Je bent hier:

Bijsluiters
Revinty Ellipta 92 µg - 22 µg

Revinty ellipta 92 µg - 22 µg

Lees de ervaringen met Revinty Ellipta 92 µg - 22 µg

Deel jouw ervaring met dit medicijn

BIJLAGE I

SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Revinty Ellipta 92 microgram /22 microgram inhalatiepoeder, voorverdeeld.

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Iedere enkelvoudige inhalatie biedt een afgegeven dosis (de dosis die het mondstuk verlaat) van

92 microgram fluticasonfuroaat en 22 microgram vilanterol (als trifenataat). Dit komt overeen met een

voorverdeelde dosis van 100 microgram fluticasonfuroaat en 25 microgram vilanterol (als trifenataat).

Hulpstof(fen) met bekend effect

Elke afgegeven dosis bevat ongeveer 25 mg lactosemonohydraat.

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Inhalatiepoeder, voorverdeeld

(Inhalatiepoeder).

Wit poeder in een lichtgrijze inhalator met een gele beschermkap van het mondstuk en een dosisteller.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Astma

Revinty Ellipta is geïndiceerd voor de reguliere behandeling van astma bij volwassenen en adolescenten van

12 jaar en ouder voor wie het gebruik van een gecombineerd geneesmiddel (langwerkende bèta

-agonist en

inhalatiecorticosteroïde) geschikt is:

•

patiënten bij wie de astma onvoldoende onder controle is met inhalatiecorticosteroïden en

geïnhaleerde kortwerkende bèta

-agonisten 'naar behoefte'

•

patiënten bij wie de astma reeds voldoende onder controle is met zowel een inhalatiecorticosteroïde als

een geïnhaleerde langwerkende bèta

-agonist

COPD (chronische obstructieve longziekte)

Revinty Ellipta is geïndiceerd voor de symptomatische behandeling van volwassenen met COPD met een

FEV

<70% van de voorspelde normale waarde (na bronchusverwijder) met een geschiedenis van

exacerbaties ondanks regelmatige bronchusverwijdende behandeling.

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Astma

Patiënten met astma moeten de sterkte van Revinty Ellipta voorgeschreven krijgen waarin de dosis

fluticasonfuroaat (FF) passend is bij de ernst van hun aandoening. Artsen moeten zich ervan bewust zijn dat

bij patiënten met astma, fluticasonfuroaat (FF) 100 microgram eenmaal daags ongeveer vergelijkbaar is met

fluticasonpropionaat (FP) 250 microgram tweemaal daags, terwijl FF 200 microgram eenmaal daags

ongeveer vergelijkbaar is met FP 500 microgram tweemaal daags.

Volwassenen en adolescenten van 12 jaar en ouder

Een startdosering van één inhalatie Revinty Ellipta 92/22 microgram eenmaal daags dient te worden

overwogen voor volwassenen en adolescenten van 12 jaar en ouder die een lage tot gemiddelde dosis

geïnhaleerde corticosteroïden nodig hebben in combinatie met een langwerkende bèta

-agonist. Als bij

patiënten niet voldoende controle wordt bereikt met Revinty Ellipta 92/22 microgram, kan de dosis worden

verhoogd tot 184/22 microgram, wat een extra verbetering van de astmacontrole kan bieden.

Patiënten dienen regelmatig opnieuw te worden beoordeeld door een beroepsbeoefenaar in de

gezondheidszorg, zodat de sterkte van fluticasonfuroaat/vilanterol die zij krijgen optimaal blijft; deze mag

alleen worden gewijzigd op medisch advies. De dosis moet worden getitreerd naar de laagste dosis waarbij

een effectieve controle van de symptomen wordt behouden.

Revinty Ellipta 184/22 microgram dient te worden overwogen voor volwassenen en adolescenten van 12 jaar

en ouder die een hogere dosis geïnhaleerde corticosteroïden nodig hebben in combinatie met een

langwerkende bèta

-agonist.

Patiënten ervaren doorgaans een verbetering van de longfunctie binnen 15 minuten na het inhaleren van

Revinty Ellipta. De patiënt dient echter verteld te worden dat een regelmatig dagelijks gebruik noodzakelijk

is om de astmasymptomen onder controle te houden en dat het gebruik moet worden voortgezet zelfs

wanneer hij/zij geen symptomen heeft.

Als symptomen optreden in de periode tussen doseringen dient een geïnhaleerde, kortwerkende bèta

-agonist

te worden genomen voor directe verlichting.

Kinderen jonger dan 12 jaar

De veiligheid en werkzaamheid van Revinty Ellipta bij kinderen jonger dan 12 jaar is nog niet vastgesteld voor

de indicatie astma.

Er zijn geen gegevens beschikbaar.

COPD

Volwassenen van 18 jaar en ouder

Eén inhalatie van Revinty Ellipta 92/22 microgram eenmaal daags.

Revinty Ellipta 184/22 microgram is niet geïndiceerd voor patiënten met COPD. Er is geen extra voordeel

van de dosis van 184/22 microgram in vergelijking met de dosis van 92/22 microgram en er bestaat een

mogelijk verhoogd risico op pneumonie en systemische corticosteroïdegerelateerde bijwerkingen (zie

rubrieken 4.4 en 4.8).

Patiënten ervaren doorgaans een verbetering van de longfunctie binnen 16-17 minuten na het inhaleren van

Revinty Ellipta.

Pediatrische patiënten

Er is geen relevante toepassing van Revinty Ellipta bij pediatrische patiënten voor de indicatie COPD.

Speciale populaties

Ouderen (>65 jaar)

Er is geen dosisaanpassing nodig voor deze populatie (zie rubriek 5.2).

Nierfunctiestoornis

Er is geen dosisaanpassing nodig voor deze populatie (zie rubriek 5.2).

Leverfunctiestoornis

Onderzoeken bij proefpersonen met een lichte, matige of ernstige leverfunctiestoornis toonden een verhoging

van de systemische blootstelling aan fluticasonfuroaat (zowel C

max

als AUC) (zie rubriek 5.2).

Voorzichtigheid is geboden bij toediening aan patiënten met een leverfunctiestoornis die een groter risico

lopen op systemische bijwerkingen die verband houden met corticosteroïden.

Voor patiënten met een matige of ernstige leverfunctiestoornis is de maximale dosis 92/22 microgram (zie

rubriek 4.4).

Wijze van toediening

Revinty Ellipta is uitsluitend bestemd voor inhalatie.

Het moet iedere dag op hetzelfde tijdstip worden toegediend.

De uiteindelijke beslissing over toediening 's avonds of 's ochtends moet worden overgelaten aan de arts.

Indien een dosis wordt gemist, moet de volgende dosis de volgende dag op de gebruikelijke tijd worden

genomen.

Als de inhalator in de koelkast wordt bewaard, dan moet de inhalator gedurende ten minste één uur voor

toediening op kamertemperatuur kunnen komen.

Wanneer de inhalator voor het eerst wordt gebruikt, hoeft niet gecontroleerd te worden of die goed werkt. De

inhalator hoeft ook niet op een speciale wijze geprepareerd te worden voor gebruik. De stapsgewijze

instructies moeten gevolgd worden.

De Ellipta-inhalator is verpakt in een bakje samen met een zakje met droogmiddel om vochtigheid tegen te

gaan. Het zakje droogmiddel moet weggegooid worden en mag niet worden geopend, opgegeten of

geïnhaleerd.

De patiënt moet worden geïnstrueerd het bakje niet te openen totdat hij klaar is om een dosis te inhaleren.

Als de inhalator uit het bakje wordt gehaald, staat die in de ‘gesloten’ positie. De ‘Weggooien op’ datum

moet op het etiket van de inhalator genoteerd worden in de daarvoor bestemde ruimte. De ‘Weggooien op’

datum is 6 weken na de datum waarop het bakje geopend werd. Vanaf deze datum mag de inhalator niet

meer gebruikt worden. Het bakje mag na openen worden weggegooid.

Na de inhalatie moeten de patiënten hun mond spoelen met water zonder dit door te slikken.

De hieronder weergegeven stapsgewijze instructies voor de Ellipta-inhalator met 30 doses (voorraad voor 30

dagen) gelden ook voor de Ellipta-inhalator met 14 doses (voorraad voor 14 dagen).

Instructies voor gebruik

Lees dit voordat u begint

Als de beschermkap van de inhalator wordt geopend en gesloten zonder het geneesmiddel te inhaleren, zal de

dosis verloren gaan. De verloren dosis wordt veilig vastgehouden in de inhalator, maar is niet meer

beschikbaar om te inhaleren.

Het is niet mogelijk om tijdens één inhalatie per ongeluk extra geneesmiddel of een dubbele dosis te nemen.

Hoe wordt een dosis klaargemaakt?

Open de beschermkap wanneer u gereed bent om een dosis te inhaleren.

De inhalator niet schudden.

Schuif de beschermkap naar beneden tot u een

'klik'

hoort.

Het geneesmiddel kan nu worden geïnhaleerd. De dosisteller telt met 1 af om dit te bevestigen.

Als de dosisteller niet aftelt wanneer u de

'klik'

hoort, zal de inhalator geen geneesmiddel afgeven. Breng de

inhalator terug naar een apotheker voor advies.

Hoe wordt het geneesmiddel geïnhaleerd?

Houd de inhalator bij uw mond vandaan en adem zo diep mogelijk uit.

Niet uitademen in de inhalator.

Plaats het mondstuk tussen uw lippen en sluit uw lippen er stevig omheen.

Blokkeer de luchtopening niet met uw vingers.

Adem eenmaal lang, gelijkmatig en diep in. Houd uw adem vervolgens zo lang mogelijk in (ten minste 3-4

seconden).

•

Haal de inhalator uit uw mond.

Adem langzaam en rustig uit.

Het kan zijn dat u het geneesmiddel niet proeft of voelt, zelfs niet als u de inhalator op de juiste manier

gebruikt.

Als u het mondstuk wilt schoonmaken, gebruik dan een

droog doekje voordat

u de beschermkap sluit.

Sluit de inhalator en spoel uw mond

Schuif de beschermkap zo ver mogelijk omhoog om het mondstuk te bedekken.

Spoel uw mond met water nadat u de inhalator heeft gebruikt en slik het niet in.

Hierdoor wordt het minder waarschijnlijk dat u een pijnlijke mond of keel als bijwerking krijgt.

4.3

Contra-indicaties

Overgevoeligheid voor de werkzame stof(fen) of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstof(fen).

4.4

Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik

Verslechtering van de ziekte

Fluticasonfuroaat/vilanterol mag niet worden gebruikt voor de behandeling van acute astmasymptomen of

een acute exacerbatie van COPD, waarvoor een kortwerkende bronchusverwijder nodig is. Toenemend

gebruik van kortwerkende bronchusverwijders voor het verlichten van symptomen wijst op een

verslechtering van de controle en patiënten dienen dan beoordeeld te worden door een arts.

Patiënten moeten niet stoppen met de behandeling met fluticasonfuroaat/vilanterol voor astma of COPD

zonder toezicht door een arts, omdat symptomen kunnen terugkomen na staken van de behandeling.

Astmagerelateerde bijwerkingen en exacerbaties kunnen optreden tijdens de behandeling met

fluticasonfuroaat/vilanterol. Aan patiënten moet worden gevraagd door te gaan met de behandeling, maar

wel een arts te raadplegen als de astmasymptomen niet onder controle gebracht worden of verergeren na het

begin van de behandeling met Revinty Ellipta.

Paradoxaal bronchospasme

Een paradoxaal bronchospasme kan optreden met een directe toename van piepende ademhaling na inhalatie.

Dit moet direct worden behandeld met een kortwerkende geïnhaleerde bronchusverwijder. Gebruik van

Revinty Ellipta moet direct worden gestaakt, de patiënt moet worden beoordeeld en indien nodig moet een

andere behandeling worden ingesteld.

Cardiovasculaire effecten

Cardiovasculaire effecten zoals hartritmestoornissen, bijv. supraventriculaire tachycardie en extrasystolen

kunnen worden waargenomen bij sympathicomimetische geneesmiddelen, waaronder Revinty Ellipta. In een

placebogecontroleerd onderzoek bij personen met een matige COPD en een voorgeschiedenis van, of een

toegenomen risico op cardiovasculaire aandoeningen, was er geen toename in het risico van cardiovasculaire

gebeurtenissen bij patiënten die fluticasonfuroaat/vilanterol kregen in vergelijking met placebo (zie rubriek

5.1). Er is echter voorzichtigheid geboden bij het gebruik van fluticasonfuroaat/vilanterol door patiënten met

een ernstige hart- en vaataandoening, of met afwijkingen in het hartritme, thyrotoxicose, niet gecorrigeerde

hypokaliëmie of door patiënten met een predispositie voor lage serum-kaliumwaarden.

Patiënten met leverfunctiestoornissen

Bij patiënten met een matige tot ernstige leverfunctiestoornis moet de dosis van 92/22 microgram worden

gebruikt en zij moeten gecontroleerd worden op systemische corticosteroïdegerelateerde bijwerkingen (zie

rubriek 5.2).

Systemische effecten van corticosteroïden

Systemische effecten kunnen optreden bij alle geïnhaleerde corticosteroïden, met name bij hoge doses die

voor lange perioden worden voorgeschreven. De kans op het optreden van deze effecten is veel kleiner dan

bij orale corticosteroïden. Mogelijke systemische effecten zijn onder andere het syndroom van Cushing,

Cushingoïde gelaatstrekken, bijniersuppressie, afname van minerale botdichtheid, groeivertraging bij

kinderen en adolescenten, cataract en glaucoom en, zeldzamer, een aantal psychische of gedragseffecten,

waaronder psychomotorische hyperactiviteit, slaapstoornissen, angst, depressie of agressie (met name bij

kinderen).

Fluticasonfuroaat/vilanterol moet met voorzichtigheid worden toegediend bij patiënten met longtuberculose

of bij patiënten met chronische of onbehandelde infecties.

Visusstoornis

Visusstoornis kan worden gemeld bij systemisch en topisch gebruik van corticosteroïden. Indien een patiënt

symptomen ontwikkelt zoals wazig zien of andere visusstoornissen, dient te worden overwogen de patiënt

door te verwijzen naar een oogarts ter beoordeling van mogelijke oorzaken waaronder cataract, glaucoom of

zeldzame ziekten zoals centrale sereuze chorioretinopathie (CSCR) die zijn gemeld na gebruik van

systemische en topische corticosteroïden.

Hyperglykemie

Er zijn gevallen gemeld van verhoogde bloedglucosewaarden bij diabetespatiënten en hiermee moet rekening

worden gehouden wanneer het middel wordt voorgeschreven aan patiënten met een voorgeschiedenis van

diabetes mellitus.

Pneumonie bij patiënten met COPD

Een toename van de incidentie van pneumonie, waaronder pneumonie waarvoor een ziekenhuisopname

nodig was, is waargenomen bij patiënten met COPD die geïnhaleerde corticosteroïden kregen. Er zijn enkele

aanwijzingen voor een toegenomen risico op pneumonie met toenemende steroïddosis, maar dit is niet

overtuigend aangetoond in alle onderzoeken.

Er is geen overtuigend klinisch bewijs voor intra-klasseverschillen tussen geïnhaleerde

corticosteroïdproducten wat betreft de omvang van het risico op pneumonie.

Artsen moeten alert blijven op de mogelijke ontwikkeling van pneumonie bij patiënten met COPD, omdat de

klinische kenmerken van dergelijke infecties een overlap vertonen met de symptomen van COPD-

exacerbaties.

Risicofactoren voor pneumonie bij patiënten met COPD zijn onder andere huidig rookgedrag, hogere

leeftijd, lage body mass index (BMI) en ernstig COPD.

Pneumonie bij patiënten met astma

Bij de hogere dosis kwam pneumonie vaak voor bij patiënten met astma. De incidentie van pneumonie was

bij patiënten met astma die fluticasonfuroaat/vilanterol 184/22 microgram gebruikten in aantallen hoger dan

bij patiënten die fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram of placebo kregen (zie rubriek 4.8). Er werden

geen risicofactoren vastgesteld.

Hulpstoffen

Patiënten met de zeldzame erfelijke aandoeningen galactose-intolerantie, totale lactasedeficiëntie of glucose-

galactosemalabsorptie mogen dit geneesmiddel niet gebruiken.

4.5

Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie

Klinisch significante geneesmiddelinteracties die gemedieerd worden door fluticasonfuroaat/vilanterol in

klinische doses worden onwaarschijnlijk geacht vanwege de lage plasmaconcentraties die worden bereikt na

toediening via inhalatie.

Interactie met bètablokkers

Bèta

-adrenerge receptorantagonisten kunnen het effect van bèta

-adrenerge agonisten verzwakken of

tegenwerken. Het gelijktijdig gebruik van zowel niet-selectieve als selectieve bèta

-adrenerge

receptorantagonisten dient te worden vermeden, tenzij er dwingende redenen zijn voor het gebruik ervan.

Interactie met CYP3A4-remmers

Fluticasonfuroaat en vilanterol worden beide snel geklaard door uitgebreid 'first-passmetabolisme'

gemedieerd door het leverenzym CYP3A4.

Voorzichtigheid wordt aangeraden wanneer het gelijktijdig wordt toegediend met krachtige CYP3A4-

remmers (bijv. ketoconazol, ritonavir, cobicistat-bevattende middelen), omdat de mogelijkheid van

toegenomen systemische blootstelling aan zowel fluticasonfuroaat als vilanterol bestaat. Gelijktijdige

toediening moet worden vermeden tenzij het voordeel opweegt tegen het toegenomen risico op systemische

corticosteroïdbijwerkingen; in dit geval moeten patiënten worden gecontroleerd op systemische

corticosteroïdbijwerkingen. Een CYP3A4-geneesmiddelinteractieonderzoek met herhaalde doses werd

uitgevoerd bij gezonde proefpersonen met de combinatie fluticasonfuroaat/vilanterol (184/22 microgram) en

de krachtige CYP3A4-remmer ketoconazol (400 mg). Gelijktijdige toediening verhoogde de gemiddelde

AUC

(0-24)

en C

max

van fluticasonfuroaat met respectievelijk 36% en 33%. De toegenomen blootstelling aan

fluticasonfuroaat ging gepaard met een afname van 27% van de gewogen gemiddelde serumcortisolwaarden

(0-24 uur). Gelijktijdige toediening verhoogde de gemiddelde AUC

(0-t)

en C

max

van vilanterol met

respectievelijk 65% en 22%. De toegenomen blootstelling aan vilanterol ging niet gepaard met een toename

van bèta

-agonistgerelateerde systemische effecten op de hartslag, bloedkalium of het QTcF-interval.

Interactie met P-glycoproteïneremmers

Fluticasonfuroaat en vilanterol zijn beide substraten van P-glycoproteïne (P-gp). Een klinisch farmacologisch

onderzoek bij gezonde proefpersonen met gelijktijdige toediening van vilanterol en de krachtige P-gp- en

matige CYP3A4-remmer verapamil toonde geen significant effect op de farmacokinetiek van vilanterol.

Klinische farmacologische onderzoeken met een specifieke P-gp-remmer en fluticasonfuroaat zijn niet

uitgevoerd.

Sympathicomimetische geneesmiddelen

De gelijktijdige toediening van andere sympathicomimetische geneesmiddelen (alleen of als onderdeel van

een combinatiebehandeling) kan de bijwerkingen van fluticasonfuroaat/vilanterol versterken. Revinty Ellipta

moet niet worden gebruikt in combinatie met andere langwerkende bèta

-adrenerge agonisten of

geneesmiddelen die langwerkende bèta

-adrenerge agonisten bevatten.

Pediatrische patiënten

Onderzoek naar interacties is alleen bij volwassenen uitgevoerd.

4.6

Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding

Zwangerschap

Uit dieronderzoek is reproductietoxiciteit gebleken bij blootstellingsniveaus die niet klinisch relevant zijn

(zie rubriek 5.3). Er zijn geen of beperkte gegevens over het gebruik van fluticasonfuroaat en

vilanteroltrifenataat bij zwangere vrouwen.

De toediening van fluticasonfuroaat/vilanterol aan zwangere vrouwen moet alleen worden overwogen

wanneer het verwachte voordeel voor de moeder groter is dan elk mogelijk risico voor de foetus.

Borstvoeding

Er is onvoldoende informatie over de uitscheiding van fluticasonfuroaat of vilanteroltrifenataat en/of hun

metabolieten in de moedermelk. Andere corticosteroïden en bèta

agonisten zijn echter wel aangetroffen in

moedermelk (zie rubriek 5.3). Een risico voor pasgeborenen/zuigelingen kan niet worden uitgesloten.

Er moet worden besloten of borstvoeding moet worden gestaakt of dat behandeling met

fluticasonfuroaat/vilanterol moet worden gestaakt, waarbij het voordeel van borstvoeding voor het kind en

het voordeel van behandeling voor de vrouw in overweging moeten worden genomen.

Vruchtbaarheid

Er zijn geen vruchtbaarheidsgegevens bij mensen. Uit dieronderzoek is geen effect van

fluticasonfuroaat/vilanteroltrifenataat op de vruchtbaarheid gebleken (zie rubriek 5.3).

4.7

Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen

Fluticasonfuroaat of vilanterol heeft geen of een verwaarloosbare invloed op de rijvaardigheid en op het

vermogen om machines te bedienen.

4.8

Bijwerkingen

Samenvatting van het veiligheidsprofiel

Er werden gegevens uit grootschalige klinische onderzoeken naar astma en COPD gebruikt om de frequentie

te bepalen van bijwerkingen die in verband zijn gebracht met fluticasonfuroaat/vilanterol. In het klinische

ontwikkelingsprogramma voor astma werden in totaal 7.034 patiënten opgenomen in een geïntegreerde

beoordeling van bijwerkingen. In het klinische ontwikkelingsprogramma voor COPD werden in totaal 6.237

proefpersonen opgenomen in een geïntegreerde beoordeling van bijwerkingen.

De meest gemelde bijwerkingen bij gebruik van fluticasonfuroaat en vilanterol waren hoofdpijn en

nasofaryngitis. Met uitzondering van pneumonie en botbreuken was het veiligheidsprofiel vergelijkbaar bij

patiënten met astma en patiënten met COPD. Tijdens klinische onderzoeken werden pneumonie en

botbreuken vaker gezien bij patiënten met COPD.

Samenvattende tabel van bijwerkingen

Bijwerkingen worden per systeem/orgaanklasse en mate van voorkomen (frequentie) opgesomd. De

volgende conventie is gebruikt voor de classificatie van frequentiecategorieën: zeer vaak (≥1/10), vaak

(≥1/100, <1/10), soms (≥1/1.000, <1/100), zelden (≥1/10.000, <1/1.000) en zeer zelden (<1/10.000).

Binnen elke frequentiegroep worden de bijwerkingen naar afnemende ernst gerangschikt.

Systeem/orgaanklasse

Infecties en parasitaire

aandoeningen

Bijwerking(en)

Pneumonie*

Bovenste luchtweginfectie

Bronchitis

Griep

Candidiasis van de mond en de keel

Frequentie

Vaak

Immuunsysteemaandoeningen

Overgevoeligheidreacties waaronder

anafylaxie, angio-oedeem, rash en

urticaria

Hyperglykemie

Angst

Hoofdpijn

Tremor

Zelden

Voedings- en

stofwisselingsstoornissen

Psychische stoornissen

Zenuwstelselaandoeningen

Soms

Zelden

Zeer vaak

Zelden

Soms

Zelden

Zeer vaak

Vaak

Oogaandoeningen

Hartaandoeningen

Wazig zien (zie rubriek 4.4)

Extrasystolen

Hartkloppingen

Tachycardie

Ademhalingsstelsel-, borstkas-

en mediastinumaandoeningen

Nasofaryngitis

Orofaryngeale pijn

Sinusitis

Faryngitis

Rhinitis

Hoesten

Dysfonie

Paradoxaal bronchospasme

Zelden

Vaak

Maagdarmstelselaandoeningen Abdominale pijn

Skeletspierstelsel- en

bindweefselaandoeningen

Artralgie

Rugpijn

Botbreuken**

Spierspasmen

Algemene aandoeningen en

toedieningsplaatsstoornissen

Pyrexie

Vaak

*,** Zie onder “Beschrijving van geselecteerde bijwerkingen”

*Pneumonie

(zie rubriek 4.4)

In een geïntegreerde analyse van de twee één jaar durende replicatieonderzoeken bij matige tot ernstige

COPD (gemiddelde voorspelde post-bronchodilatatoire screening FEV

van 45%, standaarddeviate (SD)

13%) met een exacerbatie in het voorgaande jaar (n = 3.255), was het aantal pneumoniemeldingen per 1.000

patiëntenjaren 97,9 in de groep met FF/VI 184/22, 85,7 in de groep met FF/VI 92/22 en 42,3 in de groep met

VI 22. Voor ernstige pneumonie bedroeg het overeenkomende aantal gebeurtenissen per 1.000 patiëntenjaren

respectievelijk 33,6, 35,5 en 7,6. Voor matig-ernstige pneumonie bedroeg het overeenkomende aantal

gebeurtenissen per 1.000 patiëntenjaren respectievelijk 35,1 voor FF/VI 184/22, 42,9 voor FF/VI 92/22 en

12,1 voor VI 22. Tot slot bedroeg het aantal fatale pneumonieën, gecorrigeerd voor blootstelling,

respectievelijk 8,8 voor FF/VI 184/22 versus 1,5 voor FF/VI 92/22 en 0 voor VI 22.

In een placebogecontroleerd onderzoek (SUMMIT) bij personen met matige COPD (gemiddelde percentage

post-bronchodilatatoire screening FEV

van 60%, SD 6%) met een voorgeschiedenis van, of een toegenomen

risico op cardiovasculaire aandoeningen, was de incidentie van pneumonie met FF/VI, FF, VI en placebo

respectievelijk: bijwerkingen (6%, 5%, 4%, 5%); ernstige bijwerkingen (3%, 4%, 3%, 3%); beoordeeld op

overlijdens door pneumonie ten gevolge van de behandeling (0,3%; 0,2%; 0,1%; 0,2%); de percentages

gecorrigeerd naar blootstelling (per 1.000 behandeljaren) bedroegen respectievelijk: bijwerkingen (39,5;

42,4; 27,7; 38,4); ernstige bijwerkingen (22,4; 25,1; 16,4; 22,2); beoordeeld op overlijdens door pneumonie

ten gevolge van de behandeling (1,8; 1,5; 0,9; 1,4).

In een geïntegreerde analyse van 11 onderzoeken naar astma (7.034 patiënten) was de incidentie van

pneumonie per 1.000 patiëntenjaren 18,4 voor FF/VI 184/22 versus 9,6 voor FF/VI 92/22 en 8,0 in de

placebogroep.

**Botbreuken

In twee replicatieonderzoeken van 12 maanden met in totaal 3.255 patiënten met COPD was de algehele

incidentie van botbreuken laag in alle behandelgroepen, met een hogere incidentie in alle groepen met

Revinty Ellipta (2%) in vergelijking met de groep met vilanterol 22 microgram (<1%). Hoewel er meer

botbreuken waren in de groepen met Revinty Ellipta dan in de groep met vilanterol 22 microgram, traden

botbreuken waarmee het gebruik van corticosteroïden normaal gesproken gepaard gaat (bijv.

ruggenmergcompressie-/thoracolumbale tussenwervelbreuken, heup- en heupkombreuken) op in <1% van de

behandelarmen op Revinty Ellipta en vilanterol.

Voor het SUMMIT onderzoek was de incidentie van alle gevallen van breuken met FF/VI, FF, VI en placebo

2% in elke behandelarm; voor breuken die vaak worden geassocieerd met ICS-gebruik was dit minder dan

1% in elke behandelarm. De voor blootstelling gecorrigeerde getallen (per 1.000 behandeljaren) voor alle

gevallen van breuken bedroegen respectievelijk 13,6; 12,8; 13,2 en 11,5; voor breuken die vaak worden

geassocieerd met ICS-gebruik was dit respectievelijk 3,4; 3,9; 2,4; 2,1.

In een geïntegreerde analyse van 11 onderzoeken naar astma (7.034 patiënten), was de incidentie van

botbreuken <1% en hielden de botbreuken meestal verband met trauma.

Melding van vermoedelijke bijwerkingen

Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze

wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico’s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd.

Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via

het nationale meldsysteem zoals vermeld in

aanhangsel V.

4.9

Overdosering

Klachten en symptomen

Een overdosis fluticasonfuroaat/vilanterol kan klachten en symptomen veroorzaken die zijn toe te schrijven

aan de werking van de afzonderlijke bestanddelen, waaronder klachten en symptomen die gezien worden bij

overdosering van andere bèta

-agonisten en die consistent zijn met bekende effecten van de klasse van

geïnhaleerde corticosteroïden (zie rubriek 4.4).

Behandeling

Er bestaat geen specifieke behandeling voor een overdosering van fluticasonfuroaat/vilanterol. Als

overdosering plaatsvindt, moet de patiënt ondersteunend behandeld worden, met de juiste controle, indien

nodig.

Een cardioselectieve bètablokkade moet alleen overwogen worden voor ernstige overdosiseffecten van

vilanterol die klinisch zorgwekkend zijn en niet reageren op ondersteunende maatregelen. Cardioselectieve

bètablokkerende geneesmiddelen dienen met voorzichtigheid te worden gebruikt bij patiënten met een

geschiedenis van bronchospasme.

De verdere behandeling dient plaats te vinden zoals klinisch aangewezen of zoals aangeraden door het

Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum, indien van toepassing.

5.1

FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN

Farmacodynamische eigenschappen

Farmacotherapeutische categorie: geneesmiddelen voor obstructieve luchtwegaandoeningen, adrenergica in

combinatie met corticosteroïden of andere geneesmiddelen, met uitzondering van anticholinergica, ATC-

code: R03AK10.

Werkingsmechanisme

Fluticasonfuroaat en vilanterol vertegenwoordigen twee klassen geneesmiddelen (een synthetische

corticosteroïde en een selectieve, langwerkende bèta

-receptoragonist).

Farmacodynamische effecten

Fluticasonfuroaat

Fluticasonfuroaat is een synthetische getrifluorideerde corticosteroïde met een krachtige

ontstekingsremmende werking. Het precieze mechanisme waardoor fluticasonfuroaat een effect heeft op

astma- en COPD-symptomen is niet bekend. Er is aangetoond dat corticosteroïden op vele manieren

inwerken op meerdere celtypen (bijv. eosinofielen, macrofagen, lymfocyten) en mediatoren (bijv. cytokinen

en chemokinen die een rol spelen bij ontstekingen).

Vilanteroltrifenataat

Vilanteroltrifenataat is een selectieve, langwerkende bèta

-adrenerge agonist (LABA).

De farmacologische effecten van bèta

-adrenoreceptoragonisten, waaronder vilanteroltrifenataat, zijn in ieder

geval gedeeltelijk toe te schrijven aan stimulatie van intracellulaire adenylaatcyclase, het enzym dat de

conversie van adenosinetrifosfaat (ATP) in cyclisch adenosine-3'5'-monofosfaat (cyclisch AMP) katalyseert.

Verhoogde concentraties van cyclisch AMP leiden tot de ontspanning van bronchiaal glad spierweefsel en

remming van de afgifte van mediatoren van directe hypergevoeligheid uit cellen, met name uit mestcellen.

Moleculaire interacties treden op tussen corticosteroïden en LABA's, waardoor steroïden het bèta

receptorgen activeren, waardoor het aantal en de gevoeligheid van de receptoren toeneemt en LABA's de

glucocorticoïdreceptor klaarmaken voor steroïde-afhankelijke activering en celkerntranslocatie versterken.

Deze synergistische interacties worden weerspiegeld in een verhoogde ontstekingsremmende activiteit, die

vitro

in vivo

is aangetoond bij een scala aan ontstekingscellen die relevant zijn voor de pathofysiologie

van zowel astma als COPD. In perifere mononucleaire bloedcellen van personen met COPD werd een groter

anti-inflammatoir effect waargenomen bij de combinatie van fluticasonfuroaat/vilanterol dan bij alleen

fluticasonfuroaat in concentraties die worden bereikt met klinische doseringen. Het toegenomen anti-

inflammatoire effect van de LABA-component was gelijk aan dat, wat wordt bereikt met andere ICS/LABA-

combinaties.

Klinische werkzaamheid en veiligheid

Astma

Drie gerandomiseerde, dubbelblinde fase III-onderzoeken (HZA106827, HZA106829 en HZA106837) met

een verschillende duur beoordeelden de veiligheid en werkzaamheid van fluticasonfuroaat/vilanterol bij

volwassen en adolescente patiënten met aanhoudende astma. Alle proefpersonen gebruikten een ICS

(geïnhaleerde corticosteroïde) met of zonder LABA gedurende ten minste 12 weken voorafgaand aan bezoek

1. In HZA106837 hadden alle patiënten in het jaar voorafgaand aan bezoek 1 ten minste één exacerbatie

gehad waarvoor behandeling nodig was met orale corticosteroïden. De studieduur van HZA106827 was 12

weken en beoordeelde de werkzaamheid van fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram [n=201] en FF

92 microgram [n=205] in vergelijking met placebo [n=203], die alle eenmaal daags werden toegediend. De

studieduur van HZA106829 was 24 weken en beoordeelde de werkzaamheid van

fluticasonfuroaat/vilanterol 184/22 microgram [n=197] en FF 184 microgram [n=194], beide eenmaal daags

toegediend, in vergelijking met FP 500 microgram tweemaal daags [n=195].

In HZA106827/HZA106829 waren de coprimaire werkzaamheidseindpunten verandering t.o.v. baseline in

de dal-FEV

(voorafgaand aan bronchusverwijder en toediening) tijdens een bezoek aan de kliniek aan het

eind van de behandelperiode bij alle proefpersonen, en de gewogen gemiddelde seriële FEV

gedurende 0-24

uur na toediening in een subset proefpersonen aan het einde van de behandelperiode. Verandering t.o.v.

baseline in het percentage perioden van 24 uur waarin geen noodmedicatie nodig was tijdens de behandeling,

was een secundair eindpunt met onderscheidend vermogen. Resultaten voor de primaire en de belangrijkste

secundaire eindpunten in deze onderzoeken worden beschreven in tabel 1.

Tabel 1 - Resultaten van de primaire en de belangrijkste secundaire eindpunten in HZA106827 en

HZA106829

HZA106827

FF/VI 184/22 FF/VI 184/22

FF/VI 92/22

eenmaal

eenmaal daags

daags vs. FF

daags

vs. placebo

184 eenmaal

vs. FP 500

vs. FF 92

eenmaal daags

daags

tweemaal

eenmaal

daags

Verandering t.o.v. baseline in dal-FEV

, laatst gemeten waarde als eindpunt (Last

Observation Carried Forward, LOCF)

Behandelverschil

193 ml

210 ml

36 ml

172 ml

P-waarde

p<0,001

p=0,405

p<0,001

(95% BI)

(108; 277)

(127; 294)

(-48; 120)

(87; 258)

Gewogen gemiddelde seriële FEV

gedurende 0-24 uur na dosering

Behandelverschil

136 ml

206 ml

116 ml

302 ml

P-waarde

p=0,048

p=0,003

p=0,06

p<0,001

(95% BI)

(1; 270)

(73; 339)

(-5; 236)

(178; 426)

Verandering t.o.v. baseline in het percentage perioden van 24 uur zonder noodmedicatie

Behandelverschil

11,7%

6,3%

10,6%

19,3%

P-waarde

p<0,001

p=0,067

p<0,001

(95% BI)

(4,9; 18,4)

(-0,4; 13,1)

(4,3; 16,8)

(13,0; 25,6)

Verandering t.o.v. baseline in het percentage perioden van 24 uur zonder symptomen

Behandelverschil

8,4%

4,9%

12,1%

18,0%

P-waarde

p=0,010

p=0,137

p<0,001

(95% BI)

(2,0; 14,8)

(-1,6; 11,3)

(6,2; 18,1)

(12,0; 23,9)

Verandering t.o.v. baseline in de expiratoire piekstroom 's ochtends

Behandelverschil

33,5 l/min

32,9 l/min

14,6 l/min

33,3 l/min

P-waarde

p<0,001

(95% BI)

(22,3; 41,7)

(24,8; 41,1)

(7,9; 21,3)

(26,5; 40,0)

Verandering t.o.v. baseline in de expiratoire piekstroom 's middags en 's avonds

Behandelverschil

30,7 l/min

26,2 l/min

12,3 l/min

28,2 l/min

P-waarde

p<0,001

(95% BI)

(22,5; 38,9)

(18,0; 34,3)

(5,8; 18,8)

(21,7; 34,8)

*FF/VI = fluticasonfuroaat/vilanterol

De behandelduur in HZA106837 was variabel (van minimaal 24 weken tot maximaal 76 weken, waarbij de

meerderheid van de patiënten ten minste 52 weken werd behandeld). In HZA106837 werden de patiënten

gerandomiseerd naar gebruik van fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram [n=1.009] of

Onderzoeksnr.

Behandeldosis FF/VI*

(in microgram)

FF 92 microgram [n=1.010], beide eenmaal daags toegediend. In HZA106837 was het primaire eindpunt tijd

tot eerste ernstige astma-exacerbatie. Een ernstige astma-exacerbatie werd gedefinieerd als verslechtering

van de astma waarvoor het gebruik van systemische corticosteroïden gedurende ten minste 3 dagen nodig

was, of een ziekenhuisopname of bezoek aan de eerste hulp vanwege astma waarvoor systemische

corticosteroïden nodig waren. De gecorrigeerde gemiddelde verandering t.o.v. baseline in dal-FEV

werd

ook beoordeeld als een secundair eindpunt.

In HZA106837 was het risico van een ernstige astma-exacerbatie bij patiënten die

fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram kregen verminderd met 20% in vergelijking met gebruik van

alleen FF 92 microgram (hazardratio 0,795, p=0,036; 95% BI 0,642; 0,985). Het aantal ernstige astma-

exacerbaties per patiënt per jaar was 0,19 in de groep met FF 92 microgram (ongeveer 1 elke 5 jaar) en 0,14

in de groep met fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram (ongeveer 1 elke 7 jaar). De ratio van de

exacerbatiefrequentie voor fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram versus FF 92 microgram was 0,755

(95% BI 0,603; 0,945). Dit duidt op een verlaging met 25% van het aantal ernstige astma-exacerbaties bij

proefpersonen die behandeld werden met fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram in vergelijking met

de proefpersonen die behandeld werden met FF 92 microgram (p=0,014). Het bronchusverwijdende effect

van fluticasonfuroaat/vilanterol gedurende 24 uur bleef bestaan tijdens een behandelperiode van 1 jaar,

zonder bewijs van werkzaamheidsverlies (geen tachyfylaxie). Fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram

toonde consistent verbeteringen van 83 ml tot 95 ml in dal-FEV

in week 12, 36 en 52 en op het eindpunt van

de studie in vergelijking met FF 92 microgram (p<0,001 95% BI 52; 126 ml op eindpunt). Bij 44% van de

patiënten in de groep met fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram was een goede controle bereikt

(ACQ7 ≤0,75) aan het eind van de behandeling, tegenover 36% van de proefpersonen in de groep met

FF 92 microgram (p<0,001; 95% BI 1,23; 1,82).

Onderzoeken versus salmeterol/fluticasonpropionaat-combinaties

In een onderzoek van 24 weken (HZA113091) bij volwassen en adolescente patiënten met ongecontroleerde

aanhoudende astma toonde zowel fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram eenmaal daags 's avonds als

salmeterol/FP 50/250 microgram tweemaal daags verbeteringen in de longfunctie t.o.v. baseline. De

gecorrigeerde gemiddelde verhogingen bij behandeling t.o.v. baseline in gewogen gemiddelde FEV

gedurende 0-24 uur met 341 ml (fluticasonfuroaat/vilanterol) en 377 ml (salmeterol/FP) toonden voor beide

behandelingen een algehele verbetering van de longfunctie na 24 uur. Het gecorrigeerde gemiddelde

behandelverschil van -37 ml tussen de groepen was niet statistisch significant (p=0,162). Voor dal-FEV

bereikten proefpersonen in de fluticasonfuroaat/vilanterolgroep een LS gemiddelde verandering t.o.v. de

baseline van 281 ml en de proefpersonen in de salmeterol/FP-groep bereikten een verandering van 300 ml

(het gecorrigeerde gemiddelde verschil van -19 ml (95% BI: -0,073; 0,034) was statistisch niet significant

(p=0,485)).

Een gerandomiseerd, dubbelblind onderzoek van 24 weken met een parallelle groep (201378) is uitgevoerd

om non-inferioriteit aan te tonen (waarbij een marge van -100 ml voor dal-FEV

werd gehanteerd) van

fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 eenmaal daags ten opzichte van salmeterol/FP 50/250 tweemaal daags bij

volwassen en adolescente patiënten met goed gecontroleerde astma na 4 weken behandeling met open-label

salmeterol/FP 50/250 tweemaal daags (n=1.504). Bij personen die waren gerandomiseerd op eenmaal daags

FF/VI bleef de longfunctie vergelijkbaar met die bij personen die waren gerandomiseerd op tweemaal daags

salmeterol/FP [verschil in dal-FEV

van +19 ml (95% BI: -11, 49)].

Er zijn geen vergelijkende onderzoeken versus salmeterol/FP of versus andere ICS/LABA-combinaties

uitgevoerd om de effecten op astma-exacerbaties goed te vergelijken.

Monotherapie met fluticasonfuroaat

Een gerandomiseerd, dubbelblind placebogecontroleerd onderzoek van 24 weken (FFA112059) beoordeelde

de veiligheid en werkzaamheid van FF 92 microgram eenmaal daags [n=114] en FP 250 microgram

tweemaal daags [n=114] versus placebo [n=115] bij volwassen en adolescente patiënten met aanhoudende

astma. Alle proefpersonen moesten een stabiele dosis van een ICS gebruiken gedurende ten minste 4 weken

voorafgaand aan bezoek 1 (screeningsbezoek), en het gebruik van LABA's was niet toegestaan in de 4 weken

voorafgaand aan bezoek 1. Het primaire werkzaamheidseindpunt was verandering t.o.v. baseline in de dal-

FEV

(voorafgaand aan bronchusverwijder en toediening) tijdens een bezoek aan de kliniek aan het eind van

de behandelperiode. Verandering t.o.v. baseline in het percentage perioden van 24 uur zonder noodmedicatie

tijdens de behandelperiode van 24 weken was een onderscheidend secundair eindpunt. Op het tijdpunt van

24 weken verhoogden FF en FP de dal-FEV

met respectievelijk 146 ml (95% BI 36, 257 ml, p=0,009) en

145 ml (95% BI 33; 257 ml, p=0,011) in vergelijking met placebo. Zowel FF als FP verhoogde het

percentage perioden van 24 uur zonder noodmedicatie met respectievelijk 14,8% (95% BI 6,9; 22,7;

p<0,001) en 17,9% (95% BI 10,0; 25,7; p<0,001) versus placebo.

Allergeenprovocatieonderzoek

Het bronchusbeschermende effect van fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram op de vroege en late

astmatische respons op geïnhaleerde allergenen werd beoordeeld in een placebogecontroleerd

vierweggekruist onderzoek met herhaalde toediening (HZA113126) bij patiënten met lichte astma. Patiënten

werden gerandomiseerd naar fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram, FF 92 microgram, vilanterol 22

microgram of placebo eenmaal daags gedurende 21 dagen gevolgd door allergeenprovocatie 1 uur na de

laatste dosis. Het allergeen was huisstofmijt, huidschilfers van katten of berkenpollen; de selectie werd

gebaseerd op individuele screeningtests. Seriële FEV

-metingen werden vergeleken met waarden van voor

de allergeenprovocatie die waren verzameld na het inhaleren van zoutoplossing (baseline). De grootste

effecten op de vroege astmatische respons werden over het geheel genomen gezien met

fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram in vergelijking met alleen FF 92 microgram of vilanterol 22

microgram. Zowel bij fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram als bij FF 92 microgram verdween de

late astmatische respons nagenoeg in vergelijking met alleen vilanterol. Fluticasonfuroaat/vilanterol

92/22 microgram bood een significant grotere bescherming tegen door allergenen geïnduceerde bronchiale

hyperreactiviteit dan monotherapieën met FF en vilanterol zoals beoordeeld op dag 22 met een

metacholineprovocatie.

Onderzoek naar bronchusbeschermende en HPA-as-effecten

De bronchusbeschermende en HPA-as-effecten van FF versus FP of budesonide (BUD) werden beoordeeld

in een placebogecontroleerd, gekruist onderzoek (203162) met toenemende herhaalde doseringen bij

54 volwassenen met een voorgeschiedenis van astma die gekenmerkt wordt door hyperreactiviteit van de

luchtwegen en een voorspelde FEV

≥65%. Patiënten werden gerandomiseerd naar een of twee

behandelperioden, die uit vijf dosisescalatiefases van 7 dagen bestonden, met FF (25, 100, 200, 400,

800 microgram/dag), FP (50, 200, 500, 1.000, 2.000 microgram/dag), BUD (100, 400, 800, 1.600,

3.200 microgram/dag) of placebo. Na elke dosisescalatiefase werden de bronchusbescherming aan de hand

van hyperreactiviteit van de luchtwegen op adenosine-5'-monofosfaat (AMP)-provocatie (provocatieve

concentratie die leidt tot een afname van ≥20% in FEV

[AMP PC20]) en het gewogen gemiddelde cortisol

in plasma gedurende 24 uur beoordeeld.

In het gehele goedgekeurde therapeutische dosisbereik voor astma, waren de AMP PC20 (mg/ml) en

cortisolonderdrukking (%) waarden respectievelijk: 81 tot 116 mg/ml en 7% tot 14% voor FF (100 tot

200 microgram/dag), 20 tot 76 mg/ml en 7% tot 50% voor FP (200 tot 2.000 microgram/dag) en 24 tot

54 mg/ml en 13% tot 44% voor BUD (400 tot 1.600 microgram/dag).

Chronische obstructieve longziekte

Het klinische ontwikkelingsprogramma voor COPD omvatte een onderzoek van 12 weken (HZC113107),

twee onderzoeken van 6 maanden (HZC112206, HZC112207) en twee onderzoeken van 1 jaar (HZC102970,

HZC102871) en een > 1 jaar durend onderzoek (SUMMIT). Dit waren gerandomiseerde gecontroleerde

onderzoeken bij patiënten met een klinische diagnose van COPD. Deze onderzoeken omvatten metingen van

de longfunctie, dyspneu en matige en ernstige exacerbaties.

Onderzoeken van 6 maanden

HZC112206 en HZC112207 waren gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde onderzoeken met

parallelle groepen van 24 weken die het effect van de combinatie vergeleek met het effect van alleen

vilanterol en FF en placebo. HZC112206 beoordeelde de werkzaamheid van fluticasonfuroaat/vilanterol

46/22 microgram [n=206] en fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram [n=206] in vergelijking met FF

92 microgram [n=206], vilanterol 22 microgram [n=205] en placebo [n=207], die alle eenmaal daags werden

toegediend. HZC112207 beoordeelde de werkzaamheid van fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram

[n=204] en fluticasonfuroaat/vilanterol 184/22 microgram [n=205] in vergelijking met FF 92 microgram

[n=204], FF 184 microgram [n=203] en vilanterol 22 microgram [n=203] en placebo [n=205], die alle

eenmaal daags werden toegediend.

Alle patiënten moesten een rookgeschiedenis hebben van ten minste 10 pakjaren; een post-salbutamol

FEV

/FVC-ratio van minder dan of gelijk aan 0,70; een post-salbutamol FEV

van minder dan of gelijk aan

70% van de voorspelde waarde, en een 'Modified Medical Research Council (mMRC)'-dyspneuscore

2

(schaal 0-4) bij screening. Bij screening was de gemiddelde FEV

voorafgaand aan gebruik van de

bronchusverwijder 42,6% en 43,6% van de voorspelde waarde, en de gemiddelde reversibiliteit 15,9% en

12,0% in respectievelijk HZC112206 en HZC112207. De coprimaire eindpunten van beide onderzoeken

waren de gewogen gemiddelde FEV

van 0 tot 4 uur na toediening op dag 168, en de verandering t.o.v.

baseline in de dal-FEV

voorafgaand aan toediening op dag 169.

In een geïntegreerde analyse van beide onderzoeken toonde fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram

klinisch betekenisvolle verbeteringen in de longfunctie. Op dag 169 was bij fluticasonfuroaat/vilanterol

92/22 microgram en vilanterol sprake van een verhoging van de gecorrigeerde gemiddelde dal-FEV

van

respectievelijk 129 ml (95% BI: 91; 167 ml; p<0,001) en 83 ml (95% BI: 46; 121 ml; p<0,001) in

vergelijking met placebo. Bij fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram was de dal-FEV

46 ml hoger dan

bij vilanterol (95% BI: 8; 83 ml; p=0,017). Op dag 168 verhoogden fluticasonfuroaat/vilanterol

92/22 microgram en vilanterol de gecorrigeerde gewogen gemiddelde FEV

in een periode van 0-4 uur met

respectievelijk 193 ml (95% BI: 156; 230 ml; p<0,001) en 145 ml (95% BI: 108; 181 ml; p<0,001) in

vergelijking met placebo. Fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram verhoogde de gecorrigeerde

gewogen gemiddelde FEV

in een periode van 0-4 uur met 148 ml in vergelijking met alleen FF (95% BI:

112; 184 ml; p<0,001).

Onderzoeken van 12 maanden

Onderzoeken HZC102970 en HZC102871 waren gerandomiseerde, dubbelblinde onderzoeken met parallelle

groepen van 52 weken ter vergelijking van het effect van fluticasonfuroaat/vilanterol 184/22 microgram,

fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram en fluticasonfuroaat/vilanterol 46/22 microgram met dat van

vilanterol 22 microgram, allemaal eenmaal daags toegediend, op de jaarlijkse frequentie van matige/ernstige

exacerbaties bij proefpersonen met COPD met een rookgeschiedenis van ten minste 10 pakjaren en een post-

salbutamol FEV

/FVC-ratio van minder dan of gelijk aan 0,70, een post-salbutamol FEV

van minder dan of

gelijk aan 70% van de voorspelde waarde en een gedocumenteerde geschiedenis van ≥1 COPD-exacerbatie

in de 12 maanden voor bezoek 1 waarvoor gebruik van antibiotica en/of orale corticosteroïden of

ziekenhuisopname nodig was. Het primaire eindpunt was de jaarlijkse frequentie van matige en ernstige

exacerbaties. Matige/ernstige exacerbaties werden gedefinieerd als verslechterende symptomen waarvoor

behandeling met orale corticosteroïden en/of antibiotica of ziekenhuisopname nodig was. Beide onderzoeken

hadden een inloopperiode van 4 weken waarin alle proefpersonen open-label salmeterol/FP 50/250 tweemaal

daags kregen om de COPD-farmacotherapie te standaardiseren en de ziekte te stabiliseren voorafgaand aan

randomisatie naar geblindeerde onderzoeksmedicatie gedurende 52 weken. Voorafgaand aan de

inloopperiode stopten de proefpersonen met het gebruik van eerdere COPD-medicatie, met uitzondering van

kortwerkende bronchusverwijders. Het gebruik van gelijktijdige geïnhaleerde langwerkende

bronchusverwijders (bèta

-agonist en anticholinergicum), combinatieproducten met ipratropium/salbutamol,

orale bèta

-agonisten en preparaten met theofylline was niet toegestaan tijdens de behandelperiode. Orale

corticosteroïden en antibiotica waren toegestaan voor de acute behandeling van COPD-exacerbaties met

specifieke richtlijnen voor het gebruik. De proefpersonen gebruikten tijdens de gehele onderzoeken

salbutamol indien nodig.

De resultaten van beide onderzoeken toonden dat eenmaaldaagse behandeling met

fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram leidde tot een lagere jaarlijkse frequentie van matige/ernstige

COPD-exacerbaties dan behandeling met vilanterol (Tabel 2).

Tabel 2: Analyse van exacerbatiefrequenties na 12 maanden behandeling

HZC102970

fluticason-

furoaat/

vilanterol

(n=409)

Eindpunt

92/22

(n=403)

Matige en ernstige exacerbaties

Gecorrigeerde

1,14

0,90

gemiddelde

jaarlijkse

frequentie

Ratio vs. VI

0,79

95% BI

(0,64; 0,97)

p-waarde

0,024

% afname

(95% BI)

(3; 36)

Absoluut

verschil in

aantal per jaar

vs. VI

(95% BI)

0,24

(0,03; 0,41)

Tijdsduur tot

eerste

exacerbatie:

hazardratio

0,80

(95% BI)

(0,66; 0,99)

risicoreductie

p-waarde

0,036

HZC102871

fluticason-

furoaat/

vilanterol

92/22

(n=403)

0,70

HZC102970 en

HZC102871 geïntegreerd

vilanterol

(n=818)

fluticason-

furoaat/

vilanterol 92/22

(n=806)

0,81

vilanterol

(n=409)

1,05

1,11

0,66

(0,54; 0,81)

<0,001

(19; 46)

0,73

(0,63; 0,84)

<0,001

(16; 37)

0,36

(0,20; 0,48)

0,30

(0,18; 0,41)

0,72

(0,59; 0,89)

0,76

(0,66; 0,88)

0,002

p<0,001

In een geïntegreerde analyse van HZC102970 en HZC102871 in week 52 werd een verbetering gezien

wanneer fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram met vilanterol 22 microgram werd vergeleken op de

gecorrigeerde gemiddelde dal-FEV

(42 ml 95% BI: 19; 64 ml; p<0,001). Het bronchusverwijdende effect

van fluticasonfuroaat/vilanterol gedurende 24 uur bleef vanaf de eerste dosis bestaan gedurende een

behandelperiode van 1 jaar, zonder bewijs van werkzaamheidsverlies (geen tachyfylaxie).

In totaal hadden in de twee onderzoeken bij elkaar 2.009 patiënten (62%) een cardiovasculaire

voorgeschiedenis/risicofactoren bij screening. De incidentie van cardiovasculaire

voorgeschiedenis/risicofactoren was vergelijkbaar in alle behandelgroepen, waarbij de patiënten het vaakst

leden aan hypertensie (46%), gevolgd door hypercholesterolemie (29%) en diabetes mellitus (12%). De

effecten in de vermindering van matige en ernstige exacerbaties waren in deze subgroep vergelijkbaar met

die in de gehele populatie. Bij patiënten met een cardiovasculaire voorgeschiedenis/risicofactoren leidde

fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram tot een aanzienlijk lagere jaarlijkse frequentie van

matige/ernstige COPD-exacerbaties dan vilanterol (gecorrigeerde gemiddelde jaarlijkse frequenties van

respectievelijk 0,83 en 1,18, 30% reductie (95% BI 16; 42%; p<0,001)). Verbeteringen werden in deze

subgroep in week 52 ook gezien bij vergelijking van fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram met

vilanterol 22 microgram ten aanzien van de gecorrigeerde gemiddelde dal-FEV

(44 ml, 95% BI: 15; 73 ml;

(p=0,003)).

Onderzoeken met een duur van > 1 jaar

SUMMIT was een multi-centrum, gerandomiseerd, dubbelblind onderzoek waarin bij 16.485 personen het

effect op de overleving werd geëvalueerd van fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram vergeleken met

placebo. Het primaire eindpunt was mortaliteit door elke mogelijke oorzaak en het secundaire eindpunt was

een samenstelling van cardiovasculaire gebeurtenissen (cardiovasculair overlijden tijdens de behandeling,

myocardinfarct, beroerte, instabiele angina of transient ischemic attack (TIA)).

Voordat patiënten gerandomiseerd werden, moesten zij de behandeling met eerdere COPD-medicatie die

tijdens de baseline werd gebruikt, hebben gestaakt. Dit omvatte langwerkende bronchodilatatoren plus

geïnhaleerde corticosteroïden (28%), alleen langwerkende bronchodilatatoren (11%) en alleen geïnhaleerde

corticosteroïden (4%). De personen werden daarna gerandomiseerd om fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22

microgram, of fluticasonfuroaat 92 microgram, of vilanterol 22 microgram, of placebo te krijgen, en

gemiddeld 1,7 jaar behandeld te worden (SD = 0,9 jaar).

De personen hadden matige COPD (gemiddeld percentage post-bronchodilatatoire screening FEV

van 60%

[SD = 6%]), en een voorgeschiedenis van of een toegenomen risico op een cardiovasculaire aandoening. In

de 12 maanden voorafgaand aan het onderzoek heeft 61% van de personen geen COPD-exacerbatie gemeld

en meldde 39% van de personen één of meer matige/ernstige COPD-exacerbaties.

De mortaliteit door elke oorzaak bedroeg: fluticasonfuroaat/vilanterol 6,0%; placebo 6,7%; fluticasonfuroaat

6,1%; vilanterol 6,4%. De voor blootstelling gecorrigeerde mortaliteit door elke oorzaak per 100

patiënten/jaar (%/jr) was: fluticasonfuroaat/vilanterol 3,1%/jr; placebo 3,5%/jr; fluticasonfuroaat 3,2%/jr en

vilanterol 3,4%/jr. Het mortaliteitsrisico met fluticasonfuroaat/vilanterol was niet significant anders

vergeleken met placebo (HR 0,88; 95% BI; 0,74 tot 1,04; p=0,137), fluticasonfuroaat (HR 0,96; 95% BI;

0,81 tot 1,15; p=0,681) of vilanterol (HR 0,91; 95% BI: 0,77 tot 1,09; p=0,299).

Het risico op een gecombineerde cardiovasculaire gebeurtenis met fluticasonfuroaat/vilanterol was niet

significant verschillend vergeleken met placebo (HR 0,93; 95% BI; 0,75 tot 1,14), fluticasonfuroaat (HR

1,03; 95% BI; 0,83 tot 1,28) of vilanterol (HR 0,94; 95% BI; 0,76 tot 1,16).

Onderzoeken versus combinaties van salmeterol/fluticasonpropionaat

In een onderzoek van 12 weken (HZC113107) bij patiënten met COPD toonde zowel

fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram eenmaal daags 's ochtends als salmeterol/FP 50/500 microgram

tweemaal daags verbeteringen in de longfunctie t.o.v. baseline. Gecorrigeerde gemiddelde

behandelverhogingen t.o.v. baseline in gewogen gemiddelde FEV

gedurende 0-24 uur van 130 ml

(fluticasonfuroaat/vilanterol) en 108 ml (salmeterol/FP) toonden voor beide behandelingen een algehele

verbetering van de longfunctie na 24 uur. Het gecorrigeerde gemiddelde behandelverschil van 22 ml (95%

BI: -18; 63 ml) tussen de groepen was niet statistisch significant (p=0,282).

De gecorrigeerde gemiddelde verandering t.o.v. de uitgangswaarde voor dal-FEV

was op Dag 85 in de

behandelgroep met fluticasonfuroaat/vilanterol 111 ml en in de behandelgroep met salmeterol/FP 88 ml. Het

verschil van 23 ml (95% BI: -20; 66) tussen de behandelgroepen was niet klinisch relevant en niet statistisch

significant (p=0,294).

Er zijn geen vergelijkende onderzoeken versus salmeterol/FP of versus andere veel gebruikte

bronchodilatatoren uitgevoerd om de effecten op COPD-exacerbaties goed te vergelijken.

Pediatrische patiënten

Het Europees Geneesmiddelenbureau heeft besloten af te zien van de verplichting voor de fabrikant om de

resultaten in te dienen van onderzoek met Revinty Ellipta in alle subgroepen van pediatrische patiënten met

COPD (zie rubriek 4.2 voor informatie over pediatrisch gebruik).

Het Europees Geneesmiddelenbureau heeft besloten tot uitstel van de verplichting voor de fabrikant om de

resultaten in te dienen van onderzoek met Revinty Ellipta in een of meerdere subgroepen van pediatrische

patiënten met astma (zie rubriek 4.2 voor informatie over pediatrisch gebruik).

5.2

Farmacokinetische eigenschappen

Absorptie

De absolute biologische beschikbaarheid voor fluticasonfuroaat en vilanterol bij toediening door inhalatie als

fluticasonfuroaat/vilanterol was gemiddeld respectievelijk 15,2% en 27,3%. De orale biologische

beschikbaarheid van zowel fluticasonfuroaat als vilanterol was laag, gemiddeld respectievelijk 1,26% en

<2%. Gezien deze lage orale biologische beschikbaarheid wordt de systemische blootstelling aan

fluticasonfuroaat en vilanterol na geïnhaleerde toediening vooral veroorzaakt door absorptie van het

geïnhaleerde deel van de dosis die wordt afgegeven aan de longen.

Distributie

Na intraveneuze toediening worden zowel fluticasonfuroaat als vilanterol uitgebreid gedistribueerd, met

gemiddelde distributievolumes bij steady state van respectievelijk 661 l en 165 l.

Zowel fluticasonfuroaat als vilanterol heeft een lage binding met rode bloedcellen. De

in-vitro-plasma-

eiwitbinding in humaan plasma van fluticasonfuroaat en vilanterol was hoog, gemiddeld respectievelijk

>99,6% en 93,9%. Er was geen verlaging van de mate van

in-vitro-plasma-eiwitbinding

bij proefpersonen

met een nier- of leverfunctiestoornis.

Fluticasonfuroaat en vilanterol zijn substraten van P-glycoproteïne (P-gp). Het wordt echter onwaarschijnlijk

geacht dat de gelijktijdige toediening van fluticasonfuroaat/vilanterol en P-gp-remmers de systemische

blootstelling aan fluticasonfuroaat of vilanterol zal wijzigen, omdat beide goed geabsorbeerde moleculen

zijn.

Biotransformatie

Gebaseerd op

in-vitro-gegevens

worden de belangrijkste metaboliseringsroutes van zowel fluticasonfuroaat

als vilanterol bij mensen primair gemedieerd door CYP3A4.

Fluticasonfuroaat wordt primair gemetaboliseerd door hydrolyse van de S-fluoromethyl-carbothioaatgroep

tot metabolieten met een aanzienlijk verminderde corticosteroïdactiviteit. Vilanterol wordt primair

gemetaboliseerd door O-dealkylatie tot een reeks metabolieten met een aanzienlijk verminderde



- en



agonistactiviteit.

Eliminatie

Na orale toediening werd fluticasonfuroaat bij mensen voornamelijk geëlimineerd door metabolisering, met

metabolieten die nagenoeg uitsluitend via de feces werden uitgescheiden; <1% van de gevonden radioactieve

dosis werd geëlimineerd via de urine.

In een onderzoek met radiolabeling bij mensen werd na orale toediening vilanterol voornamelijk

geëlimineerd door metabolisering, gevolgd door excretie van de radioactieve dosis waarbij ongeveer 70%

van de metabolieten in de urine en ongeveer 30% in de feces werd uitgescheiden. De schijnbare plasma-

eliminatiehalfwaardetijd van vilanterol na een enkele geïnhaleerde toediening van

fluticasonfuroaat/vilanterol was gemiddeld 2,5 uur. De effectieve halfwaardetijd voor accumulatie van

vilanterol, zoals vastgesteld na herhaalde toediening van geïnhaleerde doses vilanterol van 25 microgram,

bedraagt 16,0 uur bij patiënten met astma en 21,3 uur bij patiënten met COPD.

Pediatrische patiënten

Bij adolescenten (12 jaar of ouder) zijn er geen aanbevolen dosisaanpassingen.

De farmacokinetiek van fluticasonfuroaat/vilanterol is niet onderzocht bij patiënten jonger dan 12 jaar. De

veiligheid en werkzaamheid van fluticasonfuroaat/vilanterol bij kinderen jonger dan 12 jaar is nog niet

vastgesteld.

Speciale groepen

Ouderen (> 65 jaar)

De effecten van leeftijd op de farmacokinetiek van fluticasonfuroaat en vilanterol werden bepaald in fase III-

onderzoeken naar COPD en astma. Er was geen bewijs dat leeftijd (12-84) de farmacokinetiek van

fluticasonfuroaat en vilanterol bij proefpersonen met astma beïnvloedde.

Er was geen bewijs dat leeftijd de farmacokinetiek van fluticasonfuroaat bij proefpersonen met COPD

beïnvloedde, maar er was wel een toename (37%) van de AUC

(0-24)

van vilanterol bij het geobserveerde

leeftijdsbereik van 41 tot 84 jaar. Voor een oudere proefpersoon (leeftijd van 84 jaar) met een laag

lichaamsgewicht (35 kg) wordt voorspeld dat de AUC

(0-24)

35% hoger is dan de populatieschatting

(proefpersoon met COPD van 60 jaar oud en met een lichaamsgewicht van 70 kg), terwijl de C

max

onveranderd was. Deze verschillen zijn waarschijnlijk niet klinisch relevant.

Bij proefpersonen met astma en proefpersonen met COPD zijn er geen aanbevolen dosisaanpassingen.

Nierfunctiestoornis

Een klinisch-farmacologisch onderzoek naar fluticasonfuroaat/vilanterol toonde aan dat een ernstige

nierfunctiestoornis (creatinineklaring <30 ml/min) niet leidde tot een significant hogere blootstelling aan

fluticasonfuroaat of vilanterol of tot duidelijker systemische effecten van corticosteroïden of bèta

-agonisten

in vergelijking met gezonde proefpersonen.

Er is geen dosisaanpassing vereist voor patiënten met een nierfunctiestoornis.

De effecten van hemodialyse zijn niet onderzocht.

Leverfunctiestoornis

Na herhaalde dosering van fluticasonfuroaat/vilanterol gedurende 7 dagen was er een toename van de

systemische blootstelling aan fluticasonfuroaat (tot een verdrievoudiging zoals gemeten door de AUC

(0–24)

)

bij proefpersonen met een leverfunctiestoornis (Child-Pugh A, B of C) in vergelijking met gezonde

proefpersonen. De toename van de systemische blootstelling aan fluticasonfuroaat bij proefpersonen met een

matige leverfunctiestoornis (Child-Pugh B; fluticasonfuroaat/vilanterol 184/22 microgram) ging gepaard met

een verlaging van gemiddeld 34% in serumcortisol in vergelijking met gezonde proefpersonen. De naar dosis

genormaliseerde systemische blootstelling aan fluticasonfuroaat was vergelijkbaar bij proefpersonen met een

matige en proefpersonen met een ernstige leverfunctiestoornis (Child-Pugh B of C).

Na herhaalde toediening van fluticasonfuroaat/vilanterol gedurende 7 dagen was er geen significante

toename van de systemische blootstelling aan vilanterol (C

max

en AUC) bij proefpersonen met een lichte,

matige of ernstige leverfunctiestoornis (Child-Pugh A, B of C).

Er waren geen klinisch relevante effecten van de combinatie fluticasonfuroaat/vilanterol op bèta-adrenerge

systemische effecten (hartslag of serumkalium) bij proefpersonen met een lichte of matige

leverfunctiestoornis (vilanterol, 22 microgram) of met een ernstige leverfunctiestoornis (vilanterol,

12,5 microgram) in vergelijking met gezonde proefpersonen.

Andere speciale populaties

Bij proefpersonen met astma waren de schattingen van de AUC

(0-24)

voor proefpersonen uit Oost-Azië, Japan

en Zuidoost-Azië (12-13% van de proefpersonen) gemiddeld 33% tot 53% hoger dan bij andere raciale

groepen. Er was echter geen bewijs dat de hogere systemische blootstelling bij deze populatie gepaard ging

met een groter effect op de urinaire cortisolexcretie gedurende 24 uur. Gemiddeld wordt voor deze

proefpersonen van Aziatische afkomst de C

max

van vilanterol voorspeld als 220 tot 287% hoger en de

AUC

(0-24)

als vergelijkbaar met die van proefpersonen uit andere raciale groepen. Er was echter geen bewijs

dat deze hogere C

max

van vilanterol leidde tot klinisch significante effecten op de hartslag.

Bij proefpersonen met COPD waren de schattingen van de AUC

(0-24)

voor proefpersonen uit Oost-Azië,

Japan en Zuidoost-Azië (13-14% van de proefpersonen) gemiddeld 23% tot 30% hoger in vergelijking met

blanke proefpersonen. Er was echter geen bewijs dat de hogere systemische blootstelling bij deze populatie

gepaard ging met een groter effect op de urinaire cortisolexcretie gedurende 24 uur. Er was geen effect van

ras op de farmacokinetische parameterschattingen van vilanterol bij proefpersonen met COPD.

Geslacht, gewicht en BMI

Er was geen bewijs dat geslacht, gewicht of BMI (body mass index) de farmacokinetiek van

fluticasonfuroaat beïnvloedt op basis van een populatiefarmacokinetische analyse van gegevens uit fase III-

onderzoek met 1.213 proefpersonen met astma (712 vrouwen) en 1.225 proefpersonen met COPD (392

vrouwen).

Er was geen bewijs dat geslacht, gewicht of BMI de farmacokinetiek van vilanterol beïnvloedt op basis van

een populatiefarmacokinetische analyse van gegevens van 856 proefpersonen met astma (500 vrouwen) en

1.091 proefpersonen met COPD (340 vrouwen).

Er is geen dosisaanpassing nodig op basis van geslacht, gewicht of BMI.

5.3

Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek

Farmacologische en toxicologische effecten die zijn waargenomen bij fluticasonfuroaat of vilanterol in niet-

klinische onderzoeken waren dezelfde die normaal in verband worden gebracht met glucocorticoïden of

bèta

-agonisten. Toediening van fluticasonfuroaat in combinatie met vilanterol leidde niet tot een significante

nieuwe toxiciteit.

Genotoxiciteit en carcinogeniteit

Fluticasonfuroaat

Fluticasonfuroaat was niet genotoxisch in een standaardreeks van onderzoeken en was niet carcinogeen

tijdens levenslange inhalatieonderzoeken bij ratten of muizen bij blootstellingsniveaus vergelijkbaar met die

bij de maximaal aanbevolen dosis bij mensen, gebaseerd op de AUC.

Vilanteroltrifenataat

In genetische toxiciteitsonderzoeken waren vilanterol (als alfa-fenylcinnamaat) en trifenylazijnzuur niet

genotoxisch, wat erop wijst dat vilanterol (als trifenataat) geen genotoxisch gevaar vormt voor mensen.

In overeenstemming met bevindingen voor andere bèta

-agonisten veroorzaakte vilanteroltrifenataat tijdens

levenslange inhalatieonderzoeken proliferatieve effecten op het vrouwelijke voortplantingsstelsel van ratten

en muizen en de hypofyse van ratten. Er was geen toename van de incidentie van tumoren bij ratten of

muizen bij blootstellingsniveaus die respectievelijk 1,2 of 30 keer groter waren dan de maximale aanbevolen

dosis bij mensen, gebaseerd op de AUC.

Reproductietoxiciteit

Fluticasonfuroaat

De effecten die werden waargenomen na toediening via inhalatie van fluticasonfuroaat in combinatie met

vilanterol bij ratten waren vergelijkbaar met de effecten die werden gezien met alleen fluticasonfuroaat.

Fluticasonfuroaat was niet teratogeen bij ratten of konijnen, maar vertraagde de ontwikkeling bij ratten en

veroorzaakte abortus bij konijnen bij maternaal toxische doses. Er waren geen effecten op de ontwikkeling

van ratten bij blootstellingsniveaus die ongeveer 3 keer hoger waren dan die bij de maximale aanbevolen

dosis bij mensen, gebaseerd op de AUC.

Vilanteroltrifenataat

Vilanteroltrifenataat was niet teratogeen bij ratten. Tijdens inhalatieonderzoeken bij konijnen veroorzaakte

vilanteroltrifenataat effecten die vergelijkbaar zijn met de effecten die zijn waargenomen bij andere bèta

agonisten (gespleten verhemelte, opening van de oogleden, sternebrale fusie en kromming/malrotatie van de

ledematen). Wanneer het subcutaan werd toegediend waren er geen effecten bij blootstellingsniveaus die 84

keer hoger waren dan die bij de maximale aanbevolen dosis bij mensen, gebaseerd op de AUC.

Noch fluticasonfuroaat noch vilanteroltrifenataat had bijwerkingen met betrekking tot de vruchtbaarheid of

de pre- of postnatale ontwikkeling bij ratten.

6.1

FARMACEUTISCHE GEGEVENS

Lijst van hulpstoffen

Lactosemonohydraat

Magnesiumstearaat

6.2

Gevallen van onverenigbaarheid

Niet van toepassing.

6.3

Houdbaarheid

2 jaar

Houdbaarheid na openen van het bakje: 6 weken.

6.4

Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren

Bewaren beneden 25°C. Als de inhalator in de koelkast wordt bewaard, laat de inhalator dan gedurende ten

minste één uur voor gebruik weer op kamertemperatuur komen.

Bewaren in de oorspronkelijke verpakking ter bescherming tegen vocht.

Schrijf de datum waarop de inhalator moet worden weggegooid op het etiket van de inhalator in de daarvoor

bestemde ruimte. De datum moet direct worden genoteerd zodra de inhalator uit het bakje wordt gehaald.

6.5

Aard en inhoud van de verpakking

De inhalator bestaat uit een lichtgrijs hoofddeel, een gele beschermkap van het mondstuk en een dosisteller,

verpakt in een bakje van laminaatfolie dat een zakje silicagel (als droogmiddel) bevat. Het bakje is afgesloten

met een afpelbare afsluiting van folie.

De inhalator is een apparaat dat is samengesteld uit meerdere onderdelen, die gemaakt zijn van

polypropyleen, hogedichtheidpolyethyleen, polyoxymethyleen, polybutyleentereftalaat, acrylonitril-

butadieen-styreen, polycarbonaat en roestvrij staal.

De inhalator bevat twee strips van aluminiumlaminaatfolie met 14 of 30 doses.

Verpakkingsgrootten: inhalators met 14 of 30 doses. Multiverpakking met 3 inhalators met elk 30 doses.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

6.6

Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen

Al het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient te worden vernietigd overeenkomstig lokale

voorschriften.

HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

GlaxoSmithKline (Ireland) Limited

12 Riverwalk

Citywest Business Campus

Dublin 24

Ierland

NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

EU/1/14/929/001

EU/1/14/929/002

EU/1/14/929/003

DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN DE

VERGUNNING

Datum van eerste verlening van de vergunning: 2 mei 2014

Datum van laatste verlenging: 26 juli 2018

10.

DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST

Gedetailleerde informatie over dit geneesmiddel is beschikbaar op de website van het Europees

Geneesmiddelenbureau

http://www.ema.europa.eu.

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Revinty Ellipta 184 microgram /22 microgram inhalatiepoeder, voorverdeeld.

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Iedere enkelvoudige inhalatie biedt een afgegeven dosis (de dosis die het mondstuk verlaat) van

184 microgram fluticasonfuroaat en 22 microgram vilanterol (als trifenataat). Dit komt overeen met een

voorverdeelde dosis van 200 microgram fluticasonfuroaat en 25 microgram vilanterol (als trifenataat).

Hulpstof(fen) met bekend effect

Elke afgegeven dosis bevat ongeveer 25 mg lactosemonohydraat.

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Inhalatiepoeder, voorverdeeld

(Inhalatiepoeder).

Wit poeder in een lichtgrijze inhalator met een gele beschermkap van het mondstuk en een dosisteller.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Astma

Revinty Ellipta is geïndiceerd voor de reguliere behandeling van astma bij volwassenen en adolescenten van

12 jaar en ouder voor wie het gebruik van een gecombineerd geneesmiddel (langwerkende bèta

-agonist en

inhalatiecorticosteroïde) geschikt is:

•

patiënten bij wie de astma onvoldoende onder controle is met inhalatiecorticosteroïden en

geïnhaleerde kortwerkende bèta

-agonisten 'naar behoefte'

•

patiënten bij wie de astma reeds voldoende onder controle is met zowel een inhalatiecorticosteroïde als

een geïnhaleerde langwerkende bèta

-agonist

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Astma

Patiënten met astma moeten de sterkte van Revinty Ellipta voorgeschreven krijgen waarin de dosis

fluticasonfuroaat (FF) passend is bij de ernst van hun aandoening. Artsen moeten zich ervan bewust zijn dat

bij patiënten met astma, fluticasonfuroaat (FF) 100 microgram eenmaal daags ongeveer vergelijkbaar is met

fluticasonpropionaat (FP) 250 microgram tweemaal daags, terwijl FF 200 microgram eenmaal daags

ongeveer vergelijkbaar is met FP 500 microgram tweemaal daags.

Volwassenen en adolescenten van 12 jaar en ouder

Een startdosering van één inhalatie Revinty Ellipta 92/22 microgram eenmaal daags dient te worden

overwogen voor volwassenen en adolescenten van 12 jaar en ouder die een lage tot gemiddelde dosis

geïnhaleerde corticosteroïden nodig hebben in combinatie met een langwerkende bèta

-agonist. Als bij

patiënten niet voldoende controle wordt bereikt met Revinty Ellipta 92/22 microgram, kan de dosis worden

verhoogd tot 184/22 microgram, wat een extra verbetering van de astmacontrole kan bieden.

Patiënten dienen regelmatig opnieuw te worden beoordeeld door een beroepsbeoefenaar in de

gezondheidszorg, zodat de sterkte van fluticasonfuroaat/vilanterol die zij krijgen optimaal blijft; deze mag

alleen worden gewijzigd op medisch advies. De dosis moet worden getitreerd naar de laagste dosis waarbij

een effectieve controle van de symptomen wordt behouden.

Revinty Ellipta 184/22 microgram dient te worden overwogen voor volwassenen en adolescenten van 12 jaar

en ouder die een hogere dosis geïnhaleerde corticosteroïden nodig hebben in combinatie met een

langwerkende bèta

-agonist.

Patiënten ervaren doorgaans een verbetering van de longfunctie binnen 15 minuten na het inhaleren van

Revinty Ellipta.

De patiënt dient echter verteld te worden dat een regelmatig dagelijks gebruik noodzakelijk is om de

astmasymptomen onder controle te houden en dat het gebruik moet worden voortgezet zelfs wanneer hij/zij

geen symptomen heeft.

Als symptomen optreden in de periode tussen doseringen dient een geïnhaleerde, kortwerkende bèta

-agonist

te worden genomen voor directe verlichting.

De maximale aanbevolen dosering is Revinty Ellipta 184/22 microgram eenmaal daags.