/n,

Edifici Est 6ª planta,

08039 Barcelona,

Spanje

NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

EU/1/17/1230/001-004

EU/1/17/1230/017-018

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

EU/1/17/1230/005-008

EU/1/17/1230/019-020

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

EU/1/17/1230/009-012

EU/1/17/1230/021-022

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

EU/1/17/1230/013-016

EU/1/17/1230/023-024

DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN

DE VERGUNNING

Datum van eerste verlening van de vergunning: 18 september 2017

Datum van laatste verlenging:

10.

DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST

Gedetailleerde informatie over dit geneesmiddel is beschikbaar op de website van het Europees

Geneesmiddelenbureau:

http://www.ema.europa.eu/

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Behandelingsstartpakket (uitsluitend voor adolescenten en kinderen met een gewicht van 50 kg of

meer en volwassenen)

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 50 mg lacosamide.

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 100 mg lacosamide.

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 150 mg lacosamide.

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

Een filmomhulde tablet bevat 200 mg lacosamide.

Hulpstof met bekend effect

50 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,105 mg lecithine (soja)

100 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,210 mg lecithine (soja)

150 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,315 mg lecithine (soja)

200 mg: elke filmomhulde tablet bevat 0,420 mg lecithine (soja)

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Filmomhulde tablet

Lacosamide Accord 50 mg filmomhulde tabletten

Roze, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 10,3 x 4,8 mm, met de opdruk "L" op de ene kant en

"50" op de andere kant.

Lacosamide Accord 100 mg filmomhulde tabletten

Donkergele, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 13,0 x 6,0 mm, met de opdruk "L" op de ene

kant en "100" op de andere kant.

Lacosamide Accord 150 mg filmomhulde tabletten

Zalmkleurige, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 15,0 x 6,9 mm, met de opdruk "L" op de ene

kant en "150" op de andere kant.

Lacosamide Accord 200 mg filmomhulde tabletten

Blauwe, ovale filmomhulde tabletten van ongeveer 16,4 x 7,6 mm, met de opdruk "L" op de ene kant

en "200" op de andere kant.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Lacosamide Accord is geïndiceerd als monotherapie voor de behandeling van partieel beginnende

aanvallen, met of zonder secundaire generalisatie bij adolescenten en kinderen vanaf 4 jaar met een

gewicht van 50 kg of meer en bij volwassenen met epilepsie.

Lacosamide Accord is geïndiceerd als adjuvante therapie



voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen, met of zonder secundaire

generalisatie, bij adolescenten en kinderen vanaf 4 jaar die 50 kg of meer wegen en bij

volwassenen met epilepsie.



voor de behandeling van primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen bij

adolescenten en kinderen vanaf 4 jaar die 50 kg of meer wegen en bij volwassenen met

idiopathisch gegeneraliseerde epilepsie.

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Lacosamide moet tweemaal daags (gewoonlijk eenmaal ’s ochtends en eenmaal ’s avonds) worden

ingenomen.

Lacosamide kan met of zonder voedsel worden ingenomen.

Indien een dosis wordt vergeten, dient de patiënt de instructie te krijgen dat de vergeten dosis

onmiddellijk moet worden ingenomen en dat de volgende dosis lacosamide op het gebruikelijke

tijdstip moet worden ingenomen. Als de patiënt de vergeten dosis opmerkt op het moment dat er

minder dan 6 uur resteert voor de volgende geplande dosis, dient de patiënt de instructie te krijgen dat

hij/zij moet wachten met het innemen van de volgende dosis lacosamide tot het gebruikelijke tijdstip.

Patiënten mogen geen dubbele dosis nemen.

Adolescenten en kinderen met een gewicht van 50 kg of meer en volwassenen

Monotherapie (voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen)

De aanbevolen aanvangsdosis is tweemaal daags 50 mg, die na een week verhoogd dient te worden tot

een therapeutische aanvangsdosis van tweemaal daags 100 mg.

Behandeling met lacosamide kan ook gestart worden met een dosis van tweemaal daags 100 mg, ter

beoordeling door de arts die de afweging maakt tussen de vereiste vermindering van het aantal

aanvallen versus de mogelijke bijwerkingen.

Afhankelijk van de respons en verdraagbaarheid kan de onderhoudsdosis verder worden verhoogd met

wekelijkse intervallen van tweemaal daags 50 mg (100 mg/dag) tot een maximale aanbevolen

dagelijkse dosis van tweemaal daags 300 mg (600 mg/dag).

Bij patiënten die een dosis bereikt hebben die hoger is dan 400 mg/dag en die een bijkomend anti-

epilepticum nodig hebben, moet de onderstaande aanbevolen dosering voor adjuvante therapie

gevolgd worden.

Adjuvante therapie (voor de behandeling van partieel beginnende aanvallen of voor de behandeling

van primair gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen)

De aanbevolen aanvangsdosis is tweemaal daags 50 mg, die na een week verhoogd dient te worden tot

een therapeutische aanvangsdosis van tweemaal daags 100 mg.

Afhankelijk van de respons en verdraagbaarheid kan de onderhoudsdosis verder worden verhoogd met

wekelijkse intervallen van tweemaal daags 50 mg (100 mg/dag) tot een maximale aanbevolen

dagelijkse dosis van 400 mg (tweemaal daags 200 mg).

