Je bent hier:

Vizarsin 25 mg

Lees de ervaringen met Vizarsin 25 mg

Deel jouw ervaring met dit medicijn

BIJLAGE I

SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Vizarsin 25 mg filmomhulde tabletten

Vizarsin 50 mg filmomhulde tabletten

Vizarsin 100 mg filmomhulde tabletten

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Elke filmomhulde tablet bevat sildenafil citraat overeenkomend met 25 mg, 50 mg of 100 mg

sildenafil.

Hulpstof met bekend effect:

Vizarsin 25 mg filmomhulde tabletten

Elke filmomhulde tablet bevat 1,9 mg lactose (als monohydraat).

Vizarsin 50 mg filmomhulde tabletten

Elke filmomhulde tablet bevat 3,8 mg lactose (als monohydraat).

Vizarsin 100 mg filmomhulde tabletten

Elke filmomhulde tablet bevat 7,6 mg lactose (als monohydraat).

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Filmomhulde tablet.

Vizarsin 25 mg filmomhulde tabletten: Witte, langwerpige tabletten, gemerkt met “25” aan een zijde.

Vizarsin 50 mg filmomhulde tabletten: Witte, langwerpige tabletten, gemerkt met “50” aan een zijde.

Vizarsin 100 mg filmomhulde tabletten: Witte, langwerpige tabletten, gemerkt met “100” aan een

zijde.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Vizarsin is geïndiceerd voor gebruik bij volwassen mannen met erectiestoornissen, dit is het

onvermogen een erectie te krijgen en te behouden, voldoende voor bevredigende seksuele activiteit.

Voor de werkzaamheid van Vizarsin is seksuele prikkeling noodzakelijk.

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Gebruik door volwassenen:

De aanbevolen dosis is 50 mg, in te nemen naar behoefte ongeveer één uur voorafgaand aan seksuele

activiteit. Op grond van de effectiviteit en de verdraagbaarheid kan de dosis worden verhoogd tot

100 mg of worden verlaagd naar 25 mg. De maximaal aanbevolen dosis is 100 mg. De maximaal

aanbevolen doseringsfrequentie is eenmaal per dag. Wanneer Vizarsin tegelijk met voedsel wordt

ingenomen kan, ten opzichte van een nuchtere toestand, het intreden van de werking worden vertraagd

(zie rubriek 5.2).

Speciale populaties

Ouderen

Een aanpassing van de dosering is bij ouderen niet nodig (≥ 65 jaar).

Verminderde nierfunctie:

De aanbevolen doseringen beschreven bij ‘Gebruik door volwassenen’ zijn van toepassing op

patiënten met lichte tot matige nierfunctiestoornissen (creatinineklaring = 30-80 ml/min).

Daar de klaring van sildenafil verminderd is bij patiënten met ernstige nierfunctiestoornissen

(creatinineklaring < 30 ml/min) dient een dosering van 25 mg te worden overwogen. Gebaseerd op de

effectiviteit en de verdraagbaarheid kan de dosis zo nodig stapsgewijs worden verhoogd tot 50 mg,

maximaal 100 mg.

Verminderde leverfunctie

Daar de klaring van sildenafil is verminderd bij patiënten met leverfunctiestoornissen (zoals cirrose),

dient een dosis van 25 mg te worden overwogen. Gebaseerd op de effectiviteit en de verdraagbaarheid,

kan de dosis zo nodig stapsgewijs worden verhoogd tot 50 mg, maximaal 100 mg.

Pediatrische patiënten

Vizarsin is niet geïndiceerd voor personen beneden 18 jaar.

Gebruik bij patiënten die andere geneesmiddelen gebruiken:

Met uitzondering van ritonavir, waarvoor gelijktijdige toediening met sildenafil niet wordt aanbevolen

(zie rubriek 4.4), dient een startdosis van 25 mg te worden overwogen bij patiënten die gelijktijdig

worden behandeld met CYP3A4-remmers (zie rubriek 4.5).

Om de kans op het ontwikkelen van orthostatische hypotensie bij patiënten die alfablokkerbehandeling

krijgen te minimaliseren, dienen patiënten op alfablokkertherapie te zijn gestabiliseerd voordat wordt

begonnen met de sildenafil behandeling. Bovendien dient aanvang van de sildenafilbehandeling met

een dosering van 25 mg te worden overwogen (zie rubrieken 4.4 en 4.5).

Wijze van toediening

Voor oraal gebruik.

4.3

Contra-indicaties

Overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor een van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen.

In overeenstemming met zijn bekende effect op het stikstofmonoxide/cyclisch guanosinemonofosfaat

(cGMP) mechanisme (zie rubriek 5.1), heeft sildenafil versterking van het hypotensieve effect van

nitraten laten zien. Gelijktijdige toediening van stoffen die stikstofmonoxide afgeven (zoals

amylnitriet) of nitraten, ongeacht welke vorm, is daarom gecontra-indiceerd.

Gelijktijdige toediening van PDE5-remmers, waaronder sildenafil, met guanylaatcyclasestimulatoren,

zoals riociguat, is gecontra-indiceerd omdat het mogelijk kan leiden tot symptomatische hypotensie

(zie rubriek 4.5).

Geneesmiddelen voor de behandeling van erectiestoornissen, waaronder sildenafil, dienen niet

gebruikt te worden door mannen voor wie seksuele activiteit wordt afgeraden (bijvoorbeeld patiënten

met ernstige cardiovasculaire stoornissen zoals instabiele angina of ernstig hartfalen).

Vizarsin is gecontra-indiceerd bij patiënten met visusverlies in één oog als gevolg van een niet-

arterieel anterieur ischemisch oogzenuwlijden (non-arteritic

anterior ischaemic optic

neuropathy,NAION),

ongeacht of dit voorval gerelateerd was aan eerdere blootstelling aan een PDE5-

remmer of niet (zie rubriek 4.4).

De veiligheid van sildenafil is niet onderzocht in de volgende patiëntengroepen en daarom is het

gebruik gecontra-indiceerd bij: patiënten met ernstige leverfunctiestoornis, patiënten met hypotensie

(bloeddruk <90/50 mmHg), patiënten die recent een beroerte of een myocardinfarct hebben

doorgemaakt en bij patiënten met erfelijke degeneratieve retinale stoornissen, zoals

retinitis

pigmentosa

(een minderheid van deze patiënten heeft een genetische afwijking van retinale

fosfodiësterases).

4.4

Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik

Er dient een anamnese te worden afgenomen en lichamelijk onderzoek te worden uitgevoerd om de

diagnose erectiestoornis te bevestigen en om eventuele onderliggende oorzaken vast te stellen, voordat

farmacologische behandeling wordt overwogen.

Cardiovasculaire risicofactoren

Er is een gering cardiaal risico verbonden aan seksuele activiteit. Daarom dienen artsen te overwegen

de cardiovasculaire conditie van patiënten te onderzoeken vóór aanvang van de behandeling van

erectiestoornissen. Sildenafil heeft vaatverwijdende eigenschappen, waardoor milde en voorbijgaande

verlaging van de bloeddruk kan optreden (zie rubriek 5.1). Voordat sildenafil wordt voorgeschreven,

dienen artsen zorgvuldig te overwegen of hun patiënten, met bepaalde onderliggende aandoeningen,

niet-gewenste gevolgen kunnen ondervinden door dergelijke vaatverwijdende effecten; vooral in

combinatie met seksuele activiteit. Patiënten die gevoeliger zijn voor vaatverwijders zijn onder andere

patiënten met linker ventrikel outflow obstructie (zoals aorta stenose, hypertrofe obstructieve

cardiomyopathie) of met het zeldzame syndroom van multipel systeem atrofie, wat zich uit als ernstig

gestoorde autonome controle van de bloeddruk.

Sildenafil versterkt het hypotensieve effect van nitraten (zie rubriek 4.3).

Ernstige cardiovasculaire voorvallen, waaronder myocardinfarct, instabiele angina, plotselinge

hartdood, ventriculaire aritmie, cerebrovasculaire hemorragie, transiënte ischemische aanvallen,

hypertensie en hypotensie zijn in post-marketing surveillance gemeld in de tijdsspanne waarin

sildenafil gebruikt werd. De meeste maar niet al deze patiënten vertoonden preëxistente

cardiovasculaire risicofactoren. Vele voorvallen traden op tijdens of kort na seksuele activiteit en

sommige kort na gebruik van sildenafil zonder seksuele activiteit. Het is onmogelijk om na te gaan of

deze voorvallen rechtstreeks verband houden met deze of andere factoren.

Priapisme

Geneesmiddelen voor de behandeling van erectiestoornissen, waaronder sildenafil, moeten voorzichtig

worden toegepast bij patiënten met anatomische deformatie van de penis (zoals angulatie, fibrose van

de corpora cavernosa of de ziekte van Peyronie) of bij patiënten met aandoeningen die kunnen

predisponeren tot het optreden van priapisme (zoals sikkelcelanemie, multipel myeloom of leukemie).

Uit postmarketingervaring met sildenafil zijn lang aanhoudende erecties en priapisme gemeld.

Wanneer een erectie langer dan 4 uur aanhoudt, dient de patiënt onmiddellijk medische hulp in te

roepen. Als priapisme niet onmiddellijk wordt behandeld, kan dit leiden tot beschadiging van het

penisweefsel en permanent verlies van de potentie.

Gelijktijdig gebruik met andere PDE5-remmers of andere behandelingen voor erectiestoornissen

De veiligheid en werkzaamheid van sildenafil in combinatie met andere PDE5-remmers, of andere

geneesmiddelen ter behandeling van pulmonale arteriële hypertensie (PAH) die sildenafil bevatten, of

andere behandelingswijzen van erectiestoornissen zijn niet onderzocht. Daarom wordt het gebruik van

dergelijke combinaties afgeraden.

Effecten op het gezichtsvermogen

Voorvallen van visusstoornissen zijn spontaan gemeld in relatie met de inname van sildenafil en

andere PDE5-remmers (zie rubriek 4.8). Voorvallen van

non-arteritic anterior ischaemic optic

neuropathy,

een zeldzame aandoening, zijn spontaan en in een observationele studie gemeld in relatie

met de inname van sildenafil en andere PDE5-remmers (zie rubriek 4.8). Patiënten dient te worden

geadviseerd, om in geval van een plotselinge visusstoornis het gebruik van Vizarsin stop te zetten en

onmiddellijk een arts te raadplegen (zie rubriek 4.3).

Gelijktijdig gebruik met ritonavir

Gelijktijdige toediening van sildenafil met ritonavir wordt niet aangeraden (zie rubriek 4.5).

Gelijktijdig gebruik met alfablokkers

Voorzichtigheid is geboden wanneer sildenafil wordt toegediend aan patiënten die een alfablokker

gebruiken, aangezien de gelijktijdige toediening tot symptomatische hypotensie kan leiden bij enkele

individuen die hier gevoelig voor zijn (zie rubriek 4.5). De kans hierop is het grootst binnen 4 uur na

toediening van sildenafil. Om de kans op het ontwikkelen van orthostatische hypotensie te

minimaliseren dienen patiënten hemodynamisch stabiel op alfablokkertherapie te zijn ingesteld

voordat wordt begonnen met de sildenafilbehandeling. Starten van de sildenafilbehandeling met een

dosering van 25 mg dient te worden overwogen (zie rubriek 4.2). Bovendien dienen artsen hun

patiënten te adviseren wat ze moeten doen wanneer er symptomen van orthostatische hypotensie

ontstaan.

Effect op bloeding

Onderzoek met menselijke bloedplaatjes toont aan dat sildenafil de anticoagulerende werking van

natriumnitroprusside

in vitro

versterkt. Er is geen informatie beschikbaar omtrent de veiligheid van

sildenafil voor patiënten met bloedingstoornissen of een actief peptisch ulcus. Daarom dient sildenafil

alleen te worden toegediend aan deze patiënten na zorgvuldige afweging van de voordelen en de

risico's.

Vrouwen

Vizarsin is niet geïndiceerd voor gebruik door vrouwen.

Hulpstoffen

Vizarsin bevat lactose. Vizarsin dient niet te worden toegediend aan mannen met zeldzame erfelijke

aandoeningen van galactose-intolerantie, algehele lactase deficiëntie of glucose-galactose

malabsorptie.

Dit middel bevat minder dan 1 mmol natrium (23 mg) per tablet, dat wil zeggen dat het in wezen

‘natriumvrij’ is.

4.5

Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie

Invloeden van andere geneesmiddelen op sildenafil

In vitro onderzoek:

Sildenafil wordt hoofdzakelijk gemetaboliseerd via het cytochroom P450 (CYP) iso-enzym 3A4

(hoofdroute) en 2C9 (nevenroute). Om die reden kunnen remmers van deze iso-enzymen de klaring

van sildenafil verminderen en kunnen inductoren van deze iso-enzymen de klaring van sildenafil

vermeerderen.

In vivo onderzoek:

Populatiefarmacokinetische analyse van de gegevens uit klinische studies gaf aan dat de

sildenafilklaring werd verminderd bij een gelijktijdige toediening van CYP3A4-remmers (zoals

ketoconazol, erytromycine en cimetidine). Alhoewel er geen toename van ongewenste voorvallen in

deze patiënten werd gezien wanneer sildenafil tegelijkertijd met een CYP3A4-remmer werd

toegediend, dient een startdosis van 25 mg te worden overwogen.

Gelijktijdige toediening van de HIV-proteaseremmer ritonavir, die een zeer sterke remmer is van

P450, bij een steady state (500 mg tweemaal daags) met sildenafil (100 mg, enkele dosis) resulteerde

in een 300% (4-voudige) verhoging van de C

max

van sildenafil en een 1.000% (11-voudige) verhoging

van de AUC van de sildenafil-plasmaspiegels. Na 24 uur waren de plasmaspiegels van sildenafil nog

steeds ongeveer 200 ng/ml, vergeleken met ongeveer 5 ng/ml wanneer sildenafil alleen werd

toegediend. Dit is in overeenstemming met de uitgesproken effecten van ritonavir op een groot aantal

substraten van het cytochroom P450. Sildenafil had geen effect op de farmacokinetiek van ritonavir.

Gebaseerd op deze farmacokinetische resultaten wordt gelijktijdige toediening van sildenafil met

ritonavir niet aanbevolen (zie rubriek 4.4) en in geen geval mag de maximale dosis van sildenafil

25 mg per 48 uur overschrijden.

Gelijktijdige toediening van de HIV-proteaseremmer saquinavir, een CYP3A4-remmer, bij steady

state (1200 mg driemaal daags) met sildenafil (100 mg, enkele dosis) resulteerde in een 140% stijging

van de C

max

van sildenafil en een 210% stijging van de AUC van sildenafil. Sildenafil had geen effect

op de farmacokinetiek van saquinavir (zie rubriek 4.2). Van sterkere CYP3A4-remmers, zoals

ketoconazol en itraconazol zou een groter effect verwacht kunnen worden.

Wanneer een enkele 100 mg dosis sildenafil wordt toegediend met erytromycine, een matige

CYP3A4-remmer, bij steady state (500 mg tweemaal daags, gedurende 5 dagen), werd een stijging

van 182% gezien van de systemische sildenafil-blootstelling (AUC). In normale gezonde mannelijke

vrijwilligers was er geen bewijs voor een effect van azitromycine (500 mg per dag, gedurende 3

dagen) op de AUC, C

max

, t

max

, eliminatiesnelheidsconstante of de afgeleide halfwaardetijd van

sildenafil of zijn belangrijkste circulerende metaboliet. Cimetidine (800 mg), een cytochroom P450-

remmer en een niet-specifieke CYP3A4-remmer, veroorzaakte een stijging van de sildenafil-

plasmaconcentraties met 56%, wanneer het gelijktijdig met sildenafil (50 mg) werd toegediend aan

gezonde vrijwilligers.

Grapefruit(pompelmoes)sap is een zwakke remmer van het CYP3A4-metabolisme in de darmwand en

kan een lichte stijging van de sildenafil-plasmaspiegels veroorzaken.

Een enkelvoudige dosis antacidum (magnesiumhydroxide/aluminiumhydroxide) had geen invloed op

de biologische beschikbaarheid van sildenafil.

Alhoewel er niet voor alle geneesmiddelen specifieke interactiestudies zijn uitgevoerd, bleek uit

populatiefarmacokinetische analyses geen effect op de farmacokinetiek van sildenafil wanneer

gelijktijdige behandeling werd toegepast met middelen uit de groep van CYP2C9-remmers (zoals

tolbutamide, warfarine en fenytoïne), van CYP2D6-remmers (zoals selectieve serotonine-

heropnameremmers, tricyclische antidepressiva), thiazide- en verwante diuretica, lis- en

kaliumsparende diuretica, angiotensine converterende enzymremmers, calciumblokkers, bèta-

adrenoreceptorantagonisten of middelen die het CYP450-metabolisme induceren (zoals rifampicine,

barbituraten). In een studie bij gezonde mannelijke vrijwilligers resulteerde gelijktijdige toediening

van de endotheline antagonist bosentan (een inductor van CYP3A4 (matig), CYP2C9 en mogelijk

CYP2C19) bij steady state (125 mg tweemaal daags) met sildenafil bij steady state (80 mg driemaal

daags) in een daling van 62,6% en 55,4% van respectievelijk sildenafil AUC en C

max

. Om die reden

wordt verwacht dat gelijktijdige toediening van sterke CYP3A4-inductoren, zoals rifampine, zal leiden

tot grotere dalingen in de plasmaconcentraties van sildenafil.

Nicorandil is een hybride van een kaliumkanaalactivator en nitraat. Door de nitraatcomponent kan de

stof leiden tot een ernstige interactie met sildenafil.

Invloeden van sildenafil op andere geneesmiddelen

In vitro onderzoek:

Sildenafil is een zwakke remmer van cytochroom P450 in de isovormen 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 en

3A4 (IC50 > 150 μM). Gezien de maximale plasmaconcentraties van sildenafil van ongeveer 1 μM na

inname van de aanbevolen dosis, is het onwaarschijnlijk dat sildenafil de klaring zal veranderen van

substraten voor deze iso-enzymen.

Er zijn geen gegevens over de interactie van sildenafil met niet-specifieke fosfodiësteraseremmers,

zoals theofylline of dipyridamol.

In vivo onderzoek:

In overeenstemming met het effect op het stikstofoxide/cGMP mechanisme (zie rubriek 5.1), gaf

sildenafil een potentiëring van de hypotensieve effecten van nitraten. Gelijktijdige toediening van

middelen die stikstofoxide afgeven of nitraten, in welke vorm dan ook, is daarom gecontra-indiceerd

(zie rubriek 4.3).

Riociguat:Preklinische

studies toonden een additief systemisch bloeddrukverlagend effect aan als

PDE5-remmers werden gecombineerd met riociguat. In klinische studies bleek riociguat het

bloeddrukverlagend effect van PDE5-remmers te vergroten. Bij de bestudeerde populatie was er geen

bewijs van een gunstig klinisch effect van de combinatie. Gelijktijdig gebruik van riociguat met

PDE5-remmers, waaronder sildenafil, is gecontra-indiceerd (zie rubriek 4.3).

Gelijktijdige toediening van sildenafil aan patiënten die alfablokkertherapie krijgen kan mogelijk

leiden tot symptomatische hypotensie bij enkele individuen die hier gevoelig voor zijn. De kans hierop

is het grootst binnen 4 uur na toediening van sildenafil (zie rubrieken 4.2 en 4.4). In drie specifieke

geneesmiddelinteractiestudies werden de alfablokker doxazosine (4 mg en 8 mg) en sildenafil (25 mg,

50 mg of 100 mg) gelijktijdig toegediend aan patiënten met benigne prostaathyperplasie (BPH) die

stabiel waren ingesteld op doxazosinetherapie. In deze studiepopulaties werden gemiddelde

additionele bloeddrukdalingen in liggende positie waargenomen van respectievelijk 7/7 mmHg,

9/5 mmHg and 8/4 mmHg en gemiddelde additionele bloeddrukdalingen in stand van respectievelijk

6/6 mmHg, 11/4 mmHg en 4/5 mmHg. Wanneer sildenafil en doxazosine gelijktijdig werden

toegediend aan patiënten die stabiel waren ingesteld op doxazosinetherapie, waren er zelden

meldingen van patiënten die symptomatische orthostatische hypotensie hadden ondervonden. Deze

meldingen omvatten duizeligheid en een licht gevoel in het hoofd, maar geen syncope.

Er werden geen significante interacties aangetoond wanneer sildenafil (50 mg) gelijktijdig werd

toegediend met tolbutamide (250 mg) of warfarine (40 mg), die beide worden gemetaboliseerd door

CYP2C9.

Sildenafil (50 mg) versterkte de toename van de bloedingstijd veroorzaakt door acetylsalicylzuur

(150 mg) niet.

Sildenafil (50 mg) versterkte het hypotensieve effect van alcohol bij gezonde vrijwilligers met een

gemiddelde maximum alcoholconcentratie in bloed van 80 mg/dl niet.

Samenvoegen van de gegevens betreffende de volgende klassen antihypertensiva: diuretica,

bètablokkers, ACE-remmers, angiotensine II antagonisten, antihypertensiva (vasodilatoire en centraal

werkende), adrenerge neuronblokkers, calciumantagonisten en alfa-adrenerge receptorblokkers gaf

geen verschil in het bijwerkingenprofiel van patiënten die sildenafil toegediend kregen in vergelijking

met patiënten behandeld met placebo. In een specifieke interactiestudie werd sildenafil (100 mg)

gelijktijdig met amlodipine toegediend aan hypertensiepatiënten. Er werd een additionele systolische

bloeddrukdaling waargenomen, in liggende positie, van 8 mmHg. De corresponderende additionele

diastolische bloeddrukdaling, gemeten in liggende positie was 7 mmHg. Deze additionele

bloeddrukdalingen waren in dezelfde orde van grootte als die gezien na toediening van alleen

sildenafil aan gezonde vrijwilligers (zie rubriek 5.1).

Sildenafil (100 mg) had geen effect op de steady state-farmacokinetiek van de HIV-proteaseremmers

saquinavir en ritonavir, welke beide CYP3A4-substraten zijn.

Bij gezonde mannelijke vrijwilligers resulteerde sildenafil bij steady state (80 mg driemaal daags) in

een stijging van 49,8% van bosentan AUC en een stijging van 42% van bosentan C

max

(125 mg

tweemaal daags).

De toevoeging van een enkelvoudige dosis sildenafil aan sacubitril/valsartan in de ‘steady state’ bij

patiënten met hypertensie werd geassocieerd met een significant grotere verlaging van de bloeddruk in

vergelijking met de toediening van alleen sacubitril/valsartan. Daarom is voorzichtigheid geboden

wanneer sildenafil wordt aangevangen bij patiënten die worden behandeld met sacubitril/valsartan.

4.6

Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding

Vizarsin is niet geïndiceerd voor gebruik door vrouwen.

Er zijn geen adequate en goed gecontroleerde onderzoeken verricht bij zwangere vrouwen of vrouwen

die borstvoeding geven.

Er zijn geen relevante bijwerkingen met betrekking tot de voortplanting gevonden in studies met ratten

en konijnen na orale toediening van sildenafil.

Er was geen effect op de spermamotiliteit en -morfologie na enkelvoudige orale doses van 100 mg

sildenafil bij gezonde vrijwilligers (zie rubriek 5.1).

4.7

Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen

Er is geen onderzoek verricht met betrekking tot de effecten op de rijvaardigheid en op het vermogen

om machines te bedienen.

Daar duizeligheid en veranderingen van het gezichtsvermogen zijn gerapporteerd in het klinisch

onderzoek met sildenafil, dienen patiënten zich bewust te zijn van de manier waarop ze op Vizarsin

reageren, voordat zij gaan rijden of machines gaan bedienen.

4.8

Bijwerkingen

Samenvatting van het veiligheidsprofiel

Het veiligheidsprofiel van sildenafil is gebaseerd op 9.570 patiënten in 74 dubbelblinde,

placebogecontroleerde klinische studies. De vaakst gerapporteerde bijwerkingen in klinische studies

bij patiënten die met sildenafil werden behandeld, waren hoofdpijn, blozen, dyspepsie, verstopte neus,

duizeligheid, misselijkheid, opvliegers, visusverstoring, cyanopsie en onscherp zien.

Bijwerkingen uit post-marketing surveillance zijn tijdens een geschatte periode >10 jaar

bijeengebracht. Aangezien niet alle bijwerkingen aan de vergunninghouder worden gemeld en worden

opgenomen in de veiligheidsdatabank, kunnen de frequenties van deze reacties niet betrouwbaar

worden vastgesteld.

Lijst van bijwerkingen in tabelvorm

In onderstaande tabel zijn alle medisch belangrijke bijwerkingen, die optraden in klinische studies met

een incidentie groter dan bij placebo, gerangschikt naar systeem/orgaanklasse en frequentie (zeer vaak

(≥1/10), vaak (≥1/100 tot ≤1/10), soms (≥1/1.000 tot ≤1/100), zelden (≥1/10.000 tot

<1/1.000).

Daarnaast is de frequentie van medisch belangrijke bijwerkingen, gerapporteerd uit post-marketing

ervaring, opgenomen als niet bekend. Binnen iedere frequentiegroep worden de bijwerkingen

gerangschikt naar afnemende ernst.

Tabel 1: Medisch belangrijke bijwerkingen, gerapporteerd met een incidentie groter dan bij

placebo in gecontroleerde klinische studies, en medisch belangrijke bijwerkingen, gerapporteerd

uit post-marketing surveillance.

Systeem/Orgaanklasse

Infecties en parasitaire

aandoeningen

Immuunsysteem-

aandoeningen

Zenuwstelsel-

aandoeningen

Zeer vaak

(



1/10)

Vaak

(



1/100,

<1/10)

Soms

(



1/1.000,

<1/100)

Rinitis

Overgevoeligheid

Zelden

(



1/10.000,

<1/1.000)

Hoofdpijn

Duizeligheid

Slaperigheid,

Hypo-esthesie

Oogaandoeningen

Afwijkingen

in het

kleuren-

zien**,

Visusver-

storing,

Onscherp zien

Traanaandoe-

ningen***,

Oogpijn,

Fotofobie,

Fotopsie,

Oculaire

hyperemie,

Visuele helderheid,

Conjunctivitis

Evenwichtsorgaan- en

ooraandoeningen

Hartaandoeningen

Vertigo,

Tinnitus

Tachycardie,

Hartkloppingen

Cerebrovasculair

accident,

Voorbijgaande

ischemische

aanval,

Convulsie*,

Herhaald optreden

van convulsie*,

Syncope

Non-arteritic

anterior ischaemic

optic neuropathy

(NAION)*,

Retinale bloedvat-

occlusie*,

Retinale bloeding,

Arteriosclerotische

retinopathie,

Retinale stoornis,

Glaucoom,

Gezichtsveld-

defect,

Diplopie,

Verminderde

gezichtsscherpte,

Myopie,

Asthenopie,

Glasvochttroe-

beling,

Irisstoornis,

Mydriasis,

Halovisie,

Oogoedeem,

Oogzwelling,

Oogaandoening,

Conjunctivale

hyperemie,

Oogirritatie,

Abnormaal gevoel

in oog,

Ooglidoedeem,

Sclerale

verkleuring

Doofheid

Plotselinge

hartdood*,

Myocardinfarct,

Ventriculaire

aritmie*,

Atriumfibrilleren,

Instabiele angina

Bloedvataandoeningen

Ademhalingsstelsel-,

borstkas- en

mediastinumaandoeningen

Maagdarmstelsel-

aandoeningen

Blozen,

Opvliegers

Verstopte

neus

Misselijk-

heid,

Dyspepsie

Hypertensie,

Hypotensie

Epistaxis,

Sinuscongestie

Gastro-oesofageale

refluxziekte,

Braken,

Pijn in de

bovenbuik,

Droge mond

Uitslag

Dichtgeknepen

keel,

Neusoedeem,

Droge neus

Orale hypo-

esthesie

Huid- en

onderhuidaandoeningen

Stevens-Johnson

syndroom (SJS)*,

Toxische

epidermale

necrolyse (TEN)*

Skeletspierstelsel- en

bindweefsel-aandoeningen

Nier- en

urinewegaandoeningen

Voortplantingsstelsel- en

borstaandoeningen

Myalgie,

Pijn in de

extremiteiten

Hematurie

Penisbloeding,

Priapisme*,

Hematospermie,

Toegenomen

erectie

Prikkelbaarheid

Algemene aandoeningen

en toedieningsplaats-

stoornissen

Onderzoeken

Pijn op de borst,

Vermoeidheid,

Warm hebben

Verhoogde

hartslag

*Alleen melding tijdens postmarketingsurveillance

** Afwijkingen in het kleurenzien: Chloropsie, Chromatopsie, Cyanopsie, Erytropsie en Xanthopsie

*** Traanaandoeningen: Droog oog, Lacrimale stoornis en Verhoogde tranenvloed

Melding van vermoedelijke bijwerkingen

Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op

deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico’s van het geneesmiddel voortdurend worden

gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen

te melden via het nationale meldsysteem zoals vermeld in

aanhangsel V.

4.9

Overdosering

Symptomen

In onderzoeken bij vrijwilligers met eenmalige doseringen tot 800 mg waren de bijwerkingen

vergelijkbaar met die bij lagere doseringen, zij het ernstiger en met een toegenomen incidentie. Doses

van 200 mg gaven geen toename van de effectiviteit maar verhoogden de incidentie van bijwerkingen

(hoofdpijn, blozen, duizeligheid, dyspepsie, verstopte neus en veranderingen van het

gezichtsvermogen).

Behandeling

Bij overdosering moeten de noodzakelijke standaard ondersteunende maatregelen worden getroffen.

Nierdialyse zal de klaring van sildenafil waarschijnlijk niet kunnen versnellen, aangezien sildenafil

zich sterk bindt aan plasma-eiwitten en niet via de urine wordt geëlimineerd.

5.1

FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN

Farmacodynamische eigenschappen

Farmacotherapeutische categorie: Urologica, geneesmiddelen gebruikt bij erectiestoornissen, ATC-

code: G04BE03.

Werkingsmechanisme

Sildenafil is een orale therapie voor erectiestoornissen. In natuurlijke situaties, dat wil zeggen bij

seksuele prikkeling, herstelt het een verminderde erectiele functie door de bloedtoevoer naar de penis

te verhogen.

Het fysiologische mechanisme dat verantwoordelijk is voor de erectie van de penis, impliceert de

stikstofmonoxidevrijzetting (NO) in het corpus cavernosum tijdens seksuele stimulatie. Het

stikstofmonoxide activeert vervolgens het enzym guanylaatcyclase, wat resulteert in een verhoogde

productie van cyclisch guanosine monofosfaat (cGMP). Deze stof zorgt ervoor dat de gladde spieren

in het corpus cavernosum zich ontspannen, waardoor dit zich kan vullen met bloed.

Sildenafil is een krachtige en selectieve remmer van cGMP-specifieke fosfodiësterase van het type 5

(PDE5) in het corpus cavernosum, dat verantwoordelijk is voor de afbraak van cGMP. Sildenafil grijpt

perifeer aan bij het verkrijgen van een erectie. Sildenafil heeft geen direct relaxerend effect op

geïsoleerd humaan corpus cavernosum-weefsel, maar bevordert het relaxerende effect van NO op dit

weefsel aanzienlijk. Wanneer bij seksuele stimulatie de NO/cGMP-route wordt geactiveerd, leidt de

remming van PDE5 door sildenafil tot verhoogde cGMP-spiegels in het corpus cavernosum. Seksuele

stimulatie is daarom nodig om het farmacologische effect van sildenafil te bewerkstelligen.

Farmacodynamische effecten

In vitro

onderzoek heeft aangetoond dat sildenafil selectief is voor PDE5, dat betrokken is bij het

erectieproces. Het effect op PDE5 is sterker dan op andere bekende fosfodiësterasen. Het is verder

10 keer selectiever voor PDE5 dan voor PDE6, betrokken bij de fototransductie in de retina. Bij

maximaal aanbevolen doses is de selectiviteit voor PDE5 80 maal groter dan voor PDE1, en meer dan

700 maal groter dan voor PDE2, 3, 4, 7, 8, 9, 10 en 11. Sildenafil is met name meer dan 4.000 maal

selectiever voor PDE5 dan voor PDE3, de cAMP-specifieke fosfodiësterase-isovorm die betrokken is

bij de regulering van de cardiale contractiliteit.

Klinische werkzaamheid en veiligheid

Twee klinische studies zijn specifiek ontworpen om de periode te bestuderen na dosering, gedurende

welke sildenafil een erectie kan veroorzaken in antwoord op seksuele stimulatie. In een penis-

plethysmografie (RigiScan) studie met nuchtere patiënten die sildenafil toegediend kregen was de tijd

tot aanvang van werking bij patiënten die een erectie kregen met een rigiditeit van 60% (voldoende

voor geslachtsgemeenschap) 25 minuten (bereik: 12-37 minuten). In een aparte RigiScan studie was

sildenafil nog in staat een erectie te veroorzaken als reactie op seksuele stimulatie tot 4 à 5 uur na de

dosistoediening.

Sildenafil veroorzaakt milde en voorbijgaande verlaging van de bloeddruk, in de meerderheid van de

gevallen leidt dit niet tot klinische effecten. De gemiddelde maximale afname in systolische

bloeddruk, gemeten in liggende positie, na orale inname van 100 mg sildenafil was 8,4 mmHg. De

overeenkomende verandering in diastolische bloeddruk was 5,5 mmHg, gemeten in liggende positie.

Deze afname van de bloeddruk is consistent met het vaatverwijdende effect van sildenafil, mogelijk

veroorzaakt door toename van cGMP in het gladde spierweefsel. Eenmalige orale doseringen tot

100 mg sildenafil lieten geen klinisch relevante effecten op het ECG zien bij gezonde vrijwilligers.

In een studie naar de hemodynamische effecten van een eenmalige orale toediening van 100 mg

sildenafil bij 14 patiënten met ernstige coronaire hartziekten (>70% vernauwing van tenminste één

kransslagader) daalde de gemiddelde systolische en diastolische bloeddruk in rust respectievelijk met

7% en 6%, vergeleken met de basislijn. De gemiddelde pulmonale systolische bloeddruk daalde met

9%. Sildenafil had geen effect op het hartminuutvolume en verminderde de bloedstroom door de

vernauwde kransslagaders niet.

Een dubbelblind, placebogecontroleerd belastingsonderzoek beoordeelde 144 patiënten met

erectiestoornissen en chronische stabiele angina die regelmatig anti-angina-geneesmiddelen kregen

(behalve nitraten). De resultaten toonden geen klinisch relevante verschillen tussen sildenafil en

placebo wat betreft tijd tot beperking van de angina.

Milde veranderingen van voorbijgaande aard in kleurdiscriminatie (blauw/groen) zijn in sommige

gevallen gezien 1 uur na inname van een 100 mg dosis.Twee uur na inname waren deze effecten niet

meer meetbaar. Er werd hiervoor gebruik gemaakt van de Farnsworth-Munsell 100

kleurschakeringstest. Het veronderstelde mechanisme voor deze verandering in kleurdiscriminatie is

gerelateerd aan de remming van PDE6, wat betrokken is bij de fototransductiecascade van de retina.

Sildenafil heeft geen effect op het gezichtsvermogen of contrastgevoeligheid. In een kleinschalige,

placebo gecontroleerde studie bij patiënten met vastgestelde maculaire degeneratie op jonge leeftijd

(n=9), toonde sildenafil (enkele dosis, 100 mg) geen significante verschillen in de uitgevoerde visuele

testen (visuele scherpte, macula onderzoek), kleurdiscriminatie met gesimuleerd verkeerslicht,

Humphrey perimeter en fotostress).

Er was geen effect op de motiliteit of de morfologie van het sperma bij gezonde vrijwilligers na een

eenmalige orale dosis van 100 mg sildenafil (zie rubriek 4.6).

Meer informatie over klinisch onderzoek

In klinisch onderzoek is sildenafil toegediend aan meer dan 8000 patiënten in de leeftijd van 19 tot 87

jaar. De volgende patiëntengroepen waren vertegenwoordigd: ouderen (19,9%), patiënten met

hypertensie (30,9%), diabetes mellitus (20,3%), ischemische hartziekte (5,8%), hyperlipidemie

(19,8%), ruggenmergbeschadiging (0,6%), depressie (5,2%), transurethrale resectie van de prostaat

(3,7%), radicale prostatectomie (3,3%). De volgende groepen waren niet goed vertegenwoordigd of

uitgesloten van het klinisch onderzoek: patiënten die net een bekkenoperatie hadden ondergaan,

patiënten in de fase na radiotherapie, patiënten met ernstige nier- of leverfunctiestoornissen en

patiënten met bepaalde cardiovasculaire condities (zie rubriek 4.3).

In studies met vaste doses was het aantal patiënten dat een erectieverbetering tijdens de behandeling

meldde 62% (25 mg), 74% (50 mg) en 82% (100 mg), vergeleken met 25% in de placebogroep. In

gecontroleerd klinisch onderzoek was de incidentie van stopzetting van de behandeling met sildenafil

laag en vergelijkbaar met placebo.

Over alle studies genomen, was het percentage patiënten dat met sildenafil werd behandeld en

verbetering meldde als volgt: bij psychogene erectiestoornissen (84%), bij gemengde

erectiestoornissen (77%), bij organische erectiestoornissen (68%), bij ouderen (67%), bij diabetes

mellitus (59%), bij ischemische hartziekten (69%), bij hypertensie (68%), bij transurethrale resectie

van de prostaat (61%), bij radicale prostatectomie (43%), bij ruggenmergbeschadiging (83%), bij

depressie (75%). De veiligheid en effectiviteit van sildenafil bleven gehandhaafd gedurende het

langetermijnonderzoek.

5.2

Farmacokinetische eigenschappen

Absorptie

Sildenafil wordt snel geabsorbeerd. Maximale plasmaconcentraties worden bereikt binnen 30 tot 120

minuten (mediaan: 60 minuten) na orale toediening in een nuchtere toestand. De gemiddelde absolute

biologische beschikbaarheid na orale toediening is 41% (bereik: 25-63%). Na orale inname van

sildenafil, binnen de aanbevolen doses (25-100 mg), nemen de AUC en de C

max

proportioneel toe met

de doses.

Wanneer sildenafil wordt ingenomen tijdens een maaltijd, vermindert de absorptiesnelheid met een

gemiddelde vertraging van de tmax met 60 minuten en een gemiddelde verlaging van de C

max

met

29%.

Distributie

Het gemiddelde distributievolume tijdens steady-state (Vss) van sildenafil bedraagt 105 l, hetgeen de

verdeling over de weefsels aangeeft. Na een enkele orale toediening van 100 mg is de gemiddelde

maximale totale plasmaconcentratie van sildenafil ongeveer 440 ng/ml (variatiecoëfficiënt 40%). Daar

sildenafil (en zijn belangrijkste circulerende N-desmethyl-metaboliet) voor 96% plasmaeiwitgebonden

is, resulteert dit in een gemiddelde maximale vrije sildenafil plasmaconcentratie van 18 ng/ml

(38 nM). De eiwitbinding is onafhankelijk van de totale concentraties van het geneesmiddel.

Bij gezonde vrijwilligers die sildenafil (100 mg, enkele doses) kregen toegediend, is 90 minuten na

toediening minder dan 0,0002% (gemiddeld 188 ng) van de toegediende dosis aangetroffen in het

ejaculaat.

Biotransformatie

Sildenafil wordt voornamelijk gemetaboliseerd door de hepatische microsomale iso-enzymen

CYP3A4 (hoofdroute) en CYP2C9 (nevenroute). De belangrijkste circulerende metaboliet ontstaat

door N-demethylering van sildenafil. Het fosfodiësterase-selectiviteitsprofiel van deze metaboliet is

vergelijkbaar met dat van sildenafil en het heeft in vergelijking met de moederstof een

in vitro

werkzaamheid voor PDE5 van ongeveer 50%. De plasmaconcentraties van deze metaboliet zijn

ongeveer 40% van de plasma-sildenafilconcentraties. De N-desmethyl-metaboliet wordt verder

gemetaboliseerd, met een eliminatiehalfwaardetijd van circa 4 uur.

Eliminatie

De totale lichaamsklaring van sildenafil is 41 l/u, met een eliminatiehalfwaardetijd van 3-5 uur. Na

orale of intraveneuze toediening wordt sildenafil voor het grootste deel als metaboliet in de feces

uitgescheiden (ongeveer 80% van de oraal toegediende dosis) en in mindere mate via de urine

(ongeveer 13% van de oraal toegediende dosis).

Farmacokinetiek bij speciale patiëntencategorieën

Ouderen

Bij gezonde oudere vrijwilligers (65 jaar en ouder) was sprake van een verminderde klaring van

sildenafil, resulterend in ongeveer 90% hogere plasmaconcentraties van sildenafil en de actieve N-

desmethylmetaboliet vergeleken met de concentraties die bij gezonde jongere vrijwilligers (18-45 jaar)

werden aangetroffen. Daar leeftijdsverschillen zich uiten in verschillen in plasma-eiwitbinding, neemt

de plasmaconcentratie van vrij sildenafil met ongeveer 40% toe.

Nierfunctiestoornissen

Bij vrijwilligers met een lichte tot matige nierfunctiestoornis (creatinineklaring = 30-80 ml/min)

veranderde de farmacokinetiek van sildenafil, na toediening van een enkelvoudige orale dosis van

50 mg niet. De gemiddelde AUC en C

max

van de N-desmethylmetaboliet nam toe tot 126% en 73%

respectievelijk, vergeleken met in leeftijd vergelijkbare vrijwilligers zonder nierfunctiestoornissen.

Door grote inter-individuele variabiliteit zijn deze verschillen echter niet statistisch significant. Bij

vrijwilligers met ernstige nierfunctiestoornissen (creatinineklaring <30 ml/min) verminderde de

klaring van sildenafil, wat leidde tot een gemiddelde verhoging van de AUC (100%) en de C

max

(88%)

vergeleken met vrijwilligers van dezelfde leeftijd zonder nierfunctiestoornis. Bovendien zijn de AUC

en de C

max

van de N-desmethylmetaboliet ook significant verhoogd met respectievelijk 200% en 79%.

Leverfunctiestoornissen

Bij vrijwilligers met milde tot matige levercirrose (Child-Pugh- A en B) was de klaring van sildenafil

verminderd, wat leidde tot een verhoging van de AUC (84%) en de C

max

(47%) vergeleken met

vrijwilligers van dezelfde leeftijd zonder leverfunctiestoornis. De farmacokinetiek van sildenafil bij

patiënten met ernstige leverfunctiestoornissen is niet onderzocht.

5.3

Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek

Niet-klinische gegevens uit conventionele studies ter bestudering van de farmacologische veiligheid,

toxiciteit bij herhaalde doseringen, genotoxiciteit, carcinogeniteit en toxiciteit bij reproductie en

ontwikkeling brachten geen speciale gevaren voor de mens aan het licht.

6.1

FARMACEUTISCHE GEGEVENS

Lijst van hulpstoffen

Tabletkern:

Microkristallijne cellulose (E460)

Calciumwaterstoffosfaat

Natriumcroscarmellose

Hypromellose (E464)

Magnesiumstearaat (E470b)

Filmomhulling:

Lactose monohydraat

Hypromellose (E464)

Titaandioxide (E171)

Triacetine (E1518)

6.2

Gevallen van onverenigbaarheid

Niet van toepassing.

6.3

5 jaar

6.4

Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren

Houdbaarheid

Voor dit geneesmiddel zijn er geen speciale bewaarcondities.

6.5

Aard en inhoud van de verpakking

Blisterverpakking (PVC-folie/Al-folie): 1 filmomhulde tablet, in een doosje.

Blisterverpakking (PVC-folie/Al-folie, geperforeerde unit-dose blisterverpakkingen): 4 x 1, 8 x 1 of 12

x 1 filmomhulde tablet, in een doosje.

Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

6.6

Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen

Geen bijzondere vereisten.

HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Slovenië

NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN

Vizarsin 25 mg filmomhulde tabletten

1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/001

4 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/002

8 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/003

12 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/004

Vizarsin 50 mg filmomhulde tabletten

1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/005

4 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/006

8 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/007

12 x 1 film filmomhulde tablet: EU/1/09/551/008

Vizarsin 100 mg filmomhulde tabletten

1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/009

4 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/010

8 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/011

12 x 1 filmomhulde tablet: EU/1/09/551/012

DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN

DE VERGUNNING

Datum van eerste verlening van de vergunning: 21 september 2009

Datum van laatste verlenging: 16 mei 2014

10.

DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST

Gedetailleerde informatie over dit geneesmiddel is beschikbaar op de website van het Europees

Geneesmiddelenbureau

http://www.ema.europa.eu.

NAAM VAN HET GENEESMIDDEL

Vizarsin 25 mg orodispergeerbare tabletten

Vizarsin 50 mg orodispergeerbare tabletten

Vizarsin 100 mg orodispergeerbare tabletten

KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING

Elke orodispergeerbare tablet bevat 25 mg, 50 mg of 100 mg sildenafil.

Hulpstoffen met bekend effect:

Vizarsin 25 mg orodispergeerbare tabletten

Elke orodispergeerbare tablet bevat 0,375 mg aspartaam (E951) en 0,00875 mg sorbitol (E420).

Vizarsin 50 mg orodispergeerbare tabletten

Elke orodispergeerbare tablet bevat 0,75 mg aspartaam (E951) en 0,0145 mg sucrose.

Vizarsin 100 mg orodispergeerbare tabletten

Elke orodispergeerbare tablet bevat 1,5 mg aspartaam (E951) en 0,029 mg sucrose.

Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek 6.1.

FARMACEUTISCHE VORM

Orodispergeerbare tablet.

Vizarsin 25 mg orodispergeerbare tabletten: Witte tot bijna witte, ronde, licht biconvexe tabletten,

mogelijk met donkerdere spikkeltjes.

Vizarsin 50 mg orodispergeerbare tabletten: Witte tot bijna witte, ronde, licht biconvexe tabletten,

mogelijk met donkerdere spikkeltjes.

Vizarsin 100 mg orodispergeerbare tabletten: Witte tot bijna witte, ronde, licht biconvexe tabletten,

mogelijk met donkerdere spikkeltjes.

4.1

KLINISCHE GEGEVENS

Therapeutische indicaties

Vizarsin is geïndiceerd voor gebruik bij volwassen mannen met erectiestoornissen, dit is het

onvermogen een erectie te krijgen en te behouden, voldoende voor bevredigende seksuele activiteit.

Voor de werkzaamheid van Vizarsin is seksuele prikkeling noodzakelijk.

4.2

Dosering en wijze van toediening

Dosering

Gebruik door volwassenen:

De aanbevolen dosis is 50 mg, in te nemen naar behoefte ongeveer één uur voorafgaand aan seksuele

activiteit. Op grond van de effectiviteit en de verdraagbaarheid kan de dosis worden verhoogd tot

100 mg of worden verlaagd naar 25 mg. De maximaal aanbevolen dosis is 100 mg. De maximaal

aanbevolen doseringsfrequentie is eenmaal per dag. Wanneer Vizarsin tegelijk met voedsel wordt

ingenomen kan, ten opzichte van een nuchtere toestand, het intreden van de werking worden vertraagd

(zie rubriek 5.2).

Speciale populaties

Ouderen

Een aanpassing van de dosering is bij ouderen niet nodig (≥ 65 jaar).

Verminderde nierfunctie

De aanbevolen doseringen beschreven bij ‘Gebruik door volwassenen’ zijn van toepassing op

patiënten met lichte tot matige nierfunctiestoornissen (creatinineklaring = 30-80 ml/min).

Daar de klaring van sildenafil verminderd is bij patiënten met ernstige nierfunctiestoornissen

(creatinineklaring < 30 ml/min) dient een dosering van 25 mg te worden overwogen. Gebaseerd op de

effectiviteit en de verdraagbaarheid kan de dosis zo nodig stapsgewijs worden verhoogd tot 50 mg,

maximaal 100 mg.

Verminderde leverfunctie

Daar de klaring van sildenafil is verminderd bij patiënten met leverfunctiestoornissen (zoals cirrose),

dient een dosis van 25 mg te worden overwogen. Gebaseerd op de effectiviteit en de verdraagbaarheid,

kan de dosis zo nodig stapsgewijs worden verhoogd tot 50 mg, maximaal 100 mg.

Pediatrische patiënten

Vizarsin is niet geïndiceerd voor personen beneden 18 jaar.

Gebruik bij patiënten die andere geneesmiddelen gebruiken:

Met uitzondering van ritonavir, waarvoor gelijktijdige toediening met sildenafil niet wordt aanbevolen

(zie rubriek 4.4), dient een startdosis van 25 mg te worden overwogen bij patiënten die gelijktijdig

worden behandeld met CYP3A4-remmers (zie rubriek 4.5).

Om de kans op het ontwikkelen van orthostatische hypotensie bij patiënten die alfablokkerbehandeling

krijgen te minimaliseren, dienen patiënten op alfablokkertherapie te zijn gestabiliseerd voordat wordt

begonnen met de sildenafil behandeling. Bovendien dient aanvang van de sildenafilbehandeling met

een dosering van 25 mg te worden overwogen (zie rubrieken 4.4 en 4.5).

Wijze van toediening

Voor oraal gebruik.

Het orodispergeerbare tablet dient in de mond op de tong te worden gelegd, waar het snel in speeksel

zal oplossen zodat het gemakkelijk door te slikken is. Vizarsin kan met of zonder vloeistof worden

ingenomen.

Verwijdering van het intacte orodispergeerbare tablet uit de mond is moeilijk.

Aangezien het orodispergeerbare tablet breekbaar is, dient het onmiddellijk na het openen van de

blisterverpakking te worden ingenomen.

De orodispergeerbare tabletten kunnen worden gebruikt als een alternatief voor Vizarsin filmomhulde

tabletten voor patiënten die problemen hebben om filmomhulde tabletten door te slikken.