Het Lacosamide Accord behandelingsstartpakket bevat 4 verschillende verpakkingen (een voor elke

tabletsterkte) met elk 14 tabletten, voor de eerste 2 tot 4 weken therapie, afhankelijk van de respons en

tolerantie van de patiënt. De verpakkingen hebben de opdruk ‘week 1 (2, 3 of 4)’.

Op de eerste dag van de behandeling start de patiënt met tweemaal daags een Lacosamide Accord

50 mg tablet. Gedurende de tweede week neemt de patiënt tweemaal daags een Lacosamide Accord

100 mg tablet in.

Afhankelijk van de respons en tolerantie kan in de derde week tweemaal daags een Lacosamide

Accord 150 mg tablet en in de vierde week tweemaal daags een Lacosamide Accord 200 mg tablet

worden ingenomen.

Stopzetting

In overeenstemming met de huidige klinische praktijk wordt aanbevolen dat, wanneer met het gebruik

van lacosamide moet worden gestopt, dit geleidelijk plaatsvindt (bijv. afbouwen van de dagelijkse

dosis met 200 mg per week).

Bij patiënten die ernstige hartritmestoornissen ontwikkelen, moet men het klinisch voordeel afwegen

tegen het risico. Indien nodig moet men lacosamide stopzetten.

Speciale patiëntgroepen

Ouderen (ouder dan 65 jaar)

Bij oudere patiënten is geen dosisreductie noodzakelijk. Een leeftijdsgebonden verminderde

nierklaring met een stijging van de AUC-spiegels zou moeten worden overwogen bij oudere patiënten

(zie de paragraaf ‘Nierfunctiestoornis’ hieronder en rubriek 5.2). De klinische gegevens bij oudere

patiënten met epilepsie zijn beperkt, in het bijzonder voor doses hoger dan 400 mg/dag (zie

rubriek 4.4, 4.8, en 5.1).

Nierfunctiestoornis

Bij volwassen en pediatrische patiënten met een lichte tot matig-ernstige nierfunctiestoornis (CL

>30 ml/min) is geen aanpassing van de dosis nodig. Bij pediatrische patiënten met een gewicht

van 50 kg of meer en bij volwassen patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis (CL

≤30 ml/min)

of met een nierziekte in het eindstadium wordt een maximale dosis van 250 mg/dag aanbevolen. Bij

pediatrische patiënten met een gewicht van minder dan 50 kg met een ernstige nierfunctiestoornis

(CL

≤30 ml/min) of met een nierziekte in het eindstadium wordt een verlaging van de maximale

dosis met 25% aanbevolen. Voor alle patiënten die hemodialyse nodig hebben wordt een supplement

van maximaal 50% van de verdeelde dagelijkse dosis, direct na afloop van de hemodialyse,

aanbevolen. Behandeling van patiënten met een nierziekte in het eindstadium dient met de nodige

voorzichtigheid plaats te vinden vanwege de beperkte klinische ervaring en de accumulatie van een

metaboliet (met een niet bekende farmacologische activiteit). Bij alle patiënten met een

nierfunctiestoornis moet de dosistitratie met de nodige voorzichtigheid worden uitgevoerd (zie

rubriek 5.2).

Leverfunctiestoornis

Bij pediatrische patiënten met een gewicht van 50 kg of meer en bij volwassen patiënten met een

lichte tot matig-ernstige leverfunctiestoornis wordt een maximale dosis van 300 mg/dag aanbevolen.

Bij deze patiënten moet de dosistitratie met de nodige voorzichtigheid plaatsvinden waarbij rekening

moet worden gehouden met eventueel gelijktijdig bestaande nierfunctiestoornis. Op basis van

gegevens bij volwassenen dient bij pediatrische patiënten met een gewicht van minder dan 50 kg met

een lichte tot matig-ernstige leverfunctiestoornis, een verlaging van de maximale dosis met 25% te

worden toegepast. De farmacokinetiek van lacosamide is niet geëvalueerd bij patiënten met een

ernstige leverfunctiestoornis (zie rubriek 5.2). Lacosamide mag enkel aan volwassen en pediatrische

patiënten met een ernstige leverfunctiestoornis toegediend worden als er rekening mee wordt

gehouden dat de verwachte therapeutische voordelen tegen de potentiële risico’s opwegen. Door de

ziekteactiviteit en de potentiële bijwerkingen bij de patiënt aandachtig te observeren kan

dosisaanpassing nodig zijn.

Pediatrische patiënten

Adolescenten en kinderen met een gewicht van 50 kg of meer

De dosis bij adolescenten en kinderen met een gewicht van 50 kg of meer is gelijk aan die bij

volwassenen (zie hierboven).

Kinderen (vanaf 4 jaar) en adolescenten met een gewicht van minder dan 50 kg

Deze farmaceutische vorm is niet geschikt voor deze categorie patiënten.

Kinderen jonger dan 4 jaar

De veiligheid en werkzaamheid van lacosamide bij kinderen jonger dan 4 jaar is nog niet vastgesteld.

Er zijn geen gegevens beschikbaar.

Wijze van toediening

Lacosamide filmomhulde tabletten moeten oraal ingenomen worden. Lacosamide kan met of zonder

voedsel ingenomen worden.

4.3

Contra-indicaties

Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen of